Αμέσως μόλις ανακοινώθηκαν από το υπουργείο Πολιτισμού τα νέα ευρήματα στην Αμφίπολη, η Αμερικανίδα αρχαιολόγος Ντόροθι Κινγκ ανάρτησε στο προσωπικό της ιστολόγιο μια πρώτη ερμηνευτική προσέγγιση.
Συγκεκριμένα, γράφει μεταξύ άλλων:
«Μια αγγλοσαξονική έκφραση που σκέφτηκα να χρησιμοποιήσω είναι ‘τίποτα δεν τελειώνει έως ότου τραγουδήσει η ευτραφής κυρία’ [σσ: έως ότου πέσει η αυλαία]. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να υποθέτουμε ότι γνωρίζουμε την έκβαση κάποιου γεγονότος το οποίο βρίσκεται εν εξελίξει. Η λογική και η μακρόχρονη εμπειρία μου, με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν ακόμη πολλά να βρεθούν στην Αμφίπολη.
»Πρώτα από όλα, βλέπω πολύ πιο τραχείς πώρινους πλίνθους σε σχέση με το ωραία κατεργασμένο μάρμαρο το οποίο χρησιμοποιήθηκε σε άλλα σημεία του Τύμβου. Βλέπω επίσης ότι ο Τύμβος ενδέχεται να αναπτύσσεται προς τα κάτω ή ότι αυτοί οι πλίνθοι μπορεί να είναι τα θεμέλιά του. Εάν όμως είναι τα θεμέλιά του, τότε που βρίσκεται το επιχρισμένο δάπεδο το οποίο επικάλυπτε τους πλίνθους; Το χώμα κάτω από τους δόμους παρουσιάζει ευδιάκριτη εδαφική διαστρωμάτωση και πολλά από αυτά τα στρώματα, όπως φαίνεται από τη φωτογραφία, είναι εντόνως διαφορετικά μεταξύ τους.
»Κατόπιν βλέπω μια πόρτα. Η πλευρά της θύρας που είναι στραμμένη προς τον θεατή είναι τραχειά, άρα αυτή είναι η όψη της η οποία θα πρέπει να ήταν προς την πλευρά του περιθυρώματος και παρέμενε κρυμμένη. Κατόπιν παρατηρώ ότι το σχέδιο της θύρας είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που είδαμε στις άλλες φωτογραφίες, όπου η πόρτα είχε τις εφηλίδες (ή μικρές ασπίδες): Πρόκειται για διαφορετική πόρτα ή είναι η ανάποδη της ίδιας θύρας, από την εσωτερική της όψη; Η πόρτα μοιάζει πιο λεπτή, αλλά αυτό μπορεί να είναι μια οπτική ψευδαίσθηση, λόγω της σχεδίασής της και της γωνίας λήψης της φωτογραφίας.
»Αυτή η φωτογραφία μου λέει λιγότερα για την ανασκαφή και περισσότερα για αυτά που μπορεί να σκέφτονται οι αρχαιολόγοι, του τύπου ‘γμτ και νομίζαμε ότι θα πάμε σπίτι μας αυτό το σαββατοκύριακο’ ή ‘ο ελληνικός λαός ήθελε κι άλλα, κι αυτά που τους δίνουμε σήμερα είναι οπωσδήποτε πολλά περισσότερα. Είναι άραγε αυτή η αρχή για κάτι μεγαλύτερο;’ ‘Πότε θα τελειώσει η ανασκαφή;’ ‘Μήπως απόψε πρέπει να μασκαρευτούμε σε φαντάσματα και να τρομάξουμε τους φίλους μας;’ -εντάξει, παραδέχομαι ότι το τελευταίο το έβγαλα από το κεφάλι μου».
Σκαμμένος στο βράχο;
Η Ντόροθι Κινγκ προβληματίζεται, επίσης, για τη μορφολογία του τρίτου θαλάμου, σε σχέση με τη συνολική γεωλογική σύσταση του Τύμβου Καστά.
Η παράγραφος του δελτίου τύπου του ΥΠΠΟ η οποία προβληματίζει την αρχαιολόγο είναι η εξής: «… αποκαλύφθηκε η θεμελίωση των πλαϊνών τοίχων. Η έδραση των τοίχων γίνεται επί τεχνητής επίχωσης, από καλά συμπυκνωμένο αμμοχάλικο με άργιλο, πάχους περίπου 0, 40μ. Η επίχωση αυτή πατά πάνω στο φυσικό έδαφος του λόφου Καστά, το οποίο εμφανίζεται επιφανειακά ως εδαφοποιημένος-κερματισμένος σχιστόλιθος».
«Τα ελληνικά μου είναι ανεπαρκή» γράφει η Κινγκ, «οπότε δεν είμαι σίγουρη τι εννοεί το δελτίο τύπου όταν αναφέρει τον όρο ‘σχιστόλιθος’. Πάντως, για εμένα, η αναφορά σε ‘φυσικό έδαφος του λόφου Καστά’, παραπέμπει στο ότι ο Τύμβος στο μεγαλύτερό του μέρος ήταν τεχνητός. Μήπως λοιπόν είναι πιθανόν ότι ο τάφος εισχωρεί μέσα στο φυσικό έδαφος του λόφου σε κάποιο άλλο σημείο, όπως συνήθως συμβαίνει με τους τάφους, όχι όμως εκεί όπου γίνεται τώρα η ανασκαφή;».
«Οι αρχαιολόγοι εν συνεχεία επιβεβαιώνουν ότι έχουν ανακαλύψει ένα τεχνητό όρυγμα, κάτι που δείχνει ότι υπήρξε τουλάχιστον μία απόπειρα λάξευσης στον βράχο. Η ‘ιλυώδης άμμος’ μοιάζει με αυτήν που χρησιμοποιήθηκε για την επίχωση του υπόλοιπου μνημείου. Οι ερευνητές έχουν ανασκάψει σε βάθος 1,4 μέτρου, όμως το ότι λένε πως δεν έχουν φτάσει στο τέρμα, μήπως υπονοεί ότι θα σκάψουν ακόμη βαθύτερα;».
«Το δεύτερο φύλλο της μαρμάρινης πόρτας αποκαλύφθηκε σε αυτό το επίπεδο, δίνοντας ακόμη μεγαλύτερη έμφαση στην ιδέα ότι η θύρα ήταν ‘ανοιχτή’ όταν ο τάφος μπαζώθηκε με χώμα».
