Ο Παναθηναϊκός δεν «σκότωσε» κανένα θηρίο με τη νίκη του επί του ΟΦΗ, ο οποίος μάλιστα έπαιξε με δέκα παίκτες σε ολόκληρο το δεύτερο ημίχρονο του αγώνα στη Λεωφόρο.
Ούτε μπορεί κανείς να υποστηρίξει πως οι πράσινοι έδειξαν σημάδια θεαματικής βελτίωσης στην ποιότητα του παιχνιδιού τους, καθώς ειδικά στα πρώτα 45 λεπτά ήταν και πάλι εγκλωβισμένοι στην αδυναμία τους να διασπάσουν μια καλά οργανωμένη άμυνα και να κάνουν με ευκολία φάσεις.
Και φυσικά δεν έγινε ξαφνικά η ομάδα του Παναθηναϊκού έτοιμη για μεγάλα πράγματα, επειδή ο Μπέργκ έβαλε γκολάρα, ο Πράνιτς φάνηκε βελτιωμένος, ο Ατζαγκούν έδειξε ότι έχει ποιότητα ή οι νεαροί παίκτες συνέχισαν να αφήνουν υποσχέσεις.
Η μεγαλύτερη αξία γι’ αυτή τη νίκη επί του ΟΦΗ έχει να κάνει με την αποδυνάμωση των ψιθύρων σχετικά με το εσωτερικό της ομάδας. Στον Παναθηναϊκό δεν θα πάψει χάρη σε αυτό το αποτέλεσμα η αμφισβήτηση για τον Αναστασίου, η φημολογία περί αρνητικών σχέσεών του με τον Νταμπίζα ή η βεβαιότητα ότι ο Δώνης περιμένει στο ακουστικό του να τον φωνάξουν να αναλάβει.
Αυτό, όμως, που δεν πρόκειται να συζητηθεί ξανά εντός και γύρω από τον Παναθηναϊκό είναι ότι οι ποδοσφαιριστές του επίτηδες δεν τα έδιναν όλα στους αγώνες διότι δεν τους αρέσει η συνεργασία τους με τον προπονητή! Ο Παναθηναϊκός θέλει κι άλλο χρόνο για να βελτιωθεί, η δουλειά της τεχνικής ηγεσίας συνεχώς είναι υπό κρίση παρά τις διαβεβαιώσεις στήριξης και η θέση του Αναστασίου παραμένει επισφαλής. Αλλά αν «φαγωθεί», δεν θα τον έχουν «φάει» οι παίκτες του, όπως φάνηκε με τη διάθεση και την αγωνιστικότητά τους στην αναμέτρηση του Σαββάτου.
