Γράφει ο Αθανάσιος Γραμμένος
Το ελλαδικό κρατίδιο σε όλη την ιστορία του, με εξαίρεση ελάχιστες αναλαμπές, συμπεριφέρεται με συνέπεια και σταθερότητα ως οργανική απόληξη του βαλκανικού νότου. Φέρει ακέραια τα χαρακτηριστικά του πρώην προτεκτοράτου, που σχηματοποιήθηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις της Ευρώπης για να εξυπηρετεί τις μεταξύ τους γεωπολιτικές ισορροπίες, καταλήγοντας να πιθηκίζει -χωρίς ποτέ να κατακτήσει- έστω αυτήν τη θεσμική ολοκλήρωση που του επιβλήθηκε.
Σε πλήρη αναντιστοιχία με τις κοινωνικές ανάγκες ή τα ευρωπαϊκά πρότυπα, η Ελλάδα ως κυρίαρχο κράτος λειτουργούσε ανέκαθεν με σκοπό την εξυπηρέτηση μικρών ομάδων συμφερόντων, χτίζοντας το πολιτικό σύστημα και τη δημόσια διοίκηση στη βάση των πελατειακών σχέσεων. Πλέον, οι ομάδες που νέμονται τα δίκτυα της εξουσίας είναι κατά βάση πιο ισχυρές από τους ίδιους τους φορείς της εξουσίας, δηλαδή τους αιρετούς, με αποτέλεσμα όλα να λειτουργούν υπέρ των φατριών σε σημείο που ακόμα και οι νόμοι να δημιουργούνται έτσι ώστε να μπορούν να παρακάμπτονται και η Δικαιοσύνη να καθίσταται πρακτικά ανενεργή.
Δύο παραδείγματα από την επικαιρότητα είναι δηλωτικά της φρικώδους παρακμής του κοινωνικού βίου, από πολιτική, νομική και ηθική άποψη. Το πρώτο αφορά στη διαδικασία δίωξης του βουλευτή της Χρυσής Αυγής που άσκησε βία σε βάρος βουλευτού του Κομμουνιστικού Κόμματος, κατά τη διάρκεια πρωινής τηλεοπτικής εκπομπής. Οι ειδικοί λένε ότι ο τρόπος που δομήθηκε το κατηγορητήριο σε βάρος του εναγόμενου ήταν τέτοιος που οδηγούσε στην αθώωση του. Κατηγορήθηκε για απόπειρα πρόκλησης επικίνδυνης σωματικής βλάβης από πρόθεση, κάτι που δεν αποδείχθηκε, χωρίς ωστόσο η θιγόμενη να καταθέσει μήνυση. Μια ολοκληρωμένη δίωξη όμως, θα επέβαλλε την εξέταση της ευθύνης όλων των εμπλεκόμενων. Ποιά όμως είναι αυτή η ευθύνη;
Πρόκειται για την υποκρισία ενός αιμοβόρου κοινού που απολαμβάνει την ωμή βία απ’ όπου κι αν προέρχεται. Αυτό το γνωρίζει καλά η παραγωγή της εν λόγω εκπομπής, η οποία διαμόρφωσε τη σύνθεση έτσι ώστε να «προκληθεί» θερμό επεισόδιο. Μόνο ένας αφελής δεν θα προέβλεπε ότι η τηλεοπτική μάζωξη των πιο ερειστικών λαϊκιστών από τα αντίθετα άκρα του πολιτικού φάσματος –ορκισμένων εχθρών- θα κατέληγε με βεβαιότητα σε καυγά, με αποτέλεσμα την κορύφωση του ποσοστού τηλεθέασης. Κι όμως, η Δικαιοσύνη δεν ασχολήθηκε με τον ενδεχόμενο δόλο του τηλεοπτικού υπευθύνου, δεν απήγγειλε και σε εκείνον κατηγορίες για πιθανή υπαιτιότητα ή ηθική αυτουργία σε πρόκληση σωματικής βλάβης, έστω και «εξ αμελείας». Η ΕΣΗΕΑ αντίστοιχα δεν κάλεσε το μέλος της σε απολογία, άσχετα αν στο παρελθόν διέγραψε με ευκολία δημοσιογράφους επειδή είχαν διαφορετική άποψη από το συνδικαλιστικό όργανο. Το δε αποχαυνωμένο ΕΣΡ, που τόσο πολύ σκανδαλίζεται από ένα ομοφυλοφιλικό φιλί, δεν αντιλήφθηκε το επαίσχυντο θέαμα πολιτικής βίας. Όλοι όμως άνευ ίχνους ντροπής απόλαυσαν το θέαμα, οι μεν απορρίπτοντας εξ αποστάσεως τη βία, οι δε ψιθυρίζοντας «καλά της έκανε»! Και φυσικά, οι παριστάμενοι, θύτες και θύματα ουδέποτε διανοήθηκαν να θίξουν το ζήτημα της δημοσιογραφικής αθλιότητας, της ελληνικής εκδοχής του Jerry Springer Show· ακόμη και οι πιο ισχυροί εξ αυτών, αισθάνονται νάνοι μπροστά στον πέλεκυ της τέταρτης εξουσίας.
Η δεύτερη περίπτωση αφορά στον εξαφανισθέντα σπουδαστή της Γαλακτοκομικής Σχολής Ιωαννίνων, ο οποίος υπέστη παρενόχληση κι επιθετική συμπεριφορά, κατ’ εξακολούθηση, από συμφοιτητές του με κοινή καταγωγή. Από την έρευνα που διεξάγεται, γίνεται γνωστό ότι ενώ οι προκλήσεις που δεχόταν ο σπουδαστής ήταν γνωστές στα διευθυντικά στελέχη της Σχολής όπως και στους υπόλοιπους σπουδαστές, έμειναν αμέτοχοι διότι διάφορες παρεμβάσεις βουλευτών απέτρεπαν σταθερά την επιβολή κυρώσεων στους υπαίτιους, ανάμεσα στις οποίες και η οριστική αποβολή από τη Σχολή. Στην προκειμένη περίπτωση, φαίνεται ότι εκλεγμένα μέλη του Ελληνικού Κοινοβουλίου καταχράσθηκαν τις προνομίες τους αξιώματός τους για να εξυπηρετήσουν τα στενά μικροπολιτικά τους συμφέροντα, αδιαφορώντας για την ουσία της υπόθεσης που είναι η κάλυψη ενδεχόμενων αξιόποινων πράξεων. Σε αγαστή συνεργασία με τη διοίκηση της Σχολής, όπως δείχνουν τα φαινόμενα, η μάθηση εξελίχθηκε σε κολαστήριο για έναν νέο άνθρωπο, που σήμερα αγνοείται, αλλά οι αργυρώνητοι εκπρόσωποι του Έθνους κόμπαζαν ωχαδερφικά τα τελευταία χρόνια προκειμένου να διατηρήσουν ανέπαφη την εκλογική τους πελατεία. Χωρίς ίχνος ντροπής, άνθρωποι που αμοίβονται από τον μόχθο των φορολογουμένων για να επιστρέφουν στην κοινωνία υπηρεσίες ποιότητας, παρέβλεψαν πράξεις που εκθέτουν κάθε σχολείο και κάθε δάσκαλο. Εδώ, έβαλαν τους λύκους να φυλάνε τα πρόβατα.
Η σήψη του πολιτικού συστήματος έχει πλέον φτάσει στο απροχώρητο. Η μάστιγα της Χρυσής Αυγής που εμφανίστηκε με τη μορφή κόμματος το 2012, ενυπήρχε σε κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής ως νοοτροπία ανέκαθεν, δημουργώντας πολλά σιωπηρά καθημερινά θύματα. Η διακομματική ομερτά κρατά τους θεσμούς σε χειμερία νάρκη ενώ η κοινωνία, παρακολουθεί εκστασιασμένη το τηλεοπτικό Κολοσσαίο αρνούμενη τάχα τη συνενοχή της. Όλοι τους, διασταυρώνονται στην οδό της πολιτικής ορθότητας, κατόπιν εορτής και μόνον εφόσον θίγονται οι προσωπικές τους ανέσεις. Η ανηθικότητα είναι η χειρότερη μορφή αλητείας.
