Αποφάσισαν πρόσφατα τα υπουργεία Περιβάλλοντος-Ενέργειας και Ανάπτυξης, να εντάξουν στα ΣΔΙΤ την καλωδιακή διασύνδεση της Κρήτης με το ηπειρωτικό σύστημα. Απόλυτα σωστή η απόφαση ως προς το ενεργειακό σκέλος, από τη στιγμή που με την υλοποίηση του έργου διασφαλίζεται η ομαλή ηλεκτροδότηση του νησιού, διακόπτεται η λειτουργία των ακριβών και ρυπογόνων μονάδων πετρελαίου και κυρίως ελαφρύνεται ο καταναλωτής που μέσω των χρεώσεων για Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας, πληρώνει ετησίως πάνω από 300 εκατομμύρια ευρώ μόνο για την ηλεκτροδότηση της Κρήτης.
Εδώ όμως θα πρέπει να επισημάνουμε τα εξής. Για το έργο αυτό, έχουν αδειοδοτηθεί από τη ΡΑΕ τρεις προτάσεις, ενώ προετοιμάζεται και τέταρτη. Ο ΑΔΜΗΕ (Διαχειριστής του Συστήματος Μεταφοράς) έχει εντάξει τη διασύνδεση στο μακροχρόνιο επενδυτικό του σχεδιασμό. άδειες έχουν λάβει επίσης η ΤΕΡΝΑ του ομώνυμου ομίλου και η Elica συμφερόντων Κοπελούζου. Οι δύο τελευταίοι όμιλοι συνδέουν την καλωδιακή διασύνδεση με την ανάπτυξη αιολικών μονάδων περί τα 1.000 μεγαβάτ η κάθε μία. Αντίστοιχη προσέγγιση έχει και η πρόταση που ετοιμάζει κοινοπραξία συνεταιριστικού χαρακτήρα με τη συμμετοχή τοπικών συνεταιριστικών τραπεζών και μικροκεφαλαιούχων. Μάλιστα η ομάδα πρωτοβουλίας για τη συγκέντρωση των κεφαλαίων, έχει διαμηνύσει αρμοδίως ότι δεν πρόκειται να δεχτεί στο νησί ούτε ένα κιλοβάτ ανεμογεννήτριας που δεν θα ανήκει στην κοινοπραξία (!!!).
Επειδή φοβόμαστε ότι το πολιτικό προσωπικό θα πνιγεί για ακόμη μια φορά σε μια «κουταλιά νερό» και στο τέλος η όλη υπόθεση θα καταλήξει σε μια «τρύπα στο νερό», να ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα. Μια επένδυση στα μεγέθη της καλωδιακής διασύνδεσης της Κρήτης, έχει κόστος που μπορεί να αποσβεστεί ανετότατα και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα (οπωσδήποτε κάτω από 10 χρόνια) μέσω των τελών διέλευσης που καταβάλλουν οι χρήστες του καλωδίου στον ιδιοκτήτη του. Είτε αυτός είναι ο ΑΔΜΗΕ, ή οποιοσδήποτε άλλος φορέας. Επίσης προσφέρει σταθερές αποδόσεις στα επενδυμένα κεφάλαια, οι οποίες επιπλέον είναι ρυθμιζόμενες. Έτσι η χρηματοδότησή τους δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα, ενώ σε πολλές χώρες της Ευρώπης, μέτοχοι σε εταιρείες που είναι ιδιοκτήτες και διαχειριστές δικτύων είναι τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία, λόγω της μακροχρόνιας ασφάλειας που προσφέρουν οι επενδύσεις αυτές.
Η λύση του ΣΔΙΤ είναι μια καλή λύση, αλλά είναι προτιμητέα στις περιπτώσεις αδυναμίας εξεύρεσης πόρων. Στην συγκεκριμένη περίπτωση παρόμοιο πρόβλημα δεν πρόκειται να υπάρξει, ενώ επιπλέον το έργο θα συγχρηματοδοτηθεί και από θεσμούς της ΕΕ.
Τα λέμε αυτά, επειδή η έναρξη και υλοποίηση του έργου θα αντιμετωπίσει προβλήματα, όπως προσφυγές συμμετεχόντων στο διαγωνισμό για τα ΣΔΙΤ, ή άλλων που μπορεί μεν να εμφανίζονται ως περιβαλλοντιστές (διέλευση γραμμών υψηλής τάσης από την Πελοπόννησο κλπ), αλλά από πίσω θα κρύβουν συμφέροντα που χάνουν τεράστια ποσά από την προμήθεια καυσίμων και κυρίως τη μεταφορά των καυσίμων. Μην ξεχνάμε ότι κάποιοι έγιναν μεγαλοεπιχειρηματίες με στόλους και πολυσχιδή πλέον δραστηριότητα, μόνο και μόνο επειδή «κέρδιζαν», οι ίδιοι πάντα, τους διαγωνισμούς μεταφοράς καυσίμων στην Κρήτη και τα άλλα νησιά. Και ο νοών νοείτο.
