Η Ιρλανδία είχε τραπεζικό πρόβλημα και το πολιτικό σύστημα της χώρας κατάφερε να το διαχειριστεί έτσι ώστε να μη μετατραπεί σε δημοσιονομικό. Διαπραγματεύτηκε καλύτερα, έκανε τις σωστές επιλογές στον σωστό χρόνο και τελικά όπως ανακοίνωσε ο Ιρλανδός πρωθυπουργός η χώρα στις 15 Δεκεμβρίου θα ανακτήσει την οικονομική ανεξαρτησία της.
Εδώ συνέβη το εντελώς ανάποδο. Είχαμε δημοσιονομικό πρόβλημα, το μετατρέψαμε σε τραπεζικό, ξέφυγε κι έγινε πρόβλημα του συνόλου της οικονομίας, δεν μπορέσαμε να το επιλύσουμε και τώρα τροφοδοτείται ένας φαύλος κύκλος ύφεσης και οικονομικής καταστροφής. Το πολιτικό σύστημα αποδείχθηκε παντελώς ανίκανο και να θέσει το σωστό διαπραγματευτικό πλαίσιο και να κάνει τις σωστές επιλογές στον σωστό χρόνο.
Η μόνη αλήθεια είναι πως απέχουμε έτη φωτός για να ανακτήσουμε την οικονομική ανεξαρτησία μας με την πολιτική που ακολουθείται και όσα λέγονται και γράφονται κατά καιρούς για επιστροφή στις αγορές το δεύτερο εξάμηνο του 2014, είναι «μεγάλες προσδοκίες» και «φρούδες ελπίδες» που καλλιεργούνται συστηματικά καθώς θα μεσολαβήσουν οι ευρωεκλογές, οι αυτοδιοικητικές εκλογές και πολύ πιθανόν και οι εθνικές εκλογές.
Καμία επιστροφή στις αγορές δεν είναι ορατή όταν η ελληνική κυβέρνηση δεν μπόρεσε να διαπραγματευτεί ούτε καν μια στοιχειώδη ελάφρυνση στον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης, παρά το γεγονός ότι η πολιτική που ακολουθείται αποδεδειγμένα είναι λανθασμένη: δημιουργεί ζημιές στην αγορά των πετρελαιοειδών, κλείνουν επιχειρήσεις, απολύονται εργαζόμενοι, χάνονται έσοδα για το κράτος και οι Έλληνες θα ξεπαγώσουν κι αυτόν τον χειμώνα. Εκεί που σταματάει η κοινή λογική αρχίζει αυτό που κατ’ ευφημισμόν ονομάζεται διαπραγμάτευση με την τρόικα. Στην πραγματικότητα, δεν γίνεται καμιά απολύτως διαπραγμάτευση. Μόνο και μόνο «για τα μάτια του κόσμου» στέλνει το Υπουργείο Οικονομικών μια πρόταση στους Γερμανούς, αυτοί χωρίς καν να μπουν στον κόπο να τη διαβάσουν λένε «nicht» και η ελληνική κυβέρνηση ανταπαντά « Μάλιστα, ό,τι πείτε και συγγνώμη για την ενόχληση».
Η Ιρλανδία βγαίνει στις αγορές και καταφέρνει μέσα σε δυο δεκαετίες να κάνει ένα δεύτερο «οικονομικό θαύμα». Τη δεκαετία του 2000 όλη η ελληνική κεντροδεξιά είχε ως πρότυπο την «κέλτικη τίγρη» που κατάφερνε να προσελκύει επενδύσεις. Σήμερα αντί να κάνει το ίδιο, αντί να δει πως κατάφερε η «κέλτικη τίγρης» να εντοπίσει σωστά το πρόβλημά της, να διαπραγματευτεί σωστά το πλαίσιο υποστήριξής της και να υλοποιήσει σωστά αυτά που ανέλαβε να κάνει, η ελληνική κεντροδεξιά έχει εγκλωβίσει τη χώρα σε ένα επικοινωνιακό θέαμα με Μιχαλολιάκους, Σκουριές, θεωρίες δύο άκρων και διχαστικές απειλές που μας γυρίζουν στην προ του αειμνήστου Κωνσταντίνου Καραμανλή πολιτική, ο οποίος με τη βούληση που διακρίνει τους αληθινά μεγάλους ηγέτες αποκατέστησε την εθνική συμφιλίωση και άνοιξε το δρόμο για την πρόοδο και την ανάπτυξη της χώρας. Το ρολόι έχει αρχίσει να γυρίζει ανάποδα και κανείς δεν φαίνεται ικανός να συγχρονίσει σωστά τη χώρα.
Ακούω βεβαίως πως οι «καραμανλικοί» εντός της ΝΔ «τα έχουν πάρει στο κρανίο» με την εξέλιξη της κατάστασης σε σενάριο απόλυτης καταστροφής. Προσωπικά θα πω «σιγά μη σκίσετε κανένα καλσόν»! Πολιτική δεν γίνεται από το twitter. Εκτός κι αν χρησιμοποιηθεί για να δηλωθούν παραιτήσεις από τις βουλευτικές καρέκλες. Δηλαδή πότε περιμένουν να το πουν; Όταν ο Στουρνάρας θα κουρεύει τις καταθέσεις; Ή μήπως και τότε θα αντιδράσουν με …. tweet;
Όταν διαφωνείς δεν κάθεσαι να σχολιάζεις, τη στιγμή που η χώρα καταστρέφεται οικονομικά, παρακμάζει κοινωνικά και είναι ακυβέρνητη πολιτικά, έχοντας εκχωρήσει τη διακυβέρνηση στην τρόικα. Πολιτική πάνω απ’ όλα είναι πράξεις και αυτές είναι που γράφουν την Ιστορία. Όλα τα υπόλοιπα είναι «μ’ άλλα λόγια να αγαπιόμαστε».
ΥΓ: 58 «προσωπικότητες» υπογράφουν – λέει – για την ανασύσταση της Κεντροαριστεράς. Αν ήταν πραγματικές προσωπικότητες θα είχαν το θάρρος της γνώμης τους και θα έλεγαν το αυτονόητο: Να πάει σπίτι του ο Βενιζέλος!
