Γράφει ο Δημήτρης Κατσαρός
Με την επιλογή του Σταύρου Δήμα, ο Σαμαράς σηκώνει τα μανίκια, σφίγγει τις γροθιές του και ετοιμάζεται για την τελική αναμέτρηση πριν τις εκλογές.
Ήταν πολλά τα ονόματα που είχαν ακουστεί για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, στο προηγούμενο διάστημα με τα περισσότερα από αυτά να συνδέονται και με ένα συγκεκριμένο σενάριο πολιτικής επιλογής της κυβέρνησης για το πώς θα ήθελε να προχωρήσει στο επόμενο διάστημα με τα εσωτερικά.
Αναφέρω ως χαρακτηριστικό το παράδειγμα της επιλογής του Νίκου Κωνσταντόπουλου που είχε ακουστεί και σε συνεδριάσεις της βουλής από βουλευτές της συγκυβέρνησης. Αυτό το όνομα συνδεόταν με το σενάριο της ύστατης προσπάθειας της κυβέρνησης να δείξει συναινετικό πρόσωπο και προσπάθεια συνεργασίας με το ΣΥΡΙΖΑ προτείνοντας για πρώτη φορά στην Ελληνική μεταπολεμική ιστορία έναν άνθρωπο που θα προερχόταν από τον χώρο της αριστεράς.
Το πρόσωπο του Σταύρου Δήμα, με εμπειρία στη Γουόλ Στριτ, τη Διεθνή Τράπεζα του ΟΗΕ, πρώην βουλευτή της ΝΔ και μέλος της κυβέρνησης Παπαδήμου, δείχνει τις ακριβώς αντίθετες προθέσεις από αυτές που ανέφερα στο προηγούμενο παράδειγμα. Τώρα που η περίοδος προ της εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας έφτασε στο τέλος της και είναι πλέον καθαρό ότι δεν επετεύχθη καμία συναινετική λύση ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, ο Σαμαράς επιλέγει έναν άνθρωπο που συνδυάζει όλα όσα αυτή η κυβέρνηση εκπροσωπεί σε αντίθεση με το ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Δήμας είναι τεχνοκράτης, πρώην εκπρόσωπος της Ελληνικής βουλής στο Συμβούλιο της Ευρώπης και πολιτικά συνδεδεμένος με την Νέα Δημοκρατία. Όχι απλά συνδεδεμένος αλλά ταυτισμένος. Βουλευτής της ΝΔ, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ, πρόεδρος της Ομάδας Κοινοβουλευτικού Έργου Οικονομικών της ΝΔ. Πρόκειται δηλαδή για ένα πρόσωπο που θα υπήρχε δυσκολία να ψηφιστεί από 180 βουλευτές ακόμη και σε μια φάση που η εκλογή προέδρου δε θα επηρέαζε καθόλου το ενδεχόμενο εκλογών.
Ο Σαμαράς δείχνει καθαρά ότι η σύγκρουση με το ΣΥΡΙΖΑ θα είναι μετωπική και δεν ζητάει πλέον καμία συναίνεση. Αυτό είτε σημαίνει ότι έχει ήδη διασφαλίσει την εκλογή του προέδρου χωρίς τη συνδρομή του ΣΥΡΙΖΑ, πράγμα μάλλον απίθανο, ή ότι δεν έχει πλέον λόγους να ελπίζει σε εκλογή προέδρου οπότε θα πέσει με το κεφάλι ψηλά και όχι ως μια κυβέρνηση που παρακαλά την αντιπολίτευση χωρίς ανταπόκριση. Αν ισχύει το δεύτερο τα σενάρια για εκλογές τον Ιανουάριο αρχίζουν να αυξάνουν πολύ σοβαρά τις πιθανότητές τους.
