Επισημαίνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος
Ποια είναι η γυμνή αλήθεια; Η φωτογραφία μιας γυμνής γυναίκας-πολιτικού, ή ενός άνδρα-πολιτικού αντίστοιχα, ή η αποκάλυψη των σχέσεων διαπλοκής μιας αριστερής κυβέρνησης και ενός πολιτικού συστήματος από αυτήν ή αυτόν;
Ας μην σε ταλαιπωρήσω! «Αλήθεια» είναι το δεύτερο, ενώ η «γυμνή» (ή ο γυμνός) το πρώτο. Όταν, λοιπόν, μια γυναίκα πολιτικός ή ένας άνδρας πολιτικός γδυθεί για να φωτογραφηθεί, για φιλανθρωπικό ασφαλώς σκοπό – πάντα το γδύσιμό μας αυτό καθ΄εαυτό μπροστά στο φακό είναι σύγχρονη μορφή φιλανθρωπίας – ενώ σκέφτεται να ανεβάσει στο διαδίκτυο την αλήθεια που αφορά σε σχέσεις διαπλοκής, οι οποίες κρύβονται πίσω από αγνούς ιδεολόγους ή πατριώτες-εθνικιστές της πολιτικής σκηνής, είναι βέβαιο πως βασανίζεται από το σύνδρομο της «γυμνής αλήθειας»!
Πρόκειται για σαφές σύνδρομο του Εγώ που προφασίζεται και προβάλλεται σαν σύνδρομο του Εμείς, για να αποκτήσει πολιτικότητα και άρα νομιμοποιημένη αποδοχή της προσωπικότητας με την μορφή της γοητευτικής πολιτικής αυθεντίας και εντιμότητας μέσα στη κοινωνία. Το δραματικά κατακερματισμένο και αθεράπευτα προσβεβλημένο Εγώ είναι η αιτία, η οποία αποκαλύπτει την φοβική προσκόλληση της/του φιλάνθρωπου και φιλαλήθη πολιτικού όχι ακριβώς στη κοινωνία, αλλά στην αγέλη, στη μάζα! Μιλώ για μια κλινική περίπτωση που αφορά στον ψυχωτικό μικροαστό, ο οποίος θα μπορούσε να είναι εκτός από την πολιτικό ή τον πολιτικό οποιοσδήποτε άνθρωπος επιδιώκει την δημοσιότητα – με αυτή τη έννοια διάβαζε αυτές τις γραμμές και όχι με εκείνη του κουτσομπολιού!
Εάν το μήνυμα της εικόνας μιας γυμνής πολιτικού δεν ήταν συνυφασμένο με την αλήθεια, έξω από το σώμα που φωτογραφίζεται, καλλιτεχνικώς ασφαλώς, τότε πολιτική θα έκανε φυσιολογικώς και ομαλώς ο φωτογράφος. Στην περίπτωσή μας, ωστόσο, κάνει η πολιτικός που κρύβει μια αλήθεια, την οποία, ωστόσο, εμφανίζεται να επιθυμεί διακαώς να αποκαλύψει για να απελευθερωθεί ως γνωστικό/πολιτικό μοντέλο, αλλά και ως ηθική υπόσταση και όχι ως το μοντέλο του καλλιτέχνη, βεβαίως!
Είμαστε συνένοχοι, αναγνώστη μου, άνδρες και γυναίκες σε αυτή την «ανωμαλία», πολιτικού ασφαλώς χαρακτήρα! Και αυτό γιατί εδώ υπάρχει μια ακόμη απόπειρα διασκέδασης του κατεξοχήν εξουσιαστικού παιχνιδιού της σεξουαλικότητας, του αρχέγονου της πολιτικότητας, στο οποίο λαμβάνουμε μέρος και εμείς με την προέκταση των αισθήσεών μας – βλέποντας και σχολιάζοντας την φωτογραφία της γυμνής πολιτικού. Το σύμπλεγμα των εσωτερικευμένων λόγων που αποτελούν την μικρή αλήθεια της πολιτικού για το πολιτικό καθεστώς στην Ελλάδα (: διαπλοκή), παράγει ασφαλώς καταπίεση, η οποία διασκεδάζεται με την προβολή του γυμνού (της) σώματος. Έτσι η αλήθεια που εμφανίζεται να είναι ανθρωποκεντρική, καταλήγει να γίνεται σεξιστική και έτσι η πολιτικότητα του μηνύματος από την φωτογραφία καταλήγει να υπηρετεί το σύμπλεγμα και όχι την γνωστική θεραπεία αυτού.
Κάπως έτσι η γυμνή φωτογράφιση μιας πολιτικού ή ενός πολιτικού έρχεται να συντηρήσει τον μύθο της πολιτικής και όχι να τον αποδομήσει. Είναι πλέον η φωτογραφία της γυμνής πολιτικού ή του γυμνού πολιτικού το σύμβολο της διαπλοκής, την ώρα που εμφανίζεται ως σημαίνον της αποκάλυψης των σχέσεων διαπλοκής.
Ας συνεννοηθούμε: Η γυμνή αλήθεια σε ό, τι αφορά σε μίαν/έναν πολιτικό είναι η αλήθεια του φωτογράφου στον οποίο ποζάρει ο/η πολιτικός. Αντίθετα η γυμνή αλήθεια μιας/ενός πολιτικού δεν έχει να κάνει με την προβολή/γνωστοποίηση των σωματικών της/του χαρακτηριστικών, αλλά με την γνωστοποίηση αυτών που θα την/τον… ξεγύμνωναν ως πολιτικό, ξεγυμνώνοντας ταυτόχρονα και άλλους που συγκροτούν το σημερινό σύστημα ηγεμονίας στην Ελλάδα. Όλα τα άλλα είναι υπόθεση ψυχολόγου (: σύμπλεγμα) ή κοινωνιολόγου (: φιλανθρωπία)! Αν, ωστόσο, το «ξεγύμνωμα» δια των αποκαλύψεων «εμετικών» σχέσεων διαπλοκής, προηγείτο του ξεγυμνώματος ενώπιον του καλλιτέχνη-φωτογράφου, θα είχα μια ενδιαφέρουσα ίσως πολιτική/εναλλακτική άποψη να προσφέρω και εγώ!…
