Η Έλενα Αρτζανίδου γεννήθηκε το 1964 στη Waldsassen, στη Δ. Γερμανία.
Στα εννιά της χρόνια, η παραμονή της στην Ελλάδα οριστικοποιήθηκε στο Μαυρονέρι του νομού Κιλκίς και αργότερα στη Θεσσαλονίκη, όπου το 1981 τελείωσε το Λύκειο της Αμερικάνικης Γεωργικής Σχολής.
Είναι πτυχιούχος της Σχολής Νηπιαγωγών Καρδίτσας, καθώς και του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών του Α.Π.Θ.
Ζει και εργάζεται ως εκπαιδευτικός στη Θεσσαλονίκη, ενώ έχει ασχοληθεί και με τη συγγραφή χρονογραφημάτων αλλά και άρθρων που αφορούν τον πολιτισμό για την εφημερίδα “Θεσσαλονίκη – Μακεδονία” και στο free-press “Karfitsa”. Σήμερα αρθρογραφεί στο ηλεκτρονικό έντυπο www.thinkfree.gr. Από το 1996 ασχολείται με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων.
Τα βιβλία της “Ένα ζευγάρι κόκκινα αθλητικά παπούτσια” και “Κόκκινα χρυσά παπούτσια” διασκευάστηκαν από το Αριστοτέλειο Κολέγιο Θεσσαλονίκης και παρουσιάστηκαν στο Θέατρο Κήπου Θεσσαλονίκης το 2004.
Eίναι δημιουργός του βραβευμένου από τον Κύκλο Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, blog: www.filanagnosiaprogram.blogspot.com.
Συνέντευξη στην Τίνα Ζωγοπούλου (Κέντρο Ξένων Γλωσσών και Εκδόσεις Perugia)
1. Πότε ξεκίνησες να αποκαλείς τον εαυτό σου συγγραφέα;
Όταν το 1997 εμφανίστηκα δεν έλεγα ότι είμαι συγγραφέας, μόνο αυτά τα τελευταία τρία χρόνια είναι που το γράφω και το λέω και πάλι υπάρχουν στιγμές που διαβάζοντας τα διαμάντια της παγκόσμιας παλιότερης και νεότερης λογοτεχνίας σκέφτομαι πως εγώ απλά γράφω.
2. Αλήθεια, γιατί γράφεις;
Πρώτα για μένα, είναι μια εσωτερική ανάγκη που με ανακουφίζει, αλλά και μου επιτρέπει να πω πράγματα και να λειτουργήσω παίρνοντας θέση και προτείνοντας. Στη συνέχεια είναι η ανάγκη μου να τα μοιραστώ και να ακούσω τους αναγνώστες μου.
3. Έχεις κάποιο λογοτεχνικό πρότυπο;
Ο Καραγάτσης, αλλά δεν είναι πρότυπο περισσότερο θα έλεγα είναι η μεγάλη μου αγάπη για το έργο του, τα ίδια συναισθήματα τρέφω και για τον Ντοστογιέφσκι, αλλά και τον Γκαμπριέλ Μαρκές και οι δυο με καθήλωναν και πολλές φορές σταματούσα και επέστρεφα διαβάζοντας και διαβάζοντας σημεία.
4. Ποιος ήρωάς σου θα ήθελες να είσαι εν ζωή;
Ο Jakob από το «Σιωπηλές σκιές» εκδ.Βιβλιόφωνο, διακεκριμένος ιστορικός τέχνης με ευαισθησίες, καλλιέργεια, συμπόνια και φυσικά θα προτιμούσα την περίοδο που καταφέρνει να διαλύσει τις σκιές του που τον ακολουθούσαν.
5. Ποιο είναι το πιο βαρετό και το πιο δημιουργικό κομμάτι της διαδικασίας συγγραφής ενός βιβλίου σου;
Βαρετό δεν υπάρχει, όλα τα κομμάτια μέχρι να κυκλοφορήσει το βιβλίο έχουν την αξία τους, αλλά το πιο δημιουργικό είναι όταν εμφανίζεται σαν από το πουθενά το ερέθισμα και αρχίζει να συνομιλεί μαζί μου, να αποκτά εικόνα, φωνή, να νιώθω συναισθήματα και αμέσως μετά αρχίζω να γράφω. Μπορώ να την χαρακτηρίσω από τις πιο δυνατές και όμορφες στιγμές της ζωής μου.
6. Πόσο επιβαρυμένη/επιφορτισμένη θεωρείς τη γενιά σου:
Όλες οι γενιές είναι επιβαρυμένες. Ανήκω στη γενιά που σπουδάσαμε πιο εύκολα. Δουλέψαμε αμέσως και απλά τώρα πριν το τέλος δε βλέπουμε το διακόπτει για να αποφασίσουμε πότε εμείς θέλουμε να κλείσουμε το φως. Αν πάλι αναλογιστώ τους σημερινούς νέους που δε βλέπουν καθόλου το φως, γιατί δεν υπάρχει διακόπτης, νομίζω πως η δική μου είναι λιγότερα ή είναι διαφορετικά αν θέλετε η επιβαρυμένα.
7. Τα social media και γενικότερα το διαδίκτυο, τελικά βοηθούν το βιβλίο;
Σίγουρα μπορεί το βιβλίο πιο εύκολα και γρήγορα να γίνει γνωστό το θέμα είναι να γίνει αναγνωρίσιμο και να φτάσει στα χέρια των αναγνωστών για να διαβαστεί αυτό δεν μπορεί να το διασφαλίσει ο διαδικτυακός κόσμος ούτε και να αυξήσει το ποσοστό των αναγνωστών, αντίθετα πολλές φορές αυτός ο κόσμος είναι τόσο δελεαστικός που τους κρατά μακριά από την χαρά της ανάγνωσης.
8. On-line ξεφύλλισμα ή τη μυρωδιά του χαρτιού καθώς γυρνούν οι σελίδες, τι προτιμάς;
Εγώ προτιμώ το χαρτί, το βιβλίο. Προσπάθησα να διαβάσω ιστορίες μέσα από το διαδίκτυο αλλά με κούρασαν. Αυτό δε σημαίνει πως η νέα γενιά που έχει συνηθίσει να είναι όλη μέρα μπροστά σε μια οθόνη δεν μπορεί ή δεν προτιμά on-line ξεφύλλισμα. Ας διαβάζουν ουσιαστικά κείμενα και ας το κάνουν με όποιον τρόπο τους ταιριάζει.
9. Ενώ η ελληνική κοινωνία δεν θεωρείται διαδικτυακά αναλφάβητη, γιατί πιστεύεις ότι το e-book έχει μηδενικό μερίδιο στην αγορά;
Πρώτα από όλα μην έχετε σίγουρο πως έχουν όλοι τη δυνατότητα πρόσβασης στο internet για λόγους οικονομικούς, ή ότι μπορούν να έχουν τις κατάλληλες συσκευές. Όπως πρέπει να λάβετε υπόψη πως εφόσον δε διαβάζουν πάνω από το 40% βιβλία γιατί θα μπορούσε να είναι και υψηλό ή ικανοποιητικό και το ποσοστό των e-book αναγνωστών!Πάντα καταλήγουμε στο ίδιο και αυτό δεν είναι άλλο από το ότι η χώρα μας δεν έχτισε ποτέ αναγνώστες, δεν υπάρχει πολιτική βιβλίου και όλα είναι στο δεν…
10. Έχουν αρνητικές τακτικές οι εκδότες που αδικούν το έργο των συγγραφέων;
Δεν καταλαβαίνω απόλυτα το ερώτημά σας για αυτό θα σας πω πως καλό ή μέτριο το έργο από τη στιγμή που το εκδίδει ο εκδότης το στηρίζει όπως εκείνος κρίνει.
11. Μπορεί ένας συγγραφέας στις μέρες μας να βιοπορίζεται από τη συγγραφή και μόνο;
Αδύνατον. Θα μιλήσω για την παιδική /νεανική λογοτεχνία σχεδόν όλοι οι συγγραφείς εργαζόμαστε γιατί δεν μπορούμε να περιμένουμε από τις πωλήσεις.
12. Υπάρχει ελπίδα στην Ελλάδα της κρίσης; Μπορεί να έρθει μέσα από το βιβλίο;
Η ελπίδα υπάρχει στην Τέχνη, υπάρχει στους ανθρώπους ,υπάρχει στο αύριο. Αλίμονο αν πιστέψουμε πως όλα εδώ τελείωσαν τότε θα πρέπει να κλείσουμε τα μάτια και να περιμένουμε να καταπλακωθούμε. Πάντα μετά το σκοτάδι ακολουθεί το φως και μετά την φωτιά που τα έχει κάψει όλα ή νομίζει πως τα έχει σαρώσει όλα υπάρχει ο σπόρος που έχει φροντίσει να προφυλαχτεί και να χωθεί βαθύτερα περιμένοντας την κατάλληλη ώρα για να ανθίσει. ’Έτσι και στην Ελλάδα της κρίσης η ελπίδα υπάρχει και θα έρθει η στιγμή της. Το βιβλίο μαζί με όλες τις μορφές της Τέχνης οφείλει να μην κοιμάται και να είναι πολλά βήματα μπροστά για να γιατρεύει να εμπνέει, να ξεσηκώνει, να κρίνει, να προτείνει να παρασέρνει και να οδηγεί.
13. Προσφέρεται η εποχή για συγγραφή ή θεωρείς ότι το διαμορφωμένο περιβάλλον είναι στείρο;
Δεν υπάρχουν εποχές υπάρχουν στιγμές, αρκεί ο δημιουργός να είναι εκεί, να βλέπει να ακούει, να αισθάνεται να συμπάσχει και να θέλει.
14.Τι νέο ετοιμάζεις;
Δεν έχει πολλές μέρες που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ψυχογιός το βιβλίο μου «Ψηλά τα χέρια», σε εικόνες: Λήδας Βαρβαρούση-Πάρι Ναυπλιώτης, αφορά την επιλεκτική αλαλία και τον σχολικό εκφοβισμό.
Αρχές Μαϊου θα κυκλοφορήσει το βιβλίο «Μικρά Ασία –Πόντος, αλησμόνητες πατρίδες, από τις εκδ.Παπαδόπουλος.
Αφορά ηλικίες 10+.Είμαστε έξι δημιουργοί όπου ο καθένας καλέστηκε και έγραψε μια ιστορία για την πατρίδα της καταγωγής των παπούδων/γιαγιάδων του με στόχο να τη διαβάσουν τα παιδιά και έτσι οι αλησμόνητες πατρίδες να μη λησμονηθούν, αλλά και να διατηρηθούν, να γίνουν γνωστές οι ιστορίες τους. Η δική μου ιστορία αφορά τον Πόντο μιας και είμαι Ποντιακής καταγωγής, από την Ορντού.
Τέλος, εδώ κα καιρό παλεύω να παραδώσω λεπτομέρειες από μια ξεχωριστή δουλειά που έχω υπογράψει με το Καλειδοσκόπιο για παιδιά 8+, περισσότερα δεν μπορώ να πω αυτή τη στιγμή. Μόνο ότι το Φθινόπωρο θα την δείτε στα βιβλιοπωλεία.
Σας ευχαριστώ και προτείνω μαζί με ότι κάνετε να έχετε και ένα βιβλίο μιας και χωρά στη ζωή σας.
