Ηλεκτρικες καρέκλες περιμένουν τον νέο υπουργό Εργασίας Πάνο Σκουρλέτη, τις υφυπουργούς Θεανώ Φωτίου και Ράνια Αντωνοπούλου, αλλά και τον αναπληρωτή υπουργό Κοινωνικών Ασφαλίσεων που, πλέον, υπάγονται στο υπουργείο Υγείας, Δημήτρη Στρατούλη. Και αυτό γιατί με του που αναλαμβάνουν καθήκοντα πρέπει να φέρουν εις πέρας τα κρίσιμα θέματα του ασφαλιστικού και των εργασιακών σχέσεων.
Οι τρύπες στα Ταμεία, η ανάγκη άμεσης αναδιάρθρωσης του ασφαλιστικού συστήματος, οι εκκρεμότητες για τα μισθολογικά, οι απολύσεις, το ωράριο, ο διάλογος με τους συνδικαλιστικούς φορείς και… οι προεκλογικές υποσχέσεις που μοίρασε ο ΣΥΡΙΖΑ, αποτελούν δύσκολο σκόπελο που αν δεν ξεπεραστεί, ενδέχεται να φέρει τις πρώτες αρνητικές κριτικές για την πορεία του νέου κυβερνητικού σχηματισμού.
Ασφαλιστικό
Επιτακτική ανάγκη για τη νέα κυβέρνηση είναι να βρει την ισορροπία με την Τρόικα, αφού έχει υποσχεθεί να «ξηλώσει» όλα όσα γράφονταν στο περιβόητο “email Χαρδούβελη” για παρεμβάσεις σε επικουρικές συντάξεις και εφάπαξ, ρήτρες μηδενικού ελλείμματος, κατάργηση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, συγχωνεύσεις Ταμείων κτλ. Υπόσχεση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν -και είναι- η ακύρωση της αύξησης των ορίων ηλικίας, το φρένο στη μείωση των συντάξεων και ανάλογα με την πορεία της οικονομίας, η αποκατάστασή τους ξεκινώντας από την κατώτατη σύνταξη. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύτηκε προεκλογικά ότι δεν θα υπάρξουν μειώσεις σε κύριες και επικουρικές συντάξεις, ενώ στο πλαίσιο του «προγράμματος για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης» έκανε λόγο για επαναφορά της 13ης σύνταξης για όσους λαμβάνουν σύνταξη έως 700 ευρώ. Πόσο εφικτό είναι να γίνει αυτό; Θα φανεί τους επόμενους μήνες. Πολιτικοί αναλυτές σημειώνουν ότι η «περίοδος χάριτος» για τις προθέσεις της νέας κυβέρνησης θα σύντομη, αφού πέραν του 4μηνου αυτά τα θέματα θα πρέπει να έχουν ξεκαθαρίσει.
Εργασιακά
Η στήριξη της εργασίας και η προάσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων είναι δύο ζητήματα που πάντα «έκαιγαν» τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά τώρα… θα κληθεί να πάρει αποφάσεις. Αρχικά, ο νέος υπουργός πρέπει να ξεκαθαρίσει το τοπίο της «ευέλικτης αγοράς» που εισήγαγε η προηγούμενη κυβέρνηση. Ανοιχτό παραμένει και το θέμα του συνδικαλιστικού νόμου που ισχύει από το 1982, σε επιμέρους ζητήματα, όπως είναι οι συνδικαλιστικές άδειες και η χρηματοδότηση των συνδικάτων, η κήρυξη απεργίας κτλ. Εκεί ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να πάρει συγκεκριμένες αποφάσεις οι οποίες «απαγορεύεται» να αποκλίνουν από την πολιτική ιδεολογία του. Το ίδιο ισχύει και για τις ομαδικές απολύσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ στο πρόγραμμά του παρέθετε συγκεκριμένες προτάσεις για την εργασία και την καταπολέμηση της ανεργίας αλλά και τα μέτρα ανακούφισης των ανέργων. Εστίαζε δε, στην αποκατάσταση της εργασιακής νομοθεσίας, των κατώτατων μισθών και στην επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων. Μάλιστα, ο Αλέξης Τσίπρας επέμενε στην επαναφορά του κατώτατου μισθού στα επίπεδα του 2009. Το υφιστάμενο εργασιακό περιβάλλον συγκριτικά με τις παραπάνω δεσμεύσεις, θα αποτελέσουν ένα δύσκολο «σταυρόλεξο» για τον νέο υπουργό Εργασίας που αυτή τη φορά δεν θα έχει ως «λυσάρι» τις προτάσεις της Τρόικας.
