*Γράφει ο Όμηρος Τσάπαλος
Γίνεται μια απίστευτη γενίκευση και απλούστευση λογικής στο θέμα της Ακρόπολης.
Υπάρχουν άνθρωποι που ούτε οπαδοί του Σώρρα είναι ούτε επικροτούν το κλείσιμο των αρχαιολογικών χώρων λόγω απεργίας των αρχαιοφυλάκων.
Δεν συναινούν ούτε στην καπήλευση του μνημείου από δηλωμένους φασίστες ούτε στην κρατική ευτέλεια να μένουν κλειστοί οι ίδιοι χώροι που απορρίπτουμε να δοθούν για εμπορική εκμετάλλευση σε διεθνείς οίκους μόδας.
Δεν συντάσσονται ούτε με την ιδεολογία των παραπάνω ούτε με την κρατικοδίαιτη πρακτική τους.
Ακολουθούν την μέση οδό, κρίνοντας τα πράγματα κατά περίπτωση και χωρίς ιδεολογικές παρωπίδες, αλλά με αρχές που εδράζονται στους υψηλούς διαχρονικούς και οικουμενικούς συμβολισμούς που γεννούν μνημεία όπως ο Παρθενώνας.
Πιστεύουν στην προστασία και την ουσιαστική ανάδειξη των μνημείων, στην είσοδο ιδιωτών στην διαχείριση τους, στην αυστηρή κρατική εποπτεία και στη μεγιστοποίηση του επικοινωνιακού οφέλους για τη χώρα χωρίς όμως υποβάθμιση της αξίας και της συμβολικής του πολιτιστικού μας πλεονάσματος.
Λένε Ναι σε εκδηλώσεις ανάδειξης της Ακρόπολης.
Λένε Όχι σε εμπορική εκμετάλλευση της από εταιρίες που στόχο έχουν να ισχυροποιήσουν το brand τους μέσα από το μνημείο.
Και εδώ έγκειται η διαφορά μιας φωτογράφησης (Nelly’s με εντολή του Υπουργείου Πολιτισμού, Ομπάμα που σαν ηγέτης επισκέφθηκε την Ακρόπολη και όχι σαν εκπρόσωπος κανενός διεθνούς fund) από μια πασαρέλα…
Όσο νωρίτερα καταλάβουμε την διαφορά, τόσο πιο γρήγορα θα ωριμάσουμε και σαν Κοινωνία.
