Η Βάσω Κιντή, υποψήφια ευρωβουλευτής με το Ποτάμι, ήταν αυτή που έδωσε την καλύτερη απάντηση στον Σταύρο Θεοδωράκη σχετικά με την πρωτοφανή δήλωση του περί «κομματικών οργανώσεων» που θα σταματούσαν την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Αν και το σύνθημα «Πολιτική χωρίς κομματικό παρελθόν» έδειχνε από την αρχή τις προθέσεις του τυχοδιώκτη Θεοδωράκη, είναι πράγματι σημαντικό ότι, έστω και τώρα, άνθρωποι που βρέθηκαν κοντά στο Ποτάμι προσπαθούν να απαντήσουν στα όσα απίθανα ακούμε.
Να λοιπόν τι έγραψε η κ. Κιντή στο Facebook:
Είπαμε ότι τα κόμματα στην Ελλάδα έχουν πολλά στραβά αλλά μην φτάσουμε και στο λαϊκιστικό άκρο. Είπε σήμερα ο Σταύρος Θεοδωράκης στη Βέροια ότι το Ποτάμι «δεν θα επιτρέψει να υπάρχει κομματική δημοκρατία» και ότι «το Ποτάμι θα γίνει ο ενδιάμεσος που χρειάζεται η Ελλάδα για να κυβερνήσουν τη χώρα οι καλύτεροι .Η χώρα δεν σώζεται από τα κόμματα , η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί από την εθνική Ελλάδος…»
Κι όμως έχουμε, και θέλουμε, δημοκρατία με κόμματα και όχι αριστοκρατία. Τα κόμματα με όλα τα στραβά τους είναι οι πυλώνες της δημοκρατίας και πρέπει να φροντίσουμε να λειτουργούν δημοκρατικά. Ποιος είναι αυτός ο σοφός που θα επιλέξει τους άριστους;
Είπε επίσης ότι το 73 στο Πολυτεχνείο οι φοιτητές «ευτυχώς, δεν είχαν κομματικές οργανώσεις. Αν υπήρχαν κομματικές οργανώσεις το ’73, θα είχαν αποτρέψει το Πολυτεχνείο».
Κι όμως, κομματικές οργανώσεις υπήρχαν και στους φοιτητές και στους μαθητές. Στην παρανομία, γιατί η χούντα δεν τις επέτρεπε. Υπήρχε ο Ρήγας και η Αντι-ΕΦΕΕ και άλλες μικρότερες πολιτικές οργανώσεις. Και παρά τις επιμέρους επιφυλάξεις τακτικής που εκδηλώθηκαν από ορισμένους και έδειχναν έλλειψη εμπιστοσύνης σε ένα κίνημα που δεν έλεγχαν, τα στελέχη αυτών των οργανώσεων έκαναν το Πολυτεχνείο και μετά διώχθηκαν και βασανίστηκαν.
Διαβάζω επίσης ότι τα κόμματα (και μάλιστα τα παλαιά) πρέπει να φύγουν από τα Πανεπιστήμια. Όχι, τα κόμματα και οι οργανώσεις τους μπορούν να βρίσκονται στα πανεπιστήμια που είναι χώροι διακίνησης ιδεών. Η στρέβλωση που υπάρχει δεν πηγάζει από την ύπαρξη κομματικών νεολαιών αλλά από το ότι το καθηγητικό κατεστημένο και το βαθύ πανεπιστήμιο επέτρεψε και αξιοποίησε ένα καθεστώς συναλλαγών. Όσοι θεωρούν ότι το πρόβλημα στα πανεπιστήμια είναι η κομματοκρατία είναι βαθειά νυχτωμένοι και βλέπουν το σύμπτωμα για αίτιο. Τα πανεπιστήμια νοσούν γιατί δεν επιτελούν τον σκοπό τους. Οι καταλήψεις, η ανομία και το μπάχαλο θα είχαν προ πολλού εκλείψει εάν οι πανεπιστημιακές διοικήσεις εφάρμοζαν τους νόμους (και το Υπουργείο ενδιαφερόταν να τους εγκαλέσει γι’ αυτό). Αν η ελληνική κοινωνία ήθελε έναν σοβαρό θεσμό και όχι έναν μηχανισμό απονομής πτυχίων, δεν θα επέτρεπε σε πολλούς (και όχι μόνο στα κομματικά μειράκια) να παρασιτούν πάνω του.
