Γράφει ο Ηλίας Πεντάζος*
To 2017 εμφανίζει σημάδια τόσο άσχημα αλλά συγχρόνως και ευανάγνωστα, που μόνο όσοι έχουν διακόψει επαφή με την πραγματικότητα θα αρνούνταν να τα δούν.
Η πρόσφατη επαναφορά της προκλητικής πρωθυπουργικής ρητορικής προς Ευρωπαίους αποδέκτες, προϊδεάζει για νέο γύρο αναμέτρησης. Οι μέχρι τώρα εταίροι ξαναγίνονται –απαξιωτικά- «δανειστές», το ΔΝΤ, «ανόητοι τεχνοκράτες», ο Σόϊμπλε και η Γερμανία «άρρωστοι στη ψυχή». Ο πρωθυπουργός, στα χνάρια του 2015, οδηγεί τη χώρα ως «πρόβατο επί σφαγή».
Η κομμουνιστοτραφής παιδεία του ιδίου και της κομματικής αγέλης της οποίας προΐσταται, ούτε επιτρέπει, ούτε θέλει, ούτε ενδιαφέρεται για παραμονή στην ΕΕ. Από τη στιγμή που ήλθαν στα πράγματα, η νομή της εξουσίας έγινε αυτοσκοπός και αυτό διασφαλίζεται μόνο μέσα από όξυνση, πόλωση, διχασμό, σκλήρυνση και περιπλοκή των καταστάσεων. Η μέχρι τώρα πολιτική τους, της πλήρους διαστρέβλωσης της πραγματικότητας, δείχνει ότι δεν θα είχαν τον παραμικρό δισταγμό να προκαλέσουν το όποιο κόστος – οικονομικό, θεσμικό η εθνικό – που θα εξυπηρετούσε τα σχέδια τους. Δηλαδή, ένα: την παραμονή στην εξουσία.
Ο κ. Τσίπρας με τη «σχιζοειδή» πολιτική να λέει άλλα στους μέσα, άλλα στους έξω και άλλα να κάνει στη πράξη, κερδίζει χρόνο. Αποδεικνύει ότι μπορεί να κυβερνά επιδιώκοντας τη συνεχή παράταση της βαθιάς κρίσης που μαστίζει τη χώρα από το 2009. Η παρακμή της χώρας είναι ο σύμμαχος του Σύριζα! Η ρητορική επιθετικότητα προς τη Γερμανία σκοπεύει αποκλειστικά στην εκδίωξη της Ελλάδας από το ευρώ (Grexit).
Όχι μόνο γιατί κοσμοθεωρία του ίδιου και πολλών στο κόμμα του είναι η ρήξη με την Ευρώπη και η αποτίναξη του ευρώ, αλλά και γιατί πιστεύουν ακράδαντα ότι μόνο σε περιβάλλον εκτός ευρώ έχουν το «συγκριτικό πλεονέκτημα» να επιπλεύσουν στην εξουσία. Επενδύουν σε μια μεγάλη, «αφασική» μερίδα της κοινωνίας που ζει μεταξύ αδράνειας, ημιμάθειας, ηττοπάθειας, εχθρότητας προς την ΕΕ και το ευρώ, σε ένα άλλο κομμάτι που θα δεχτεί αδιαμαρτύρητα την έξοδο λόγω «κεκτημένης κόπωσης» και φυσικά στα πανταχού παρόντα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα που θα «εξυπηρετούνταν» οικονομικά από αυτήν την εξέλιξη.
Το σχέδιο έχει ένα μόνο «λεπτό» σημείο. Να μην χρεωθούν οι ίδιοι την έξοδο. Το «ατύχημα» πρέπει να οργανωθεί αριστοτεχνικά, ώστε να πεισθούν οι περισσότεροι ότι φταίνε.. οι «ξένοι». Το εκλογικό σώμα πρέπει να χειραγωγηθεί με «επικοινωνιακή λοβοτομή». Πρέπει να εμπεδώσει το μότο… “Δεν πάει άλλο… ο μόνος τρόπος για να μην υποφέρουμε είναι να πάμε στην δραχμή… να τελειώσουμε με τα μνημόνια για να διατηρηθούν συντάξεις και προνόμια που τώρα μειώνονται… ο Σύριζα αγωνίζεται και δίνει βοήθημα στους συνταξιούχους κόντρα στην ΕΕ… αν οι «κακοί» μας βγάλουν από το ευρώ, μόνο εμείς θα «ξαναδώσουμε»…”
Φυσικά ποτέ δεν θα εξηγηθεί στην κοινωνία, αυτή την «κοινωνία» με την απεριόριστη συλλογική ανευθυνότητα, την αμετροέπεια, τη συστηματική μετάθεση των ευθυνών σε τρίτους, την αρρωστημένη συνωμοσιολογία, την πεισματική άρνηση να αποδεχθεί τις διαχρονικά λάθος επιλογές της, αυτή τη «κοινωνία», που ένα μεγάλο αφασικό, ποσοστό της θα «άξιζε» να ζήσει τη κόλαση από κοντά, ότι η χώρα εκτός ευρώ θα επιβαρυνθεί δραματικά.
Το μεγαλύτερο μέρος του δημοσίου χρέους προέρχεται από τις χώρες του ευρώ και τα δάνεια αυτά θα αποπληρωθούν σε συνάλλαγμα, όχι σε δραχμές! Μικρά κράτη-μέλη όπως η Μάλτα, η Σλοβενία, η Σλοβακία, μας έχουν δανείσει το 3-4% του ΑΕΠ τους, με επιτόκια κάτω του 1%, όταν αυτοί δανείζονται για δικές τους ανάγκες με 4-5% από τη διεθνή αγορά. Δεν είναι ηθικό να θέλουν τα χρήματα τους πίσω;
Ο Σύριζα, συσκοτίζοντας πλήρως τις πραγματικές διαστάσεις των προβλημάτων της χώρας (τραγική οικονομική παρακμή, δραματικοί γεωπολιτικοί κίνδυνοι και δημογραφική κατάρρευση) προωθεί σταθερά το στόχο του. Παρά την εμφανιζόμενη «φθορά» του στις δημοσκοπήσεις, το διευρυνόμενο ευρώ-σκεπτικιστικό κλίμα στην ΕΕ, ο αντί-ευρωπαϊσμός που κερδίζει συνεχώς έδαφος στη χώρα μας (πρόσφατη έρευνα Alco) λειτουργεί ως «αέρας στα πανιά του», διότι οδηγεί «μηχανιστικά» την Ελληνική κοινωνία στο σημείο να ζητήσει η ίδια την έξοδο από την Ευρωζώνη, «αγανακτισμένη» και «κουρασμένη» από τη συνεχή επιδείνωση του βιοτικού της επιπέδου.
Το πολιτικό πλεονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι τεράστιο και όσοι εθελοτυφλούν θα το βρουν μπροστά τους. Η πολιτική τάξη που ενδημεί στην αστική αντιπολίτευση, απασχολημένη να καθησυχάζει, να παραπλανεί ή να καλοπιάνει το εκλογικό σώμα, δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι η έκταση και οι συνέπειες του κινδύνου είναι μεγαλύτερες από ότι φαίνονται.
Από την άλλη, η απόλυτη νέκρωση των αντανακλαστικών της ελληνικής κοινωνίας, η οποία δεν θέλει και δεν μπορεί να ξεπεράσει την αποστροφή της αλήθειας, γιατί εθίστηκε στη συνεχή αναβολή δύσκολων αποφάσεων, συντείνει στην αναβολή επώδυνων λύσεων, σπρώχνοντας τα προβλήματα στο μελλοντικό σημείο, όπου οι επιλογές λύσεων θα είναι…θανατηφόρες!
Ίσως κάποιοι να βρείτε όλα τα παραπάνω υπερβολή! Θα έχετε δίκιο, αν η πλάστιγγα γείρει τελικά εις βάρος τους και γλυτώσουμε την απομόνωση της δραχμής. Αφήνω όμως στη φαντασία σας, αν γείρει υπέρ τους…
*Ο Ηλίας Πεντάζος είναι Οικονομολόγος – Επιχειρηματίας.
