Η περίπτωση της εκμίσθωσης του λιγνιτωρυχείου της Βεύης σε ιδιώτη επενδυτή, δεν είναι η μοναδική ενδεικτική του χρόνου και των διαδικασιών που απαιτούνται στην Ελλάδα για να κατακυρωθεί ένας διαγωνισμός.
Είναι όμως μια από τις πλέον χαρακτηριστικές, αφού χρειάστηκαν οκτώ χρόνια και έξι υπουργοί, για να καταλήξει μόλις πριν από λίγες ημέρες, μια υπόθεση που ξεκίνησε το Μάιο του 2006 με την προκήρυξη διαγωνισμού από τον Δημήτρη Σιούφα, με την υπογραφή της απόφασης εκμίσθωσης από τον υφυπουργό Ενέργειας Μάκη Παπαγεωργίου στην εταιρία Άκτωρ.
Βεβαίως η υπόθεση του λιγνιτωρυχείου της Βεύης δεν είναι απλή. Και αυτό γιατί συνδέεται κατ΄ αρχήν με την εύρυθμη λειτουργία της πλέον σύγχρονης λιγνιτικής μονάδας της ΔΕΗ της Μελίτης Ι στη Φλώρινα και κατά δεύτερον με άνοιγμα της λιγνιτικής παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας σε ιδιώτες. Αυτός άλλωστε ήταν και ο λόγος που είχε αφαιρεθεί από τη ΔΕΗ το δικαίωμα να συμμετάσχει στο διαγωνισμό όταν αυτός προκηρύχθηκε για πρώτη φορά το 2006.
Σήμερα πλέον και μετά από οκτώ χρόνια στη διάρκεια των οποίων η ΔΕΗ εισήγαγε λιγνίτη από τη Βουλγαρία για να τροφοδοτεί τη Μελίτη Ι η οποία μάλλον υπολειτουργούσε, είναι ανοιχτή η προοπτική πώλησης της Μικρής ΔΕΗ στην οποία θα συμπεριληφθεί η Μελίτη Ι αλλά και η άδεια για τη Μελίτη ΙΙ. Έτσι η υπογραφή της εκμίσθωσης του λιγνιτορυχείου της Βεύης δημιουργεί νέες συνθήκες για την εξέλιξη της υπόθεσης της Μικρής ΔΕΗ.
Με δεδομένο ότι η Άκτωρ είναι ήδη τοποθετημένη στην ηλεκτροπαραγωγή σε συνεργασία με την ιταλική EDISON, είναι σαφές ότι θα επιδιώξει την απόκτηση της Μικρής ΔΕΗ. Άλλωστε στο παρελθόν είχε υπογράψει μνημόνιο συνεργασίας με την Elpedison για την δημιουργία ιδιωτικής μονάδας ηλεκτροπαραγωγής στη Μελίτη, κάτι το οποίο προβλέπεται σαφώς και για τη Μικρή ΔΕΗ.
