Γράφει ο Καραβίας Ζαφείρης
Φοιτητής στο τμήμα Πολιτικής επιστήμης και διεθνών σχέσεων Κορίνθου
Βλέποντας τις τελευταίες ημέρες την προσπάθεια της κυβέρνησης να διαπραγματευτεί με την Τρόικα σε μια τόσο κρίσιμη συγκυρία για την χώρα και σε συνδυασμό με την αντιφατική-συγκρουσιακή στάση της αντιπολίτευσης γίνεται εύκολα κατανοητό πως το Ελληνικό πολιτικό σύστημα χαρακτηρίζεται από παντελή έλλειψη ενότητας. Για ακόμη μια ιστορική περίοδο στο πολιτικό σκηνικό της χώρας μας επικρατεί πόλωση, ένταση, αλληλοκατηγορίες και η συγκρουσιακή λογική της πολιτικής εξόντωσης του αντιπάλου ή της καθολικής άρνησης και τυφλής απόρριψης κάθε ενέργειας του. Η πραγματικότητα αυτή όπως έχει διαμορφωθεί είναι αποθαρρυντική και έχει αρνητικό αντίκτυπο στην κοινωνία ενώ θέτει παράλληλα ένα ερώτημα-προβληματισμό σχετικά με το πώς μπορεί ένας διαιρεμένος λαός να αντιμετωπίσει σε αυτήν την κατάσταση εσωτερικές και εξωτερικές απειλές;
Φυσικά η ευνόητη απάντηση όπως έχει αποδειχτεί διαχρονικά και από την ιστορία είναι πως ένας διαιρεμένος λαός δεν μπορεί να αντιμετωπίσει κρίσεις παραμόνο να εγκλωβιστεί σε αυτές ακόμη περισσότερο. Για τον λόγο αυτό είναι αναγκαίο τα πολιτικά στρατόπεδα του Ελληνικού πολιτικού κόσμου να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι και ανεξάρτητα των ιδεολογικών τους αντιλήψεων και κομματικής ατζέντας να βρουν μια ‘‘χρυσή τομή’’ και να συνεργαστούν. Αυτή η συνεργασία θα πραγματεύεται το σύνολο των θεμάτων που αφορούν το γενικό Ελληνικό συμφέρον είτε ως προς την διαχείριση των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές για την παρούσα φάση είτε για θέματα μακροπρόθεσμης διάρκειας εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής. Με άλλα λόγια πρέπει η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση σε θέματα μείζονος εθνικής σημασίας να βρουν κοινή γραμμή. Ειδικότερα χρειάζεται να θέσουν από κοινού στόχους και προτεραιότητες που θα προσπαθήσουν να πραγματώσουν και θα σεβαστούν και οι δυο πλευρές.
Είναι αναγκαίο για την επιβίωση της Ελληνικής δημοκρατίας και την σταθερότητα της χώρας (σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο) να σταματήσουν οι έριδες και οι διεκδικήσεις ώστε η κυβέρνηση να «κρατήσει τετραετία» χωρίς να απειλείται από προσπάθειες ανατροπής της. Διαχρονικά οι τόσο ραγδαίες και απότομες μεταβολές στην πολιτική σκηνή είναι αυτές που οδήγησαν στην μέχρι τώρα μη τελεσφόρηση οποιασδήποτε πολιτικής σε αυτήν την χώρα, κυρίως λόγο της βραχυπρόθεσμης διάρκειας των κυβερνήσεων και των προγραμμάτων των κομμάτων. Πλέον είναι απαραίτητο οι πολιτικοί φορείς να προσαρμοστούν σε ένα κλίμα συνεργασίας και να μεταδώσουν την αντίληψη αυτή στον λαό πως τα στοιχεία που μας ενώνουν είναι πολλά περισσότερα από εκείνα που μας χωρίζουν, όπως είναι άλλωστε και η πραγματικότητα.
Έτσι, αφού τερματιστεί η πόλωση χρειάζεται να μεταβούμε σε μια «νέα εποχή» στο πολιτικό σκηνικό όπου οι παρατάξεις θα συνεργάζονται με γνώμονα το συνολικό Ελληνικό συμφέρον πάνω από το κομματικό. Εν κατακλείδι με μια ακόμη αναφορά στην ένδοξη ιστορία που σε εμάς τους Έλληνες αρέσει να επικαλούμαστε σε πλήθος θεμάτων, θα ήταν χρήσιμο να καταλάβουμε πως δεν πρέπει να εγκλωβιζόμαστε σε αυτήν αλλά να την έχουμε σαν δίδαγμα που θα μας βοηθήσει να πορευτούμε στο μέλλον. Πάνω από όλα είμαστε έλληνες ανεξάρτητα τις πολιτικές ιδεολογίες. Ο Ελληνικός λαός όποτε ήταν ενωμένος προόδευσε και διέπρεψε ενώ όσες φορές βρέθηκε διχασμένος αποδεδειγμένα το μόνο που κατάφερε ήταν να «πάει την χώρα πίσω».
