Του Ανδρέα Παραδεισόπουλου*
Μέχρι πρότινος (προ κρίσης) υπήρχε διάσπαρτη η άποψη στην Ελληνική κοινωνία ότι υπήρχε μία μερίδα ανθρώπων που φοροκλέβανε (για να μην αναφέρω αυτούς που κλέβανε κανονικά από τα κρατικά ταμεία) και οι οποίοι ήταν στην πλειοψηφία τους ελεύθεροι επαγγελματίες, γιατροί, δικηγόροι, επιχειρηματίες κλπ. Η ανοχή του κράτους σε αυτές τις επαγγελματικές ομάδες ήταν προκλητική και σκανδαλώδης.
Πλέον είμαστε στο μέσον της κρίσης και υπό διοίκηση Τρόικας, η κατάσταση έχει αλλάξει άρδην. Από την απόλυτη ανοχή έχουμε περάσει στην απόλυτο παραλογισμό όπου όλοι οι Έλληνες θεωρούνται φοροκλέπτες και πρέπει να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες. Με το 25% του ενεργού πληθυσμού σε ανεργία επισήμως (ανεπίσημα πολύ μεγαλύτερο κομμάτι) οι φόροι πλέον κατευθύνονται προς το μοναδικό κομμάτι περιουσίας που έχει απομείνει στους Έλληνες. Την ακίνητη περιουσία. Στη κυριολεξία ακίνητη καθώς όχι απλά δεν μετακινείται, αλλά πλέον δεν γίνεται και σχεδόν καμία εμπορική πράξη, δηλαδή αγοροπωλησίες. Σε αυτή την ακινητοποιημένη περιουσία, που δηλαδή και να θέλει κάποιος να ξεφορτωθεί δεν μπορεί υπό αυτές τις συνθήκες, έρχονται βαρύτατες, διαδοχικές και εν πάση περιπτώσει παράλογες φορολογίες.
Η de facto δήμευση της περιουσίας των Ελλήνων είναι γεγονός. Δεν θα αναφέρω τα απλά παραδείγματα όλων μας που έχουμε κάποιο σπίτι που ήλθε στη κατοχή μας είτε από κάποιο δάνειο είτε από κάποιο συγγενικό μας πρόσωπο (συνήθως γονείς) όπου για τους όποιους ιστορικούς και οικονομικούς λόγους (η μεγάλη προϊστορία υψηλού πληθωρισμού στη χώρα μας) θεωρούσαν καθήκον να βοηθήσουν τα παιδιά τους είτε με κάποιο σπίτι, είτε εξοχικό, οικόπεδο κλπ.
Οπότε υπάρχουν χιλιάδες συμπολίτες μας που είναι είτε άνεργοι είτε με σοβαρά απομειωμένο εισόδημα και έχουν μία ακίνητη περιουσία που ούτε να αξιοποιήσουν μπορούν ούτε να εξοφλήσουν τις βαρύτατες φορολογικές υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτή και να γλυτώσουν τη φυλακή. Που καταλήγουμε τελικά, να περάσει όλη αυτή η ακίνητη περιουσία στο κράτος και συνεχεία στη Τρόικα άμεσα ή έμμεσα.
Ποιος από τους λαλίστατους πολιτικούς που έχουμε θα μου απαντήσει στην απλή ερώτηση. Πως λέγεται το πολιτικό σύστημα που οι πολυεθνικές και οι μεγάλες επιχειρήσεις δημιουργούν καρτέλ, εξαγοράζουν τη δημόσια περιουσία και επιχειρήσεις στο χαμηλότερο της αξίας τους, οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα εργατικό δικαίωμα και πλέον ούτε το δικαίωμα της απεργίας μέσω καταστρατήγησης των όρων της πολιτικής επιστράτευσης ΑΛΛΑ ταυτόχρονα απαγορεύεται η ιδιωτική περιουσία για την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών και μεθοδεύεται η δήμευση της όποιας περιουσίας έχει δημιουργηθεί;
Συγχαρητήρια αγαπητοί συμπολίτες μου. Πρέπει να αισθάνεστε υπερήφανοι που η χώρα μας επιλέχτηκε μεταξύ τόσων και τόσων χωρών να είναι η πρώτη που θα εφαρμόσει αυτό το νέο πρωτοποριακό πολιτικό σύστημα. Αξίζουν συγχαρητήρια στους πολιτικούς ταγούς της χώρας που με ανιδιοτέλεια έδωσαν τα πάντα στον αγώνα επιλογής μας και τα κατάφεραν. Την εποχή που ο κομμουνισμός έχει από χρόνια πεθάνει και ο καπιταλισμός από το 2008 με την ουσιαστική κρατικοποίηση σχεδόν όλων των Αμερικάνικων τραπεζών και το συνεχές τύπωμα χρήματος ψυχορραγεί, έπρεπε να βρεθεί το νέο σύστημα που θα βασιλέψει στον 21ο αιώνα. Μόνο που υπήρχε ένα πρόβλημα. Χρειαζόταν κάποιος να κάνει το beta testing δηλαδή τις τελικές δοκιμές πριν την παγκόσμια εφαρμογή.
Ψηλά το κεφάλι φίλοι μου γράφουμε Ιστορία ως η πρώτη “δημοκρατική” χώρα που εφαρμόζει τον Καπιταλιστικό Κουμμουνισμό. Για όσους συγκρίνουν με τη Κίνα, τους υπενθυμίζω ότι δεν υπάρχει σχέση καθώς εκεί δεν ισχύει το μέτρο της δήμευσης της ιδιωτικής περιουσίας και αφετέρου οι δημόσιες επιχειρήσεις παραμένουν κρατικές και δεν ξεπουλιούνται.
* Ο Ανδρέας Παραδεισόπουλος (ΜΒΑ Kingston University) είναι Πιστοποιημένος Αναλυτής Μετοχών & Αγοράς με πολυετή εμπειρία Ελληνικών και Διεθνών αγορών
