Γράφει ο Γιάννης Νάκος
«Οι κινήσεις του Μ. Ρέντσι»
Τις τελευταίες ημέρες παρατηρείται μία αντικρουόμενη συμπεριφορά του Ιταλού Πρωθυπουργού Μ. Ρέντσι σχετικά με το φλέγον ζήτημα του προσφυγικού όσον αφορά την άσκηση της εξωτερικής πολιτικής της γείτονος χώρας.
Αρχικά όπως ήταν γνωστό ο Ιταλός Πρωθυπουργός παραδοσιακά αποτελούσε έναν ισχυρό σύμμαχο για την Ελλάδα στα διεθνή φόρα όμως με τις τελευταίες ενέργειες του έχει καταστήσει σαφές πως οι φιλίες μπροστά στο εθνικό συμφέρον και την διατήρηση της ισχύς δεν αποτελούν πρακτικές μόνο των ρεαλιστών πολιτικών αλλά και εκείνων που αρέσκονται στο να θεωρούν τη σοσιαλδημοκρατία ως ιδεολογική αφετηρία.
Υπό αυτό το πρίσμα, κατά την προηγούμενη εβδομάδα έπειτα από κοινή συζήτηση με την Αλβανία προχώρησε σε πρωτόκολλο συμφωνίας για τη διάθεση ενόπλων αστυνομικών σωμάτων μεταξύ των δυο χωρών, προκειμένου να επιτηρούν και να αποτρέπουν τις μαζικές εισροές μεταναστών.
Η εξήγηση είναι πολύ απλή και νομίζω εύκολα να κατανοηθεί. Με απλά λόγια η γειτονική χώρα θέλει να προλάβει καταστάσεις όπως αυτές που διαδραματίζονται στα ελληνικά σύνορα, με τους χιλιάδες απεγνωσμένους μετανάστες να προσπαθούν να επιβιώσουν μέρα με την μέρα. Το πολιτικό μάθημα του σοσιαλισμού στην πράξη θα έπρεπε να συμπονεί τέτοιες καταστάσεις, δεδομένης, όμως, της οικονομικής αναταραχής γνωρίζει μέσα του ο Ιταλός πρωθυπουργός ότι δύσκολα θα απέφευγε την κατάσταση, αν δεν προέβαινε σε δραστικά μέτρα.
Έτσι, για πρώτη φορά έπειτα από τον ελληνοαλβανικό πόλεμο του 1940 έχουμε την παρουσία σωμάτων ασφαλείας μεταξύ Ιταλίας και Αλβανίας στα ελληνοαλβανικά σύνορα.
Αυτό έρχεται να μας αποδείξει για μια ακόμη φορά πως ο ρεαλισμός πάντα θα πρέπει να υπάρχει στο μυαλό των πολιτικών παραμερίζοντας σε όποια σημεία είναι αυτό δυνατό στις πολιτικές εξαγγελίες αλλά και στις ιδεολογικές επιταγές του κάθε κόμματος. Διότι, δυστυχώς, το πάθημα της Ελλάδας που μακάρι να αποδειχθεί μάθημα και για εμάς, έφτασε στο σημείο τόσο να μας απομονώσει διεθνώς όσο και στο να λειτουργήσει με τα αντίθετα αποτελέσματα που επεδίωξε αρχικώς η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ.
«Η λαβωμένη Μέρκελ»
Στον αντίποδα, εκείνη όπου αυτν την στιγμή δείχνει να βρίσκεται σε μειονεκτική θέση είναι η Καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ, η οποία μόλις βγήκε «χτυπημένη» από μια εκλογική αναμέτρηση σε 3 περιοχές της Γερμανίας.
Το κόμμα των χριστιανοδημοκρατών είδε να προελαύνει με ιδιαίτερα ορμητικές τάσεις το ακραίο κόμμα ADF, το οποίο κατέγραψε αξιοσέβαστα εκλογικά ποσοστά.
Η ίδια η Μέρκελ δήλωσε χαρακτηριστικά πως «πρόκειται για μια δύσκολη ημέρα για τους Χριστιανοδημοκράτες»
Πάντως, όσον αφορά την συνέχεια της εξωτερικής πολιτικής από πλευράς Βερολίνου δεν πρόκειται να αλλάξουν και πολλά πράγματα, καθώς το προσφυγικό ζήτημα αποτελεί προσωπικό στοίχημα για την Καγκελάριο και ουδείς γνωρίζει μέχρι ποιο σημείο φαίνεται διατεθειμένη να προχωρήσει τα πράγματα.
Το ανησυχητικό στην δύσκολη αυτή εξίσωση για τη γερμανική πλευρά είναι η άνοδος του ξενοφοβικού κόμματος AFD , πράγμα στο οποίο αναφέρθηκε και με δηλώσεις του ο κυβερνητικός εταίρος της Μέρκελ και αντιπρόεδρος Γκάμπριελ, ο οποίος χαρακτήρισε δήλωσε πως «αποτελεί απειλή για την κοινωνία την δημοκρατία και την οικονομία μας».
Μία πρώτη εξήγηση είναι πως οι Γερμανοί ψηφοφόροι, διαφώνησαν με την στάση της Μέρκελ όσον αφορά τους χειρισμούς της στο προσφυγικό ζήτημα, πράγμα το οποίο έδειξε να εκμεταλλεύεται στο έπακρο το λαϊκίστικο κόμμα AFD.
Είναι αυτό ένα πιθανό μήνυμα κινδύνου και έκλειψης της ηγετικής αποδοχής της Μέρκελ μέσα στο ίδιο της το κράτος;
Πιθανόν και να είναι, όμως όχι απαραίτητα, καθώς δεν πρέπει να λησμονούμε το γεγονός πως η Καγκελαρία, δεδομένου του γεγονότος πως λογικά δε θα θέσει εκ νέου υποψηφιότητα έχει το περιθώριο να χειρίζεται διαφορετικά το ζήτημα χωρίς να στέκεται σε μικροπολιτικά παιχνίδια.
«Τί έχει καταφέρει το AFD»
Mέχει στιγμής, έχει κατορθώσει να δηλώσει πολιτικά παρών σε 5/16 γερμανικά κοινοβούλια, να λανσάρει αρκετά σλόγκαν του τύπου «Ασφαλίστε τα σύνορα» ή «Σταματήστε το Χάος με το Άσυλο», καθώς και να πραγματοποιήσει τις προηγούμενες ημέρες μια συγκέντρωση με 2.000 άτομα μέσα από τα χείλη των οποίων εκφράζεται η πολιτική του κόμματος και κυρίως αυτή που θέλει τη Μέρκελ έξω από το παιχνίδι.
Συμπερασματικά, σύμφωνα με την προσωπική μου άποψη τα χαμηλά ποσοστά αποδοχής του κόμματος της Μέρκελ, τη στιγμή που η τελευταία προσπαθεί να ασκήσει πίεση στην Ευρώπη σχετικά με τον ρόλο και τις υποχρεώσεις της Τουρκίας όσον αφορά το μεταναστευτικό ζήτημα, ενδέχεται να δημιουργήσουν αναταράξεις και τριγμούς της αποδοχής και του κύρους της Καγκελαρίας τόσο στη Γερμανία όσο και στη διεθνή σκηνή.
