Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος
Η πασιφανής αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ στη διαμόρφωση και υπεράσπιση θεσμών ριζοσπαστικοποίησης της δημοκρατίας στην Ελλάδα, οι δραματικές αντιφάσεις έως εξευτελισμού μεταξύ πολιτικής ρητορείας και πρακτικής ή ακόμη εντός του ίδιου και του αυτού πολιτικού λόγου και η απόλυτη πλέον υποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα στο ζήτημα της ανάπτυξης μιας εναλλακτικής ηγεμονίας στην ΕΕ, διαμορφώνουν το πλαίσιο κοινωνικής διάχυσης του ακροδεξιού λαϊκισμού σε πλήρη αρμονία με τον νεοφιλελεύθερο λαϊκισμό αυτή τη φορά.
Η συνεχιζόμενη και διευρυνόμενη οικονομική κρίση σε συνδυασμό με την κλιμάκωση των απειλών από την εμπλοκή στο προσφυγικό, καθώς και η καταφυγή σε λύσεις απελπισίας ή καιροσκοπικές ή πρόχειρες και αφελείς σε ό, τι αφορά ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας, μεταβάλει ραγδαία το αφήγημα περί «εθνικής καταστροφής», για να οριστεί πλέον με σαφώς δεξιούς όρους (εθνοκεντρικούς, εθνοφοβικούς, ρατσιστικούς ή με καθαρά φασιστικούς).
Παρατηρώ να εκδίδονται νέα έντυπα εκφασισμού της κοινωνίας και να πλημυρίζει το διαδίκτυο με ένα νέο μίγμα καταστροφολογίας, όπου μια «προσβεβλημένη αγορά» συνυφαίνεται με μια «προσβεβλημένη εθνική συνείδηση» για να παράγουν έναν ιδιόμορφο εθνικισμό σαφώς φασιστικού τύπου. Εδώ κατασκευάζεται ένας ευρύς πολιτικός χώρος, όπου συναντώνται ο επαγγελματίας της ελευθέριας αγοράς και της παραοικονομίας, που νοιώθει σοβαρά απειλούμενος από την αριστερή μεταρρύθμιση, με τον παραγοντίσκο εκδότη-δημοσιογράφο του σπέρματος-αίματος-«φλέματος» , τον φουκαρά, ανικανοποίητο μισάνθρωπο της διπλανής πόρτας, τον τουρκοφάγο πατριώτη, ο οποίος φαντάζεται ή προσποιείται πως μάχεται ακόμη εναντίον του οθωμανικού ζυγού, τον διαταραγμένο ψυχικά υπερασπιστή της ορθοδοξίας μας και των εθνικών μας αξιών, ο οποίος εκφράζοντας την μέγιστη βαρβαρότητα στην καθημερινότητα, ορίζει τον εαυτό του σαν πολέμιο της σύγχρονης βαρβαρότητας των Γερμανών, των γραφειοκρατών της ΕΕ και των μουσουλμάνων που στη σημερινή συγκυρία είναι εχθροί του Πούτιν – ενώ πριν από λίγα χρόνια οι σημερινοί εχθροί μουσουλμάνοι ήταν φίλοι και οι σημερνοί φίλοι οι πλέον επικίνδυνοι τρομοκράτες – και δυστυχώς με τον αντι-δυτικό, πληγωμένο από την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» αντικαπιταλιστή!
Όλοι αυτοί οι αγανακτισμένοι έλληνες ντερμπεντέρηδες κραυγάζουν πλέον υστερικά εναντίον όλων των «ύπουλων δυναμένων» που με ένα μεταφυσικό τρόπο συνωμοτούν εις βάρος του καλού πατριώτη, σκληρά εργαζόμενου, άνεργου ή αγαθού επιχειρηματία Έλληνα, ο οποίος ασφαλώς δεν θέλει το κακό κανενός …αλλά να πεθάνουν οι οχθροί του! Ασφαλώς τους φταίνε και τα «συστημικά κόμματα», καθώς αυτά φιλτράρουν τη γνήσια αντίδραση και γνώμη των πολιτών, συμβάλλοντας και αυτά ύπουλα στον περιορισμό της ατομικής ελευθερίας και στον αυτοκαθορισμό, ακόμη και στον περιορισμό της ελευθερίας της ενημέρωσης -με την μορφή της διαρκούς παραπληροφόρησης και της ακραίας υφολογικής βαρβαρότητας με μπόλικη πατριδοκαπηλία, αισχρότητα και κουτσομπολιό! Φταίνε τα κόμματα επειδή υπονομεύουν με τους «σκυλοκαβγάδες» τους τη λαϊκή επανάσταση ή την «στρατιωτική επανάσταση», για να απαλλαγεί ο λαός από τους καταστροφείς του – έρχονται να προσθέσουν άλλοι… δημοκράτες!
Αυτή τη στιγμή στην πατρίδα μας, αγαπητέ αναγνώστη, ως εθνική καταστροφή θα πρέπει να λογίζεται το κοινό πλέον αφήγημα περί εθνικής καταστροφής του ακροδεξιού και νεοφιλελεύθερου λαϊκισμού!Ακροδεξιοί και νεοφιλελεύθεροι συνθέτουν το σύγχρονο γνωστικό και ηθικό μοντέλο του φασισμού στην Ελλάδα, ως αντίδραση στην υποχώρηση ή αποτυχία της στρατηγικής πολιτικής ενοποίησης της ΕΕ – με την μορφή μιας δημοκρατικής, αποκεντρωμένης ομοσπονδίας, υπό ένα καθολικό σοσιαλ-δημοκρατικό Κοινωνικό Μοντέλο – και ως αντίδραση στην αποτυχία της φιλελεύθερης αριστεράς να αναπτύξει και να υπηρετήσει με συνέπεια ένα εναλλακτικό, παιδαγωγικό, ριζοσπαστικά δημοκρατικό, πλουραλιστικό και έντιμο ύφος ηγεμονίας.
Όπως πολιτεύεται η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα με γνώμονα τον άναρχο, μη-στρατηγικό τακτικισμό και κανόνα την απύθμενη υποκρισία, σε πολύ λίγο η μη-λενινιστική αριστερά και ο προοδευτικός κόσμος θα καταστούν περίγελοι και καλαμπούρια της κοινωνίας! Το ζήτημα δεν είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταλήξει σε «κυβερνητική παρένθεση», αλλά εάν οι προοδευτικές ιδέες και το προοδευτικό κίνημα καταλήξουν ξανά στο περιθώριο, όπως συνέβη κατά τον μεσοπόλεμο σε πολλές χώρες της Ευρώπης, όπου ήταν η στρατηγικού χαρακτήρα ήττα της αριστεράς που οδήγησε στη κυριαρχία του φασισμού και του ναζισμού, για να ακολουθήσει φυσιολογικά ο πόλεμος, η πείνα, η κοινωνική διάλυση, η αρρώστια, ο θάνατος και η απελευθέρωση της βαρβαρότητας.
Η Ελλάδα, φίλε μου, δεν απειλείται από εθνική καταστροφή, υφίσταται την διαδικασία της εθνικής καταστροφής. Αυτή δεν είναι κατάσταση, είναι διαδικασία, την οποία έχουμε πατριωτικό και κοινωνικό χρέος να αναστρέψουμε. Όσοι απειλούν με – ή πράγματι αισθάνονται να απειλούνται από – τη κατάσταση της εθνικής καταστροφής ερωτοτροπούν με την διάσταση του φασισμού, παρότι οι περισσότεροι από αυτούς μιλούν για ελευθερίες και δικαιώματα.
Ο φασισμός είναι ένα αφήγημα προσβολής ελευθεριών και μια discourse θυματοποίησης. Είναι η πλέον αποτελεσματική οδός κατάλυσης ελευθεριών και δικαιωμάτων, στο όνομα της προσβολής αυτών από προδότες του έθνους και του λαού και εν όψει της καταστρατήγησης εθνικών ιδεωδών και αξιών που εμφανίζονται σαν να είναι καταγεγραμμένα στο DNA της φυλής! Κάπως έτσι την πάτησε και έμπλεξε το κεφάλι του στα «έντερα της φυλής» και ο Νίκος Φίλης! Στο τέλος θα «πνιγεί», μόνον που θα φταίει ο ίδιος: Η σαχλαμάρα από την προοδευτική προσέγγιση είναι ζήτημα ύφους και εμπειρικού και ηθικού ύψους και όχι ασφαλώς αμετροεπούς βάρους!
