Του Γιώργου Ευγενίδη
Είναι σαφές πως η εύκολη προσέγγιση στο θέμα της Ειδομένης είναι η ανθρωπιστική. Ανθρώπινα αν το δει κανείς, είναι απολύτως κατανοητό και δεν χρειάζεται πολλές εξηγήσεις γιατί μπορούμε να αισθανόμαστε θλίψη και απογοήτευση, όταν βλέπουμε παιδάκια με διπλάσια αυτών αδιάβροχα να τσαλαβουτούν στις λακκούβες του βάλτου της Ειδομένης. Ανθρωπιστικά, επίσης, το έργο των περισσότερων ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στην περιοχή είναι όχι απλώς απαραίτητο, αλλά είναι επί της ουσίας αυτές οι οργανώσεις οι μόνες που κάνουν κάτι ουσιαστικό γι’ αυτούς τους ανθρώπους που έχουν εγκλωβιστεί εκεί και δεν πρόκειται να φύγουν σύντομα.
Το κράτος όμως, η οργανωμένη πολιτεία, δεν μπορεί να οδηγείται απλώς από το ιδεώδες του ανθρωπισμού. Διότι, ακόμα και ανθρωπιστικά να το δει κανείς, δεν είναι ανθρωπιστικό, δεν είναι καν ανθρώπινο να εγκαταλείπεις αυτούς τους ανθρώπους στο έλεος της βροχής και του αέρα και στη συνέχεια να προσποιείσαι τον πονεμένο.
Αν η κυβέρνηση θέλει να κάνει κάτι ανθρωπιστικό στην Ειδομένη, θα πρέπει να μιλήσει με τη γλώσσα του ρεαλισμού σε αυτούς τους ανθρώπους και χωρίς περιστροφές να τους εξηγήσει τη σοβαρότητα της κατάστασης και το απολύτως ρεαλιστικό ενδεχόμενο να παραμείνουν επί μακρόν στην Ελλάδα. Θα πρέπει λοιπόν πρωτίστως η κυβέρνηση να εξηγήσει στους πρόσφυγες πως πρέπει να οδηγηθούν σε κατάλληλες δομές φιλοξενίας, όπου και το κράτος μπορεί να τους παράσχει στοιχειωδώς καλύτερες συνθήκες.
Παράλληλα, η κυβέρνηση πρέπει να συντονίσει την επιχείρηση από το έδαφος, όχι από έναν θάλαμο του Πενταγώνου ή από μια αίθουσα του Μεγάρου Μαξίμου. Απαιτείται κυβερνητικός συντονισμός τόσο των δράσεων των ΜΚΟ όσο και των ενεργειών της πολιτείας από το πεδίο της επιχείρησης, δηλαδή από την Ειδομένη.
Κανείς δεν ισχυρίζεται πως τα ΜΑΤ πρέπει να επέμβουν, δια της βίας να διαλύσουν τον καταυλισμό της Ειδομένης και να στοιβάξουν πρόσφυγες και μετανάστες σε πούλμαν, προκειμένου να πάνε στα κέντρα φιλοξενίας. Αλλά, η αστυνομία πρέπει με τρόπο ήπιο να επικουρήσει την επιχείρηση, προκειμένου να διατηρηθεί η τάξη και η ασφάλεια, αφού η κυβέρνηση εξηγήσει πως οι πρόσφυγες κατά πάσα πιθανότητα θα παραμείνουν επί ελληνικού εδάφους.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, η κυβέρνηση δεν μπορεί να περιορίζεται άλλο σε ευχολόγια, κατηγορώντας από τη μια τις χώρες που έχουν κλείσει τον χερσαίο βαλκανικό διάδρομο (δεν θα επαναλάβουμε την σκληρή κριτική που έχουμε ασκήσει από αυτή τη στήλη) και από την άλλη την αντιπολίτευση για κινήσεις λαϊκισμού, όπως η επίσκεψη του προέδρου της ΝΔ στην Ειδομένη. Η κυβέρνηση πρέπει επιτέλους να κυβερνήσει.
Γιατί, αν δεν το κάνει και συνεχίσει να εγκαταλείπει αυτούς τους ανθρώπους στην τύχη τους, θα ενισχυθεί η άποψη που υπάρχει σε ορισμένους κύκλους πως η κυβέρνηση εργαλειοποιεί τους πρόσφυγες είτε για να πιέσει προς τη σύνδεση προσφυγικού-αξιολόγησης είτε για να διαμορφώσει ακόμα ένα αφήγημα για την “κακιά Ευρώπη”.
