Γράφει ο Κων/νος Μανίκας,
Οικονομολόγος–Ψυχολόγος
Επιμένω να τονίζω ότι βασική προϋπόθεση ψύχραιμης και ρεαλιστικής προσέγγισης στην πολιτική είναι να μην παρασύρεσαι σε προσωπικές εμμονές και απωθημένα. Επίσης, πίστευα εξαρχής ότι όταν η χώρα δεν είχε καν υπογράψει την παράταση της δανειακής σύμβασης και οι προοπτικές για το οριστικό πλαίσιο των επόμενων ετών, που θα καθοριστεί τον Ιούνιο, είναι αβέβαιες αποτελεί πολυτέλεια να αναλώνεται μια παράταξη σε αντεγκλήσεις, συγκρούσεις φιλόδοξων επιγόνων και ανούσιες επικοινωνιακές προκλήσεις.
Κι επειδή, πολύ συχνά, βάζουμε το κάρο μπροστά από το άλογο, όλα αυτά άρχισαν χωρίς καν να έχει αφιερωθεί ο απαραίτητος χρόνος για την εξονυχιστική, επιστημονικά τεκμηριωμένη αποτίμηση του αποτελέσματος, την προσεκτική εκτίμηση της ύπαρξης επιμέρους πολιτικών ή επικοινωνιακών λαθών που μπορεί να στοίχισαν την εκλογική ήττα, το γενικότερο κοινωνικό πλαίσιο και τις διαθέσεις των πολιτών μέσα στο οποίο δόθηκε αυτή η μάχη. Με μια λίγο εξουσιομανή βιασύνη επιχειρείται ένα άλμα στο μέλλον (και μάλλον προς το κενό) με αποσπασματικά στοιχεία, προσωποκεντρικές αναλύσεις, αναμόχλευση πεπαλαιωμένων παθών.
Πότε πρόλαβαν άπαντες να αξιολογήσουν σε βάθος τις ηλικιακές, επαγγελματικές και γεωγραφικές ανακατανομές της ψήφου, να εξάγουν ολοκληρωμένα συμπεράσματα και να καθορίσουν ολιστικό, όχι παρορμητικό ή μονόπλευρο, παραταξιακό πλάνο πορείας για το επόμενο διάστημα. Πως στάθμισαν τόσο γρήγορα την επίπτωση της μιας ή της άλλης κυβερνητικής πολιτικής στο εκλογικό σώμα όταν φάνηκε και επιβεβαιώνεται από την μετεκλογική ανοχή στην νέα συγκυβέρνηση ότι κύρια προτεραιότητα του ήταν με καθυστέρηση πενταετίας να βιώσει μια «περήφανη» σύγκρουση με τους εταίρους, ακόμα κι αν αποδειχτεί άκαιρη και προσχηματική, χωρίς όμως επιπτώσεις για την Ευρωπαϊκή θέση μας και την προσωπική τους οικονομική κατάσταση! Μια άλλη πιο «επαναστατική» εκδοχή του «λεφτά υπάρχουν»!
Κατέληξαν κιόλας κάποιοι στο ότι το πρόβλημα επικεντρώνεται σχεδόν αποκλειστικά σε συγκεκριμένα πρόσωπα (που μπορεί μέχρι την ημέρα των εκλογών να παρέμεναν ισχυρά δημοσκοπικά όπλα) χρησιμοποιώντας τη συλλογικότητα των αποφάσεων μόνο όταν πρόκειται να μοιραστεί τιμάριο της επιτυχίας χωρίς να κάνουν πρώτα τον κόπο να αξιολογήσουν τη δική τους θετική ή αρνητική συνεισφορά και την ποιότητα των κοστολογημένων εναλλακτικών προτάσεων τους, εφόσον έκαναν, όλα αυτά τα χρόνια;
Η Κεντροδεξιά βρίσκεται στο μεταίχμιο της μετάβασης στη μεταμνημονιακή εποχή, όχι ως μια στατική προσαρμογή σε νέα δεδομένα, άλλωστε οι εξελίξεις προμηνύουν μετονομαζόμενη συνέχιση του μνημονίου, αλλά ως προαπαιτούμενο ολοκλήρωσης της δημιουργίας ενός χώρου που θα ανταποκρίνεται τις επόμενες δεκαετίες στις απαιτήσει της Νέας Μεταπολίτευσης. Η επανίδρυση που δεν ολοκληρώθηκε το 2010, ανεξάρτητη από τυπικούς συμβολισμούς ονομάτων και σημάτων, θα πρέπει να κουβαλά τον ανατρεπτικό αέρα της αντίστοιχης πρωτοβουλίας του Κωνσταντίνου Καραμανλή το 1974.
Με ενότητα, σύμπνοια, δημιουργικό συλλογισμό και προτάσεις πρέπει να επιχειρηθεί η επικαιροποιημένη ιδεολογική αποσαφήνιση (όχι η συνθηματική αλλαγή), η οργανωτική αναδόμηση (όχι η ισορροπιστική τακτοποίηση δομών και προσώπων) και η στελεχιακή ανανέωση (όχι η συντήρηση «πλαστών» επετηρίδων).
Προσαρμογή, όχι των καταστατικών παραταξιακών αξιών αλλά των πολιτικών μέσων και των οικονομικών εργαλείων με τις οποίες επιτυγχάνονται, στις παγκοσμιοποιημένες συνθήκες με σαφή προσανατολισμό σε φιλελεύθερες ιδέες που δεν νοθεύονται με ψηφοθηρικές δόσεις εξευμενισμού της κρατικοδίαιτης νοοτροπίας και πίστη σε κοινές, για την πλειοψηφία των Ελλήνων, αστικές αξίες όπως η αξιοσύνη, η ασφάλεια, ο αγνός πατριωτισμός.
Μετατροπή του κόμματος σε ανοιχτό στην κοινωνία μηχανισμό με τον ανασχεδιασμό των δομών σε μια πυραμιδική μορφή, πιο συνεκτική, πιο αντιπροσωπευτική των αυθύπαρκτων κοινωνικών δυνάμεων, ακόμα πιο παραγωγική. Διαρκή και προς όλους αξιολόγηση με σύγχρονους πολιτικούς και επικοινωνιακούς όρους που θα επιβραβεύει τη συνολική δράση και τις ικανότητες κάθε μέλους. Θα υπενθυμίσω σε επόμενο άρθρο τις σχετικές προτάσεις μου τα τελευταία πέντε χρόνια.
Το «γεφύρι» προς αυτό τον προορισμό απαιτεί δημιουργική χρήση του χρόνου και ειλικρινή συστράτευση όλων όσων επιθυμούν τη σφυρηλάτηση των βάσεων μιας σύγχρονης Ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς μακριά από μίζερες αντιπαλότητες για τις αποχρώσεις του «μπλε» και εγωκεντρικούς ηγεμονισμούς.
