Γραφει ο Ιπποκράτης Χατζηαγγελίδης
Μέρα με την ημέρα αποδεικνύεται -για πολλοστή φορά- ότι η απόσταση από τα παχειά λόγια και τις μεγαλεπήβολες διακηρύξεις μέχρι την ωμή πραγματικότητα είναι πολύ μεγάλη. Τα μνημόνια δεν σκίσθηκαν ούτε καταργήθηκαν με ένα νόμο ενός άρθρου! Μόλις προχθές, ο Νίκος Φίλης, ανερυθρίαστα, δήλωσε ότι «το μνημόνιο δεν μπορεί να ξηλωθεί» και ότι στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είχαν «την ψευδαίσθηση ότι η δημοκρατία θα υπερίσχυε των τελεσιγράφων»!
Με άλλα λόγια, ο Νίκος Φίλης απλώς είπε το προφανές: Όλα όσα έλεγαν τόσα χρόνια ήταν φούμαρα, μας πούλαγαν φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
Μετατρέποντας τις ψευδαισθήσεις τους σε πολιτική, οδήγησαν τη χώρα στην απόλυτη ταπείνωση και διεθνή απομόνωση! Μέσα σε 4,5 μήνες άδειασαν τα δημόσια ταμεία, στέγνωσαν το τραπεζικό σύστημα και έριξαν την οικονομία στην βαθύτερη μεταπολεμική ύφεση! Αυτό ήταν το αποτέλεσμα του συσσωρευμένου ψεύδους που οδήγησε τη χώρα στις πρόωρες και άκαιρες εκλογές.
Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έγινε -και πολιτική- εξουσία, όμως τίποτα δεν άλλαξε! Ίδιες και χειρότερες μικροπολιτικές τακτικές, φθηνή επικοινωνιακή διαχείριση και προπαγάνδα, διαπλοκή, οπισθοδρομικές αντιλήψεις και παραλογισμός, ξόρκισμα όσων τρέχουν προς το μέλλον, σε πλήρη ταύτιση με τους ημιμαθείς συνωμοσιολάγνους οπαδούς του μικρόνοα Καμμένου.
Ουδέν κακόν αμιγές καλού! Η παταγώδης αποτυχία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ακόμη και αν κερδηθεί λίγος χρόνος με μια συμφωνία που -ούτως ή άλλως- δεν μπορεί να εφαρμοσθεί, είναι δεδομένη. Το μοντέλο της παρανοϊκής Αριστεράς, της Αριστεράς του ψεύδους, της Αριστεράς του τίποτα, θα τελειώσει.
Όμως, στις δημοκρατίες, όπως και στη φύση, δεν υπάρχουν κενά. Ο πολιτικός χώρος που ιστορικώς εξέφραζαν τα ψευδεπίγραφα ελληνικά αριστερά κόμματα δεν μπορεί, ούτε πρέπει να εξαφανισθεί, το πολίτευμα δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς αντιπολίτευση. Και, επί τέλους, η χώρα χρειάζεται μια αληθινή αντιπολίτευση, μια αντιπολίτευση δομική και ουσιαστική! Όταν θα ξεφουσκώσει το εκλογικό ποσοστό του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., όταν οι πρώην πελάτες του ΠΑ.ΣΟ.Κ. απογοητευθούν και από το νέο τους πάτρωνα, ο χώρος της αριστεράς θα επανέλθει στα ιστορικά του ποσοστά, δηλαδή περίπου στο 15% έως 20%, το οποίο θα αυξομειώνεται αναλόγως της πολιτικής και -δευτερευόντως- της οικονομικής συγκυρίας. Βεβαίως, το Κ.Κ.Ε. θα συνεχίσει να υπάρχει, αλλά η ενίσχυσή του λόγω της καταρρεύσεως του ΣΥΡΙΖΑ θα αποδειχθεί πρόσκαιρη, αφού το σταλινικό απολίθωμα δεν έχει ούτε μπορεί να αναπτύξει κοινωνική δυναμική.
Όμως, για ποια Αριστερά θα μιλάμε; Η ψευδεπίγραφη Αριστερά του λαϊκισμού, της διαπλοκής, της συνωμοσιολογίας και του οικονομικού παραλογισμού θα έχει συντριβεί υπό το βάρος των ψευδαισθήσεών της. Τι θα αναδυθεί στη θέση της;
Ανέκαθεν, η Αριστερά είχε συνδέσει την ύπαρξή της με επαναστατικές και ριζοσπαστικές διακηρύξεις και προθέσεις.
Οι αριστερές επαναστάσεις οδήγησαν σε ολοκληρωτικά καθεστώτα και στη φρίκη των γκουλάγκ, των Ερυθρών Χμερ, του μαοϊσμού και της γειτονικής μας Αλβανίας. Ο λενινισμός και το γνήσιο τέκνο του, ο σταλινισμός, προδιέγραψαν το αποτέλεσμα κάθε επαναστατικής διαδικασίας. Η επανάσταση δεν είναι παχειά λόγια, δεν είναι μεγάλες υποσχέσεις, ούτε στεφάνια με κόκκινα γαρύφαλλα, η επανάσταση είναι πράξεις! Και, τις πράξεις των αριστερών επαναστάσεων ακόμη προσπαθεί να τις ξεχάσει η ανθρωπότητα, αλλά -και κυρίως- οι λαοί που τις υπέστησαν…
Όμως, και το στοίχημα του ριζοσπαστισμού η Αριστερά το έχασε επειδή ο μεγάλος της αντίπαλος, ο καπιταλισμός και -η δίδυμη αδερφή του- η κοινοβουλευτική δημοκρατία είχαν πολύ πιο ριζοσπαστικά γονίδια από αυτά των διαφόρων -ψευδεπίγραφων- αριστερών, που ταύτιζαν το ριζοσπαστισμό με ένα στείρο «αναδιανεμητισμό», χωρίς ποτέ να αντέξουν να διανοηθούν ότι το σημαντικό δεν ήταν το «πόσο», αλλά το «πως» και το «τι»!
Σήμερα, ως επανάσταση μπορεί να εννοηθεί μόνον η αλήθεια. Οι τεχνολογικές εξελίξεις, τα μαζικά μέσα επικοινωνίας και το διαδίκτυο επιτάχυναν τον πολιτικό χρόνο, με αποτέλεσμα το ψέμα και η ανικανότητα να αποκαλύπτονται πολύ πιο γρήγορα απ’ ότι στο παρελθόν.
Πόση σχέση μπορεί να έχει με την επανάσταση της αλήθειας η τυχοδιωκτική Αριστερά του Τσίπρα, που δεν διστάζει να συνασπισθεί με τον κάθε Καμμένο;
Οι σημερινοί φορείς μιας τέτοιας επαναστατικής αλήθειας είναι άτομα νέα και δημιουργικά, που ενεργούν με όραμα, αλλά σκέπτονται με ορθολογισμό, είναι δηλαδή όλοι όσοι μετέφεραν την παραγωγική διαδικασία και την δημιουργία έξω από τα παραδοσιακά βιομηχανικά πλαίσια, αυτοί που αλλάζουν τον καπιταλισμό και δίνουν νέο νόημα στη δημοκρατία μέσα από τεχνολογικά, επαγγελματικά και κοινωνικά δίκτυα που ουδείς μπορεί να ελέγξει και να χειραγωγήσει! Αυτός ο «άναρχος» νέος κοινωνικός χώρος (https://www.rp.gr/erwthmata-zhtoun-apanthseis/), με ασαφή πολιτικά χαρακτηριστικά, ίσως περισσότερο απολίτικος παρά συνειδητοποιημένος, αποτελεί μια αληθινή και γόνιμη πρόκληση για την Αριστερά που τολμά! Αυτοί οι άνθρωποι -και είναι πολλοί ακόμη και στην πατρίδα μας- είναι η ευκαιρία για την ανάδυση μιας νέας, αληθινής Αριστεράς, μιας αριστεράς που θα έχει στην πράξη υπερβεί τις δουλείες των όρων παραγωγής που ορθώς είχε αναγνωρίσει ο Κάρολος Μαρξ, αλλά ουδόλως αντελήφθησαν οι επίγονοί του. Διόλου περίεργο που η «νέα επανάσταση» ξεκίνησε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, στο κέντρο του αγγλοσαξωνικού κόσμου, στις Η.Π.Α., τη χώρα που ο Μαρξ θαύμαζε και θεωρούσε πρωτοπόρο…
Για το πολιτικό περιεχόμενο μιας τέτοιας, αληθινής και σύγχρονης Αριστεράς, μιας δημιουργικής και δυναμικής αντιπολιτεύσεως που τόσο έχει ανάγκη η Ελλάδα, θα μιλήσουμε στο επόμενο άρθρο
