Εξαιρετικά ενδιαφέρον ακούγεται το ψήφισμα της ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με το οποίο επέρχεται “εξευρωπαϊσμός” των ενεργειακών κοιτασμάτων της Ν.Α. Μεσογείου, όπως αναφέρει η ευρωβουλευτής του ΛΑΟΣ Νίκη Τζαβέλα σε σχετική ανακοίνωση. Η έκθεση “Ευρωπαϊκός Οδικός Ενεργειακός Χάρτης μέχρι το 2050” της κας Τζαβέλα, είναι το πρώτο δημόσιο έγγραφο της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αναγνωρίζει την σπουδαιότητα των υδρογονανθράκων της περιοχής μας για την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης. Αυτό είναι καλό, στη λογική «αν είμαστε οι Ευρωπαίοι όλοι ένα, τότε, ελάτε τα υπερασπιστούμε όλοι μαζί την ελληνική ΑΟΖ, έναντι κάθε ξένης επιβουλής».
Είναι όμως τα πράγματα έτσι ή πρόκειται για ένα άλλου τύπου πάρτι των πολυεθνικών που έχουν διαβρώσει τα κράτη και την ίδια την ΕΕ; Η απορία είναι εύλογη καθώς το ψήφισμα λέει ότι η παραχώρηση δικαιωμάτων εκμετάλλευσης για γεωτρήσεις και η οριοθέτηση των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών θα μετατραπεί σε πηγή προστριβών με τρίτες χώρες, και ότι η ΕΕ πρέπει να διατηρήσει υψηλό πολιτικό προφίλ στο θέμα αυτό και να επιδιώκει να αποτρέπει διεθνείς τριβές. Τι εννοεί ο ποιητής, «καζάν καζάν»;
Από την άλλη πάντως, το ψήφισμα ζητά να δοθεί έμφαση στην οριοθέτηση των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών (ΑΟΖ) των κρατών – μελών της Ε.Ε. και των σχετικών τρίτων χωρών, σύμφωνα με τη Σύμβαση UNCLOS, την οποία έχουν προσυπογράψει όλα τα κράτη μέλη και η ίδια η ΕΕ. Με δυο λόγια, διαφαίνεται πρόθεση να εξευρωπαϊστούν οι εθνικές ΑΟΖ, που είναι αυτονόητο, εφόσον όμως, προηγηθεί μια νέα Αμυντική Συνθήκη της ΕΕ που θα αναγνωρίζει άνευ συζήτησης ως ευρωπαϊκά εξωτερικά σύνορα, τα σύνορα κάθε χώρας μέλους. Μόνο έτσι! Αλλιώς, θα είναι μια ωμή εκχώρηση εθνικού χώρου στις Βρυξέλλες του Βερολίνου και των πολυεθνικών.
