Γράφει ο Δημήτρης Κατσαρός
Με την κυβέρνηση να έχει παραιτηθεί, τον Παναγιώτη Λαφαζάνη να ανακοινώνει τη δημιουργία του νέου σχηματισμού της ‘Λαϊκής Ενότητας’ και τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη να κάνει ό,τι μπορεί για να δώσει σε εκείνον και την Αριστερή Πλατφόρμα τον χρόνο που χρειάζονται, προσπαθώντας να κάνει τις εκλογές λιγότερο εξπρές από ό,τι ήθελε ο Τσίπρας, επιβεβαιώνεται το σχήμα που προβαλλόταν από την αρχή της μνημονιακής στροφής της κυβέρνησης.
Το σχήμα αυτό ήθελε την Αριστερή Πλατφόρμα, ως εκφραστή της πιο ‘ριζοσπαστικής πτέρυγας’ του ΣΥΡΙΖΑ να αυτομολεί και να προαναγγέλλει τη διάσπαση σε δύο μέτωπα του κυβερνώντος κόμματος. Όμως όπως ξέρουμε, όποτε διασπάστηκε η αριστερά, ποτέ αυτό δεν ήταν σε δύο μέρη αλλά πολλά. Συνήθως οι μεγάλες διασπάσεις έμοιαζαν περισσότερο με κατακερματισμούς. Ήθελα από τις πρώτες στιγμές της δημιουργίας του ρήγματος στο ΣΥΡΙΖΑ να γράψω σχετικά με αυτό, όμως προτίμησα να περιμένω και να το αναδείξω στο ρεπορτάζ.
Ο πρώην υπουργός Δημήτρης Στρατούλης, στις δηλώσεις λίγα λεπτά πριν το διάγγελμα του πρωθυπουργού που θα ανακοίνωνε την παραίτησή του, έκανε λόγο για τη δημιουργία ενός πλατέως αριστερού, πατριωτικού και δημοκρατικού μετώπου. Αυτός είναι όντως ο στόχος της αριστερής πλατφόρμας. Όμως οι αντιφρονούντες με τη νέα στρατηγική Τσίπρα που περιλαμβάνει το Μνημόνιο 3 δεν ανήκουν στο ίδιο και το αυτό, μέτωπο.
Ο Ρούντι Ρινάλντι, επικεφαλής της ΚΟΕ, η οποία μέτρησε 17 παραιτήσεις από την Kεντρική Eπιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ πριν από λίγο καιρό, μου ξεκαθάρισε σε συνομιλία μας ότι η ΚΟΕ δεν πρόκειται να συμμετέχει στο νέο μόρφωμα της Λαϊκής Ενότητας.
Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε τη διακυβέρνηση «πήρε εντολή ανάθεσης από ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας το οποίο είχε βγει στις πλατείες, είχε φάει χημικά και ζητούσε να φύγει το παλαιό πολιτικό σύστημα και να πέσει ο δικομματισμός», μου ανέφερε χαρακτηριστικά. «Ο δικομματισμός έπεσε, η εξουσία άλλαξε χέρια και ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση απέτυχε», συμπλήρωσε. Σύμφωνα με τον κ. Ρινάλτνι δεν αρκεί ένα μόρφωμα το οποίο θα προκύψει από ένα μέρος των διαφωνούντων με το νέο μνημόνιο για να εκφράσει το συντριπτικό ΟΧΙ του δημοψηφίσματος. Τόνισε μάλιστα ότι στο νέο κόμμα συμμετέχουν πρώην υπουργοί οι οποίοι συμμερίζονται την ευθύνη της διακυβέρνησης των 7 μηνών της οποίας άλλωστε έχει και η ΚΟΕ που συμμετείχε με τους βουλευτές της. Αυτό το οποίο απαιτείται, σημείωσε, είναι ένα διευρυμένο μέτωπο που προϋποθέτει και άλλες κοινωνικές διεργασίες πλην της δημιουργίας σχηματισμού σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο.
Την ώρα μάλιστα που γράφεται αυτό το κείμενο, δημοσιεύθηκε διορθωτική ανακοίνωση των βουλευτών της ΚΟΕ, Δημήτρη Κοδέλα, Ελένης Σωτηρίου και Βασίλη Χατζηλάμπρου που ξεκαθάριζε ότι δεν συνυπέγραψαν τη δημιουργία του νέου σχηματισμού. Δεδομένου όμως ότι σε χθεσινοβραδινά δελτία ειδήσεων αναρωτιόντουσαν οι παρουσιαστές αν οι εν λόγω βουλευτές θα προσχωρήσουν στο νέο σχηματισμό, όπως για παράδειγμα είναι πολύ πιθανόν να κάνει η Νάντια Βαλαβάνη, η απάντηση που δίνουν οι δικές μου πληροφορίες είναι ξεκάθαρα αρνητική.
Ανεξάρτητά από συγκεκριμένες προσωπικότητες όπως του Γιάνη Βαρουφάκη που ανακοίνωσε ότι δεν θα κατέβει υποψήφιος στις επερχόμενες εκλογές ή της Ζωής Κωνσταντοπούλου που ακόμη αγνοείται η κατεύθυνση στην οποία θα κινηθεί, υπάρχουν πολλά μέλη του κόμματος που δεν θα ακολουθήσουν το ΣΥΡΙΖΑ στη νέα του πορεία αλλά και δεν προτίθενται να προσχωρήσουν στη Λαϊκή Ενότητα. Συγκεκριμένα, πολυετές μέλος άλλης συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ, μου έλεγε προ ημερών ότι «δεν είμαι με τον Τσίπρα αλλά δεν θα ακολουθήσω ούτε το Λαφαζάνη».
Είναι προφανές ότι η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ έχει ως αποτέλεσμα τα διασπώμενα μέρη του να λαμβάνουν πολλές και διαφορετικές κατευθύνσεις, κάτι που δεν θα δώσει στο νέο αντιμνημονιακό σχηματισμό τη δυναμική που θα είχε ένα ευρύτερο αντιμνημονιακό μέτωπο, όπως ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ πριν τις εκλογές του 2015. Όμως πολλοί συμφωνούν ότι ίσως αποτελέσει μαγιά για κάτι ευρύτερο που θα συσταθεί στην πορεία. Για αυτό τον λόγο άλλωστε αναζητούν εντόνως από τη Λαϊκή Ενότητα τη στήριξη μίας προσωπικότητας ευρείας αποδοχής όπως εκείνης του Μίκη Θεοδωράκη. Την ίδια στιγμή είναι πολύ έντονες και οι ζυμώσεις στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά για συμμαχίες με τη Λαϊκή Ενότητα, από ανθρώπους μάλιστα που ως σήμερα είχαν απόλυτα κριτική στάση απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ.
