Το «δικαίωμα στην λήθη» που εφαρμόζεται για τους ευρωπαίους χρήστες δεν έχει παγκόσμια ισχύ για τις μηχανές αναζήτησης όπως η Google, αλλά αφορά το σύνολο των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αποφάνθηκε σήμερα το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Η απόφαση δικαιώνει την Google στην αντιπαράθεσή της με την Εθνική Επιτροπή Πληροφορικής και Ελευθεριών της Γαλλίας (Cnil), η οποία επέβαλε το 2016 στην Google πρόστιμο ύψους 100.000 ευρώ, προσάπτοντάς της ότι περιορίζει το «δικαίωμα στην λήθη» μόνο στις ευρωπαϊκές πλατφόρμες της μηχανής αναζήτησης.
Το δικαίωμα διαγραφής («δικαίωμα στη λήθη») είναι το δικαίωμα να ζητεί το υποκείμενο των δεδομένων τη διαγραφή των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα που το αφορούν, εφόσον δεν επιθυμεί πια αυτά τα δεδομένα να αποτελούν αντικείμενο επεξεργασίας, και εφόσον δεν υφίσταται νόμιμος λόγος να τα κατέχει ο υπεύθυνος επεξεργασίας (βλ. το άρθρο 17 ΓΚΠΔ και αιτιολογ. σκ. 65 και 66).
Ειδικότερα, το υποκείμενο των δεδομένων μπορεί να ανακαλέσει τη συγκατάθεσή του επί της οποίας βασίζεται η επεξεργασία, οπότε τα δεδομένα πρέπει να διαγραφούν εφόσον δεν υπάρχει άλλη νομική βάση για την επεξεργασία.
Επίσης, εάν τα δεδομένα δεν είναι πλέον απαραίτητα σε σχέση με τους σκοπούς για τους οποίους συλλέχθηκαν ή υποβάλλονται κατ’ άλλο τρόπο ή παράνομα σε επεξεργασία ή εάν το υποκείμενο των δεδομένων αντιτάσσεται στην επεξεργασία και δεν υφίστανται επιτακτικοί και νόμιμοι λόγοι για την επεξεργασία, μπορεί το υποκείμενο των δεδομένων να ζητήσει τη διαγραφή τους. Ωστόσο, άλλα δικαιώματα της ΕΕ, όπως το δικαίωμα ελευθερίας της έκφρασης και το δικαίωμα στην ενημέρωση, πρέπει επίσης να διασφαλίζονται.
