Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος
Follow @Sp_Rizopoulos
Όταν συμβαίνουν μεγάλα ιστορικά γεγονότα, σπανίως έχουν την αίσθηση της σημαντικότητάς τους αυτοί που τα ζουν εκείνη τη στιγμή. Έρχεται πάντα ο ιστορικός του μέλλοντος για να καταδείξει τη σημασία τους. Πιστεύω λοιπόν πως ο ιστορικός του μέλλοντος θα συμπεριλάβει τη χθεσινή μέρα στους σταθμούς της παγκόσμιας και ευρωπαϊκής ιστορίας, άσχετα αν εμείς εδώ ασχολούμαστε με το «Survivor» και τη συνέντευξη του Σημίτη.
Η Βρετανίδα πρωθυπουργός Τερέζα Μέι υπέγραψε χθες την επιστολή με την οποία θα ξεκινήσει η διαδικασία για την αποχώρηση της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ παρέλαβε από τον Βρετανό πρέσβη στην ΕΕ Τιμ Μπάροου την επιστολή της πρωθυπουργού με την οποία ενεργοποιείται το άρθρο 50 της Συνθήκης της Λισαβόνας και ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση για την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ.
Οι διαπραγματεύσεις θα κρατήσουν δύο χρόνια. Σίγουρα είναι πολύς χρόνος για να προεξοφλήσει κανείς το πώς θα μοιάζει η «επόμενη μέρα» της ολοκλήρωσης των διαπραγματεύσεων. Σίγουρα όμως είναι προφανές πως δημιουργείται μια νέα πραγματικότητα στην Ευρώπη, η οποία δεν φαίνεται να έχει καμία σχέση με το ευρωπαϊκό οικοδόμημα έτσι όπως το οραματίστηκαν και ξεκίνησαν να το χτίζουν μεγάλες ευρωπαϊκές προσωπικότητες μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η Βρετανία είναι στην πόρτα της εξόδου. Ο ευρωπαϊκός Νότος είναι στα κάγκελα μετά και τις ηλιθιότητες του Ντάισελμπλουμ και ο μόνος που θέλει να δείχνει ατάραχος είναι ο κ. Σόιμπλε, θεωρώντας πως η Γερμανία είναι πλέον πολύ μεγάλη και πολύ δυνατή για να μπορεί να ελέγχει ολόκληρη τη Γηραιά Ήπειρο.
Τις προηγούμενες δύο φορές στην ιστορία που η Γερμανία ένιωθε αυτή την «αυτοπεποίθηση» οδήγησε σε δύο παγκόσμιους πολέμους. Σήμερα οδηγεί τα πράγματα σε έναν οικονομικό και εμπορικό πόλεμο και μένει να δούμε τη συνέχεια.
Η Βρετανία γνωρίζει πως θα υπάρξουν κάποιες βραχυπρόθεσμες συνέπειες στην οικονομία της. Αποκλείει ωστόσο κάθε σκέψη πισωγυρίσματος. Άλλωστε κάθε λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος βλέπει και καταλαβαίνει πως με τον «ζουρλομανδύα» της Ε.Ε δεν υπάρχει βιώσιμο μέλλον για καμία οικονομία, παρά μόνον για τη γερμανική.
Αυτό δεν μπορεί να γίνεται για πολύ ακόμη ανεκτό. Η Ελλάδα ήταν το εύκολο «πειραματόζωο» του Δόκτορος Σόιμπλε. Αλλά δεν ισχύει το ίδιο και για μεγάλους «παίκτες» της Ευρώπης, όπως η Ιταλία, η Γαλλία και η Ισπανία.
Συνεπώς είμαι από αυτούς που πιστεύουν πως ζούμε την αρχή όχι του τέλους της Ευρώπης, αλλά την αρχή της αρχής μιας νέας ευρωπαϊκής πραγματικότητας. Και είμαι σίγουρος πως σε αυτή τη νέα πραγματικότητα το Βερολίνο και η γραφειοκρατία των Βρυξελλών θα ανήκουν στους ηττημένους. Το πνεύμα της ελευθερίας που έχει εμπνεύσει όλα τα μεγάλα επιτεύγματα της Δύσης θα ανοίξει και πάλι το δρόμο προς τη νέα αυτή πραγματικότητα.
Εκ των πραγμάτων, η Ελλάδα θα είναι υποχρεωμένη – ίσως και πολύ σύντομα – να διαλέξει πλευρά. Αν θα είναι με τους νικητές ή με τους ηττημένους αυτής της αναμέτρησης στην Ευρώπη. Με πυξίδα την αξία της ελευθερίας, πιστεύω πως για άλλη μια φορά στη σύγχρονη ιστορία της θα επιλέξει σωστά.
Συμβουλή: μετά από 20 χρόνια καθημερινής επαγγελματικής ενασχόλησης με την πολιτική στρατηγική μπορώ να σας βεβαιώσω ότι κανείς δεν μπορεί αυτή τη στιγμή να προεξοφλήσει το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα στην Ευρώπη. Ούτε ο Σόιμπλε, ούτε κανένα άλλο κέντρο εξουσίας ή παραεξουσίας.
