Γράφει ο Γιάννης Νάκος
Διανύουμε τον πέμπτο και οδεύουμε προς τον έκτο και ακόμη πιο δύσκολο χρόνο μνημονίων στην Ελλάδα και αυτό το οποίο μου κάνει τρομερή εντύπωση, αλλά και γενικά προκαλεί αμφιλεγόμενα σχόλια είναι το γεγονός της σταδιακής και ολοένα και περισσότερης μαζικής φυγής στο εξωτερικό νέων και λαμπρών ατόμων.
Είναι γνωστό βέβαια από παλαιότερα έτη πως η Ελλάδα ‘’τρώει’’ τα παιδιά της, μη αφήνοντας τα να μακροημερεύσουν στην χώρα που αγάπησαν και έκαναν για πρώτη φορά τα επαγγελματικά τους όνειρα. Η κατάσταση είναι σε οριακό σημείο, δυσοίωνη αλλά όχι (προς το παρόν) καταστροφική, για την χώρα που οι άνθρωποι της δουλεύουν κατά μέσο όρο τις περισσότερες ώρες εργασίας στην Ευρώπη και αμείβονται με τους χαμηλότερους και πενιχρούς μισθούς που υπάρχουν.Η εικόνα που προκύπτει για την χώρα μας σύμφωνα και με την πρόσφατη την έκθεση «Connecting with Emigrants: A Global Profile of Diasporas 2015», που δημοσίευσε την περασμένη εβδομάδα ο ΟΟΣΑ, οφείλει να μας προβληματίσει και συνάμα να μας πεισμώσει θα έλεγα εγώ για να μπορέσουμε να αντιστρέψουμε αυτό το αρνητικό κλίμα κυρίως για τους εαυτούς μας και μετέπειτα για τους υπόλοιπους ευρωπαίους πολίτες.
Oι τάσεις φυγής όμως έχουν όντως ενισχυθεί σημαντικά στα χρόνια της κρίσης και αυτό είναι κάτι που τα δεδομένα δεν μπορούν να κρύψουν και πώς να το το κάνουν άλλωστε αφού: ‘’Από 19.912 άτομα που έφυγαν από τη χώρα προς χώρες του ΟΟΣΑ το 2010, ο αριθμός εκτοξεύθηκε σε 52.078 άτομα το 2012, για να υποχωρήσει ελαφρώς το 2013 (46.377 άτομα)’’.
Εντύπωση όμως προκαλεί το γεγονός πως παρά τις κακές και πολλές φορές εχθρικές σχέσεις σε επίπεδο παρασκηνιακής πολιτικής μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας το συντριπτικό ποσό των ελλήνων που αποφασίζουν να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό προτιμούν σαν χώρα επαγγελματικής εγκατάστασης την Γερμανία!. Με αριθμούς αυτό μεταφράζεται σε 12.256 το 2010, και πάνω από 32.088 το 2013, δηλαδή με απλά λόγια , περισσότερο από τα 2/3 της ελληνικής μετανάστευσης προς τον ανεπτυγμένο ― το ποσοστό αυτό μάλιστα έχει αυξηθεί σε σύγκριση με το 2010.
Επίσης ένα ακόμη ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των ατόμων που αποφασίζουν να ξενιτευθούν είναι και η ποιότητα της μόρφωσης τους, γεγονός δηλαδή που καταδεικνύει την ροή προς το εξωτερικό όχι ανειδίκευτων εργατών αλλά τουναντίον έξυπνων και μορφωμένων ανθρώπων που είχαν την ατυχία να βρεθούν στην μέση του καταστροφικού ‘’τυφώνα’’ της οικονομικής κρίσης. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως η χώρα χάνει ένα μεγάλο ποσοστό σε εργατικό πλην όμως εξειδικευμένο προσωπικό που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει για να σταθεί με σιγά και σταθερά βήματα στα πόδια της. Το συμπέρασμα αυτό επιβεβαιώνεται από τη μελέτη της Μονάδας Περιφερειακής Ανάπτυξης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, με χρηματοδότηση από το London School of Economics, για τη μετανάστευση επί κρίσης. Για παράδειγμα, η μελέτη αποκαλύπτει ότι από τους 187.422 Ελληνες πτυχιούχους που το 2014 βρίσκονταν στο εξωτερικό, οι 135.495 έφυγαν από το 2010 και μετά.
Είναι δύσκολο για εμάς τους νέους και μορφωμένους πολίτες αυτής της χρεωκοπημένης τόσο ηθικά αλλά όσο και οικονομικά χώρας να μπορέσουμε να βρούμε τα πατήματα μας στην χώρα που αγαπάμε και θαυμάζουμε όσο καμία άλλη στον κόσμο, όμως η όρεξη για επαγγελματική αποκατάσταση και θέληση για παρακαταθήκη και κληρονομιά για τις επόμενες γενεές, ίσως μας ωθήσουν, στην μετανάστευση προς πιο ανεπτυγμένες χώρες.
Τέλος αυτό που νιώθω είναι πως δεν θα φύγουμε σαν μετανάστες, αλλά σαν χελιδόνια που θα γυρίσουν ξανά με την πρώτη άνθηση της ελληνικής οικονομίας, για να βάλουν και εκείνοι το λιθαράκι τους για την αναγέννηση της χώρας που διαχρονικά και σταθερά διδάσκει ήθος, πολιτισμό και ανθρωπιά σε όλον τον πλανήτη.
