Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλους
Στην χθεσινή ιστορική συνεδρίαση της Βουλής των Ελλήνων, αποτυπώθηκε το δράμα της μνημονιακής τραγωδίας, αλλά και η αδήριτη βούληση της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων Βουλευτών, να στηρίξουν την αναγεννητική προσπάθεια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, για έξοδο απο το τέλμα της ύφεσης και την ταχεία ανασυγκρότηση του έθνους. Μια πρώτη ερμηνευτική προσέγγιση του αποτελέσματος της χθεσινής ψηφοφορίας των Ελλήνων βουλευτών, αποδεικνύει με σαφήνεια, ότι τα ¾ της κοινοβουλευτικής ομάδας του κυβερνώντος κόμματος στηρίζουν την επαχθή συμφωνία – που συνάμα όμως είναι και η μόνη ελπίδα διεκδίκησης της σωτηρίας του τόπου, ότι το 100% του συγκυβερνώντος κόμματος των ΑΝΕΛ ανεπιφύλακτα στηρίζει την συμφωνία, ενώ στην ίδια κατεύθυνση κινήθηκε και η μεγάλη πλειοψηφία των βουλευτών της αντιπολίτευσης.
Παράλληλα λοιπόν με τους 251 βουλευτές που χθές εξουσιοδότησαν τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση, να διεκδικήσει έστω και μέσω της ετεροβαρούς για τα συμφέροντα της χώρας συμφωνίας, καλύτερες, περισσότερο κοινωνικά δίκαιες και δημοκρατικότερες δυνατότητες εφαρμογής της, υφίστανται και τα αποτελέσματα τόσο των εκλογών της 25-ης Ιανουαρίου 2015, όσο και του δημοψηφίσματος της 5-ης Ιουλίου 2015, που έδωσαν σαφή εντολή στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, να κάνει μια εθνική υπέρβαση μέσα απο το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει η χώρα – «άλμα πιο γρήγορο απο την φθορά / προτού η φθορά το ξεπεράσει», στα λόγια του πρωτόθρονου οικουμενικού μας ποιητή Οδυσσέα Ελύτη – και να δρομολογήσει την πολυπόθητη ανασυγκρότησή της.
Με αυτή την έννοια δεν είναι απλά πολιτικό δικαίωμα της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να επωμισθούν την καίριας σημασίας για το μέλλον της χώρας, εθνική προσπάθεια ανοικοδόμησης, αλλά μείζονα ιστορική υποχρέωση απέναντι στις νέες γεννιές και την προοπτική του τόπου. Θα συνιστούσε εξάλλου φυγοδικία απέναντι στην ελληνική ιστορία, να εγκαταλείψει η κυβέρνηση στα μισά της μάχης της εθνική της υποχρέωση και με την άτακτη φυγή της – υποχώρηση, να διευκολύνει – όπως εύστοχα επεσήμανε και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας – τα σχέδια των αντιπάλων της». Που στην προκείμενη περίπτωση είναι ο κ-ος Σόϊμπλε και οι υποτακτικοί του, οι οποίοι με πολιτική αναισχυντία προετοίμαζαν το περίφημο time out (Προσωρινό Grexit) της Ελλάδος απο την Ευρωζώνη.
Βεβαίως για λόγους δημοκρατικού ήθους, θα πρέπει να αναδείξουμε και την άλλη δυσάρεστη πλευρά του φεγγαριού, που λέει ότι το 25% της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, δεν στήριξε την συμφωνία. Μια συμφωνία υπογεγραμμένη απο την πρωθυπουργό της χώρας, τον υπουργό οικονομικών και με το ιστορικό βάρος να καθορίσει την μοίρα του τόπου στο μέλλον. Συνιστά αδιαμφισβήτητα έναν τραυματισμό για το κυβερνών κόμμα, δοθέντος ότι καμία άλλη κοινοβουλευτική ομάδα δεν είχε απώλειες, ενώ εγείρονται και θέματα όχι τόσο ως πρός το τυπικό μέρος – αφού στηρίζουν την συμφωνία για δικούς τους ξεχωριστούς λόγους τα κόμματα της αντιπολίτευσης – αλλά ως πρός το ουσιαστικό μέρος, για την δεδηλωμένη. Και αυτή την δυσαρμονία, μπορεί να την λύσει σε εύλογο χρονικό διάστημα – αλλά όχι τώρα που πρέπει να αποκατασταθεί η κανονικότητα στην χώρα, για να μην καταρρεύσει υπο το βάρος των τραγικών προβλημάτων που υφίσταται – ο ελληνικός λαός με την ετυμηγορία του, μέσω της προσφυγής στις κάλπες.
Πάραυτα και μέσα απο αυτές τις οδυνηρές αντιξοότητες, η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πρέπει να κυβερνήσει με θάρρος, αποφασιστικότητα και πυγμή, για να απεγκλωβίσει τον τόπο απο τα οδυνηρά του αδιέξοδα και απαντώντας στις εθνικές προκλήσεις του μέλλοντος, να του εξασφαλίσει το δικαίωμα, να υπάρξει και να ανασυγκροτηθεί. Απο την σπουδαία αυτή εθνική και ιστορική τους ευθύνη, ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, θα κριθούν και στις επόμενες εκλογές, οψέποτε αυτές γίνουν.
