Ο Βλαντιμίρ Πούτιν επανεκλέγεται στην προεδρία της Ρωσικής Ομοσπονδίας συγκεντρώνοντας το 76,65% των ψήφων, με το 99% των εκλογικών τμημάτων να έχει ενσωματωθεί, γνωστοποίησε σήμερα η ρωσική εκλογική επιτροπή.
Τον ψήφισαν σχεδόν 55,5 εκατομμύρια Ρώσοι. Το 2012, ο Βλαντιμίρ Πούτιν είχε κερδίσει τις προεδρικές εκλογές συγκεντρώνοντας το 63,6% των ψήφων.
Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι ο Πούτιν θα ήταν ο μεγάλος νικητής των ρωσικών προεδρικών εκλογών. Το τι θα φέρει όμως αυτή η τέταρτη θητεία, παραμένει ένα καλό ερώτημα.
Σύμφωνα με την ανάλυση του έγκυρου βρετανικού Guardian τα τελευταία έξι χρόνια η Ρωσία βρίσκεται σε μια βαθιά κρίση με την Δύση. Όμως ο Πούτιν έρχεται ακόμα πιο ισχυρός από την τρίτη του θητεία, ενισχύοντας ακόμα περισσότερο την εικόνα του απόλυτου ηγέτη.
Δεν συμμετείχε σε καμία «προεκλογική εκστρατεία». Και για να αποδείξει ότι δεν βλέπει πια τη διαφορά μεταξύ του ίδιου και της θέσης που κατέχει, παρουσίασε την πρόγραμμα του κατά την ετήσια ομιλία του στο ρώσικο κοινοβούλιο.
Στο πρόγραμμα υπήρχε κάτι για όλους. Ο Πούτιν υποσχέθηκε να μειώσει τη φτώχεια στο μισό, αλλά παράλληλα υποσχέθηκε και νέα όπλα για το στρατό, συμπεριλαμβανομένων των πυρηνικών πυραύλων μεγάλης εμβέλειας που μπορούν να «φτάσουν οπουδήποτε στον κόσμο».
Τον περασμένο χρόνο, ο Βλαντίμιρ Πούτιν έβαλε τον μανδύα του ανορθωτή της μεγάλης Ρωσίας με την προσάρτηση της ουκρανικής χερσονήσου της Κριμαίας, μετά την επέμβαση των ρωσικών δυνάμεων και ένα δημοψήφισμα που κρίθηκε παράνομο τόσο από το Κίεβο, όσο και από τις δυτικές χώρες.
Η επιχείρηση αυτή αύξησε το κύρος του στο εσωτερικό, αλλά έγινε η αιτία για τη μεγαλύτερη κρίση ανάμεσα στη Ρωσία και τη Δύση από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, σε συνδυασμό με την υποστήριξη της Μόσχας προς την αποσχιστική εξέγερση στην ανατολική Ουκρανία, την οποία διαψεύδει το Κρεμλίνο.
Σύμφωνα με πολιτικούς αναλυτές, που επικαλούνται πηγές του Κρεμλίνου, προτεραιότητα για τον Πούτιν αυτήν την στιγμή είναι να καταστρώσει ένα σχέδιο διαφυγής.
«Για την συνέχεια ο Πούτιν θα πρέπει να βρει ένα τρόπο να κάνει μια μεταβίβαση της εξουσίας που θα εξασφαλίσει όχι μόνο την δική του ασφάλεια αλλά και των ανθρώπων του κοντινού του περιβάλλοντος», δηλώνει ο Konstantin Gaaze, δημοσιογράφος και πολιτικός σχολιαστής στο Carnegie Moscow Center. “I think he’s going to find it is simpler to just become a president for life.”
Η πολιτική του Κρεμλίνου θυμίζει αγώνες πάλης. Το 2007 όταν ο Πούτιν πρότεινε ως προσωρινό του διάδοχο τον Ντμίτρι Μεντβέντεφ, έκανε την ελίτ της χώρας να πιστεύει να «φοβάται» να υποστηρίξει τον Μεντβέντερ ή κάποιον υποψήφιο εκτός του «ισχυρού ηγέτη». Σήμερα όμως, με την συρρίκνωση της οικονομίας της Ρωσίας η οποία που παραμένει κολλημένη στη στασιμότητα, ένεκα της χαμηλής τιμής του πετρελαίου αλλά και των δυτικών κυρώσεων που -μετά την Κριμαία- ολοένα και… αβγατίζουν η ελίτ έχει άλλη άποψη.[ Now, with a shrinking economy and elites manoeuvring before a possible succession battle, the knives are out.]
«Δεν υπάρχει κανένας που να είναι έτοιμος να τον αντικαταστήσει» δήλωσε ένα πρόσωπο κοντά στο Κρεμλίνο που επιθυμεί να κρατήσει την ανωνυμία του. «Για αυτό το λόγο όλοι πιστεύουν ότι θα μπορέσουν να είναι εκείνοι».
Έπειτα από 18 χρόνια στην εξουσία, ο Βλαντίμιρ Πούτιν ενσαρκώνει με πυγμή τη φιλοδοξία της μεγάλης Ρωσίας που ξαναβρήκε την ισχύ της, με τίμημα μία άνευ προηγουμένου ένταση στις σχέσεις της με τη Δύση και την οπισθοδρόμηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Στα δύο πρώτα του χρόνια στην εξουσία, από το 2000 έως το 2008, ο Πούτιν επωφελήθηκε σε μεγάλο βαθμό από τις υψηλές τιμές του πετρελαίου και την άνοδο του βιοτικού επιπέδου των Ρώσων, συμπεριλαμβανομένης της ελίτ. Ο ίδιος κρατούσε μακριά τους Ρώσους ολιγάρχες και την αντιπολίτευση, μάλιστα η φράση «εγώ βελτιώνω την οικονομία, εσείς μένετε μακριά από την πολιτική» είχε ειπωθεί αρκετές φορές.
Τα τέσσερα χρόνια υπό την προεδρία του Μεντβέντεφ[2008-2012], με τον Πούτιν σε ρόλο πρωθυπουργού, κατέληξαν σε αποτυχία. Αρχικά, όταν η Ρωσία τάχτηκε κατά των στρατιωτικών επιχειρήσεων του ΟΗΕ και του ΝΑΤΟ, στη Λιβύη, αλλά και η εκλογική απάτη που οδήγησε σε μεγάλες διαδηλώσεις κατά της διαφθοράς και υπέρ της δημοκρατίας, που άρχισαν το 2011. Πούτιν και Μέντβεντέφ συγκρούστηκαν δημοσίως.
Οι διαμαρτυρίες, υποστηριζόμενες από Ρώσους της αστικής τάξης, διαμόρφωσαν τον Πούτιν και την τρίτη εκλογική του θητεία. Όπως είχε δήλωσε σε συνέντευξη του τότε ο Alexander Baunov, ανώτερος συνεργάτης στο Carnegie Moscow Center, ο Πούτιν απομακρύνθηκε από την ελίτ, αγκαλιάζοντας τα κοινωνικά συντηρητικά κινήματα και τον λαϊκισμό της εργατικής τάξης.
«Αφήστε αυτή την ελίτ να πάει στην κόλαση», δήλωνε χαρακτηριστικά. «Τώρα βασιζόμαστε στους ανθρώπους, στις μάζες των εργαζομένων».
Η προσάρτηση της Κριμαίας που ακολούθησε το 2014, καθιερώσε την πολιτική κληρονομιά του Πούτιν και ξεκίνησε μια σύγκρουση με τη Δύση, η οποία βοήθησε να ενισχυθεί η δημοτικότητά του.
Μετά από αυτό φαίνεται απίθανο να αποχωρήσει.
Πριν από επτά χρόνια, ο Πούτιν είχε δηλώσει στη διάσκεψη ασφαλείας του Μονάχου ότι η Ρωσία θα αντιταχθεί στην ηγεμονία των ΗΠΑ. Αυτό ήταν ότι πιο κοντινό έκανε ο Πούτιν για να καθορίσει το κεντρικό δόγμα της ρώσικης εξωτερικής πολιτικής.
Η ομιλία του Βλαντιμιρ Πούτιν προς το ρώσικο έθνος, στις αρχές του μήνα, που παρουσίασε τα νέα υπερόπλα των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας ενώ την ίδια ώρα ανακοίνωσε ότι οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας πραγματοποίησαν δοκιμές νέων πυρηνικών όπλων, τα οποία αποτελούν θανάσιμο κίνδυνο για τους αντιπάλους τους, θύμισε σε πόλους την ομιλίς του τότε στη διάσκεψη του Μονακό.
«Ο Πούτιν μόλις ολοκλήρωσε την ανάγνωση της ομιλίας του στο Μόναχο », γράφει ο Ντμίτρι Σμιρνόφ, δημοσιογράφος που καλύπτει το πρόγραμμα του Πούτιν με λεπτομέρεια για την πατριωτική εφημερίδα Komsomolskaya Pravda. “Καθιέρωσε νέους κανόνες συμπεριφοράς για τον πλανήτη”, συμπλήρωσε.
Η εκλογική πολιτική στη Ρωσία είναι σε μεγάλο βαθμό μη ανταγωνιστική. Η πραγματική πολιτική είναι αδιαφανής.
Εν τω μεταξύ, μερικοί αγωνίζονται με μια ιδέα της μεταπολιτικής που βασίζεται σε θέματα που θα επιτρέψουν στους νέους να εμπλακούν χωρίς να απειλήσουν το Κρεμλίνο.
«Η ιδέα είναι να αποπολιτικοποιήσουμε την πολιτική», δήλωσε ο Gaaze. «Δεν υπάρχει πλέον μάχη για την πολιτική εξουσία. Μόνο εθελοντισμός και εξυπηρέτηση στη χώρα του.Νομίζουν ότι αυτό θα μπορούσε να ηρεμήσει τα πράγματα.»
