Γράφει η Μαρία – Μαγδαληνή Τσίπρα*
Με έκπληξη και δεν σας κρύβω με αγανάκτηση, άκουσα πριν από λίγες ημέρες τους εκπροσώπους του ΔΝΤ να ομολογούν, ότι υπήρξανε σφάλματα στο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδος, που αντί να βοηθήσουν την χώρα να ανακάμψει την έσπρωξαν πιο βαθιά στην ύφεση. Μάλιστα, κάποιοι έλληνες και ξένοι αναλυτές, έσπευσαν να επαινέσουν την διαπίστωση αυτή, λέγοντας, ότι το ΔΝΤ είναι ειλικρινές και να προβλέψουν, ότι η Γερμανία αναμένεται να αλλάξει γραμμή στις απαιτήσεις του προγράμματος.
Την έκπληξη μου, μπορείτε να την καταλάβετε. Την αγανάκτηση μου, πρέπει να σας περιγράψω. Κατ’ αρχήν, λοιπόν, αγανακτώ γιατί θα περίμενε κανείς καλόπιστα, ότι ένας διεθνής οργανισμός, με στρατιές οικονομολόγων, οικονομικών αναλυτών και λοιπών παρατρεχάμενων ειδικών, δεν θα έκανε σφάλματα, τέτοιου είδους, την στιγμή, μάλιστα, που πολλοί επιστήμονες, από τις αρχές αυτής της καταιγίδας είχαν προβλέψει την λαίλαπα της ύφεσης που ερχότανε.
Τότε, βέβαια, ο πολιτικώς ορθός, πολιτικός μας κόσμος, είχε σπεύσει με την γνωστή αλαζονεία του να χαρακτηρίσει όποιον τόλμησε να υπογραμμίσει τα λάθη του Μνημονίου, ως αντιμνημονιακό εν γένει, ρίχνοντας το ανάθεμα σε αυτούς, που δεν επιθυμούσαν την «σωτηρία» της χώρας, για την οποία οι ίδιοι πάλευαν.
Τρία χρόνια πέρασαν, όλες οι προβλέψεις για έξοδο στις αγορές διαψεύσθηκαν, όλα τα λάθη έγιναν, όλα τα μέτρα πάρθηκαν και πολύ σύντομα τα περίφημα «ασημικά», η περιουσία του κράτους, θα έχουν βγει στο σφυρί για να καλύψουν ένα χρέος, που ουδέποτε υπολογίσαμε, ουδέποτε μετρήσαμε και πάνω από όλα ουδέποτε διαπραγματευτήκαμε. Χιλιάδες για να μην πω εκατομμύρια άνθρωποι, συνάνθρωποι μας, έχασαν την δουλειά τους, βίωσαν την μείωση των εισοδημάτων τους, πολλές φορές κάτω από το όριο της φτώχειας, δεκάδες παιδιά πείνασαν, άρρωστοι αφέθηκαν στην τύχη τους, οι άστεγοι αυξήθηκαν μαζί με τις αυτοκτονίες, οικονομίες μιας ζωής εξανεμίστηκαν.
Και κάποιοι συνεχίζουν ακόμα και σήμερα να μας σώζουν. Να μας σώζουν επιβάλλοντας μέτρα, βάσει ενός προγράμματος, που όπως ο πρωτεργάτης του ομολογεί «ήταν λάθος», να μας σώζουν πουλώντας εν μέσω ύφεσης κερδοφόρες επιχειρήσεις, να μας σώζουν χρηματοδοτώντας τις τράπεζες, που αρνούνται να ρίξουν χρήμα στην αγορά και αναμένουν την άρση της αναστολής πλειστηριασμών των ακινήτων οφειλετών, προκειμένου να καταστούν έτσι ακόμα πλουσιότερες.
Αγανακτώ, λοιπόν, και νομίζω, ότι αυτό το συναίσθημα είναι κοινό σε κάθε έλληνα πολίτη, γιατί ακόμα και αυτήν την στιγμή, που το «λάθος» είναι αποδεδειγμένο και ομολογημένο, κανείς δεν ορθώνει το ανάστημα του για να ανακόψει την πορεία, προς την καταστροφή.
Αλλά περισσότερο από όλα αγανακτώ, γιατί ακόμα και εάν κάποια στιγμή, το λάθος διορθωθεί, κανένας δεν πρόκειται να ζητήσει συγνώμη από έναν λαό, που ρίχτηκε στις μυλόπετρες, από μια κοινωνία, που βιάστηκε και συκοφαντήθηκε, που οδηγήθηκε στην φτώχεια και την εξαθλίωση και κανένας δεν πρόκειται να επιστρέψει τα «ασημικά», που με τόσο αριστοτεχνικό τρόπο αφαιρέθηκαν από τον καθένα από εμάς και από την χώρα μας συνολικά. Κάποια στιγμή, όμως, θα πρέπει να αντιληφθούμε όλοι, ότι η ευθύνη των πολιτικών δεν είναι μόνο πολιτική.
* Η Μαρία – Μαγδαληνή Τσίπρα είναι Δικηγόρος – Εργατολόγος.
