Με την επικουρία της αγάπης και της ανθρώπινης φιλότητας, πάντοτε πορεύτηκε στο πολιτικό και ακαδημαϊκό μας πεδίο, ο σεβαστός μας πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας και καθηγητής της Νομικής, κος Προκόπης Παυλόπουλος. Και γαλούχησε ηθικά τόσο μέσα από τα αμφιθέατρα της νομικής, όσο και από την άξια και πολυμερή πολιτικά παρουσία του, πλήθος επιστημόνων, που σήμερα διαπρέπουν στο φάσμα της νομικής και της δημόσιας ζωής. Με ένα μοναδικό αίσθημα πατρικής αγάπης και ηθικής ευγένειας, ο καθηγητής Παυλόπουλος διεμοίραζε την αγάπη του, σε όσους νέους ανθρώπους προσέτρεχαν για να του ζητήσουν βοήθεια, ανεξαρτήτως της κοινωνικής τους ισχύς, καταγωγής και πεποίθησης.
Προεξήρχαν σε αυτόν πάντα οι ιερές ηθικά ιδέες, του Ανθρώπου και του Δασκάλου και έπειτα η οιαδήποτε άλλη του δημόσια ιδιότητα, με την οποία κατ΄ επανάληψη τον τίμησε η ελληνική πολιτεία. Και αισθάνεται κανείς τούτη την σπουδαία πνευματική και ηθική του κληροδοσία στην ελληνική κοινωνία, όταν διαπιστώνει να βλασταίνουν σαν περήφανα λιόφυτα, σε όλα τα κοινωνικά μετερίζια άξιοι νέοι άνθρωποι, που σου λένε περήφανα στην κοινωνική και ακαδημαϊκή τους διαδρομή «με βοήθησε ο καθηγητής Παυλόπουλος».
Και με αυτό το ολύμπιο ήθος πορεύτηκε και στην πολύπλαγκτη πολιτική του διαδρομή, ο καθηγητής Παυλόπουλος, ο αγαπημένος μας σε όλους Προκόπης !!! παράγοντας πολυεδρικό έργο, σε όλους τους τομείς που του εμπιστεύτηκε η ελληνική πολιτεία. Και είχε ακόμα την υπέρτατη ηθική τιμή ο σεπτός μας πρόεδρος, μετά τις έγκριτες σπουδές του στην Νομική Αθηνών, να λάβε με άριστα κατόπιν υποτροφίας της Γαλλικής κυβερνήσεως, την Διδακτορική του διατριβή στη Σορβόνη, στο πεδίο του Δημοσίου Δικαίου, του οποίου αργότερα θα γίνει και καθηγητής της Νομικής Αθηνών, και να διατελέσει ακόμα το 1974, Γραμματέας του πρώτου προέδρου της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας, μετά την πτώση της έκθεσμης Απριλιανής εκτροπής, Μιχαήλ Στασινοπούλου. Για να κλείσει ο κύκλος της μακράς ηθικής του αριστείας, με την παραγωγή ενός οιστρηλατημένου και πολυεπίπεδου συγγραφικού έργου, στο πεδίο της πολιτικής δοκιμιογραφίας και του δημοσίου δικαίου.
Αυτή την ατίμητη ηθικά αγάπη, είχα την τύχη να εισδεχθώ και εγώ πριν λίγα μόλις χρόνια, όταν ζήτησα από τον σεβαστό μας πρόεδρο – καθηγητή κο Προκόπη Παυλόπουλο, να προλογίσει το προτελευταίο μου βιβλίο «Πολιτική Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος – Εθνική Συνέλευση Τροιζήνος 1827, μέχρι τις μέρες μας». Αποδέχτηκε την πρότασή μου – και δοθέντος του υψηλότατου κύρους του και της ακαδημαϊκής του «αυστηρότητας» – και με περιέβαλλε στην κυριολεξία με την θάλλεια της πατρικής αγάπης του, κάνοντάς μου και πολύ γόνιμες παρατηρήσεις, για το δύσκολο και ακανθώδες εγχείρημά μου σαν συγγραφέας, να αναμετρηθώ με το δύσβατο πεδίο της Πολιτικής μας Ιστορίας.
Επρόκειτο για την ιστορική καταγραφή μου, της σύγχρονης ιστορικής μας εκπόρευσης, από την δημιουργία του αρτιγέννητου ελληνικού κράτους το 1827, μέχρι σήμερα. Όλων των στιγμών της ηθικής μας έξαρσης και εθνικής μεγαλουργίας, αλλά και των μεγάλων μας πτώσεων και εθνικών υφέσεων, ως αποτέλεσμα των τραγικών παραλείψεων των πολιτικών μας ηγεσιών. Διακόσια περίπου χρόνια πολύπλαγκτου ιστορικού βίου, μέσα στα οποία το νεότευκτο ελληνικό κράτος, σφυρηλατήθηκε στο καμίνι της ιστορίας και διαμόρφωσε την σύγχρονη ιστορική και πολιτισμική του ταυτότητα. Έτσι μαζί με τους προλόγους των πολυαγαπημένων μου επίσης δασκάλων στο φάσμα της πολιτικής ιστορίας, δοκιμιογραφίας, Στυλιανού – Άγγελου Παπαθεμελή και Παναγιώτη Κριτικού, έκανα το μεγάλο μου και χαρμόσυνο φτερούγισμα, στο πεδίο της ιστοριογραφίας ! Και με μεγάλη όπως αποδείχτηκε επιτυχία.
Αλλά την ίδια πατρικήν αγάπη μου είχε εκφράσει ο σεβαστός μας πρόεδρος, καθηγητής κος Προκόπης Παυλόπουλος, όταν του είχα ζητήσει να παρουσιάσει και ένα άλλο μου βιβλίο τους «Πρωθυπουργούς της Ελλάδος». Που επιχειρούσε μια πανοραμική κάτοψη σε όλους τους διατελέσαντες πρωθυπουργούς της Ελλάδος, από την απελευθέρωση από την ειδεχθή ηθικά γερμανική κατοχή, μέχρι τις μέρες μας. Επρόκειτο για την καταγραφή της ηθικής και πολιτικής βιοτροπίας, όλων των μεγάλων της σύγχρονης πολιτικής μας σκηνής – Πρωθυπουργών μας, που με τις εμπνευσμένες και ενορατικές κινήσεις τους, όπως και τα λάθη και τις δυστοκίες τους, διακυβέρνησαν τον τόπο, διαχειρίστηκαν τις τύχες του και μορφοποίησαν την πολιτική, κοινωνική, οικονομική και πολιτισμική παρουσία του στον σύγχρονο κόσμο, με κέντρο βεβαίως της Ενωμένη Ευρώπη.
Με αντίστοιχη θέρμη καρδιάς και αγάπη, είχε έλθει τότε ο πρόεδρος να με τιμήσει, παρουσιάζοντας το βιβλίο μου, δίνοντάς μου στην κυριολεξία ΦΤΕΡΑ !!! με το πελώριο ηθικό και πολιτικό του κύρος. Εκφράσεις πατρικής αγάπης, από τον έξοχο ηθικά Πρόεδρο της Δημοκρατίας μας, που θα μείνουν για πάντα ανεξίτηλες στην καρδιά και την μνήμη μου. Με τους προλόγους επίσης του καθηγητή της Πολιτειολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Θανάση Διαμαντόπουλου και των υπουργών Ανδρέα Λοβέρδου, Στέλιου Παπαθεμελή και Άρη Σπηλιωτόπουλου, είχα κάνει ένα ακόμα μεγάλο βήμα, στο δύσβατο πεδίο της πολιτικής μας ιστοριογραφίας.
Σεβαστέ μου πρόεδρε και καθηγητή κε Προκόπη Παυλόπουλε, μέσα από τα μύχια της καρδιάς μου, θα ήθελα να σου απευθύνω ένα ΠΕΛΩΡΙΟ ΗΘΙΚΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, για την ατίμητη πατρικήν αγάπη και τιμή που μου απηύθυνες, σε εμένα ένα απλό και ταπεινό νέο άνθρωπο. Ο μεγάλος Θεός να σου χαρίζει Υγεία και να στεφανώνει τα άξια και έντιμα βήματά εσένα προσωπικά και της αξιοσέβαστης οικογένειάς σου, με λαμπρές ηθικά επιτυχίες !!! Σου εύχομαι από καρδιάς και ο υπόλοιπος ενάρετος βίος σου, να είναι μεστός ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗΣ ΕΥΠΡΑΞΙΑΣ. Για όλους εμάς τους νέους ανθρώπους, αλλά και την ελληνική πατρίδα, είσαι ένα σπουδαίο ΗΘΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, στο οποίο σεμνά υποκλινόμαστε.
Με ανεκλάλητη ΑΓΑΠΗ και Σεβασμό,
Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π., συγγραφέας Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων.
