Γράφει ο Γιάννης Νάκος
Τους τελευταίους μήνες γινόμαστε μάρτυρες μίας αθρόας αλλά και συνεχιζόμενης επίθεσης στα ιδανικά και στις αξίες πάνω στις οποίες γαλουχηθήκαμε σαν λαός. Και χρησιμοποιώ το α’ πληθ. διότι θεωρώ ότι με το παρόν άρθρο και το συγκεκριμένο θέμα εκφράζω την πλειονότητα των Ελλήνων.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Σκοπός μου δεν είναι να καταδείξω την κατωτερότητα της Αριστεράς στην Ελλάδα, καθώς αυτό το αφήνω στα χέρια των στελεχών της που καθημερινώς αρέσκονται στο να με επιβεβαιώνουν. Το σημερινό άρθρο, έρχεται να τοποθετήσει για ακόμη μία φορά στην σφαίρα του δημόσιου διαλόγου, την αρνησικυρία της Κυβερνώντας Αριστεράς στο να αποδεχθεί ορισμένα αξιακά και ιδεολογικά πρότυπα της ελληνικής κοινωνίας. Αυτά δεν θα μπορούσαν να είναι άλλα από την αμέριστη αγάπη και προσήλωση στην Θρησκεία, και την υγιή αγάπη προς το Εθνικό συμφέρον.
Ιστορικά, οι Έλληνες ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές έδειχναν να γέρνουν απαλά προς αυτές τις δύο συνιστώσες της ιδιοσυγκρασίας τους, προκειμένου να πάρουν δύναμη για τα αμέσως επόμενα δεινά που θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουν. Στις μέρες μας όμως παρατηρείται μία οργανωμένη προσπάθεια σπίλωσης, καταρράκωσης και μελλοντικής εξαφάνισης τους από την ζωή των κατοίκων αυτής της τόσο ευλογημένης χώρας του πλανήτη. Και εξηγούμαι ευθύς αμέσως.
Τόσο κατά την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του ΣΥΡΙΖΑ όσο και κατά την διάρκεια ανάληψης της κυβερνητικής εξουσίας βλέπουμε μία αποστροφή προς αυτές τις αξίες, μία αποστροφή προς την γενικότερη κατεύθυνση της πίστης, θρησκείας, εθνικού συμφέροντος, γεγονός που αφενός δείχνει την αμετάκλητη αφοσίωση στα δικά τους ιδεώδη και αφετέρου την σταδιακή εισαγωγή στη δημόσια ζωή όρων, δηλώσεων αλλά και πράξεων που κινούνται ανάμεσα στα όρια της προσβολής και της μνησικακίας.
Ιστορία και Θρησκεία στο επίκεντρο
Από την πρώτη στιγμή, οι προθέσεις δεν άργησαν να φανούν. Ήταν ξεκάθαρο πως στις ιδεολογικές προεκτάσεις της “Αριστερής μας κυβέρνησης” δεν χωρούσαν λέξεις όπως Θρησκεία, Ιστορία και πίστη προς αυτά που μας έχουν κρατήσει ενωμένους σαν άτομα αλλά και σαν χώρα όλα αυτά τα χρόνια.
Ο εμπνευστής
Ο κύριος αυτουργός όλης αυτής της συντεταγμένης προσπάθειας, δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από τον κ.Τσίπρα, ο οποίος όντας μή γνώστης τόσο της πολιτικής ιστορίας όσο και των θρησκευτικών προεκτάσεων που αυτή έχει για το Ελληνικό κράτος, αποφάσισε να εισάγει σταδιακά και μεθοδικά “ανθρώπους και έργα” που θα τον βοηθήσουν, όπως εκείνος ευαγγελίζεται συνεχώς να εκσυγχρονίσουν την Ελλάδα και να αποδώσουν ισότητα σε όλους τους τομείς της οικονομικής/πολιτικής/κοινωνικής ζωής της.
Ο εκτελεστής
Το σχέδιο, όντας καλά επεξεργασμένο, έδειχνε “εκσυγχρονισμό” και “ισότητα” αρχικά στην Ιστορία, με την αποσιώπηση σημαντικών ιστορικών γεγονότων που, δυστυχώς, δεν διδάσκονται στα νέα τέκνα της χώρας, και επιπλέον κατάργηση ή τοποθέτηση σε δεύτερη μοίρα του συστατικού εκείνου που ενοχλεί ίσως περισσότερο την αριστερά διαχρονικά και διεθνώς. Την ΘΡΗΣΚΕΊΑ. Ο άνθρωπος πίσω από τις λέξεις, μα φυσικά ο κ. Φίλης, ο Υπ. Παιδείας ο οποίος με τις κινήσεις και τα έργα του βάλλει εναντίον όλων των προαναφερόμενων.
Ο πυρήνας της σκέψης
Είναι γνωστό εδώ και αρκετά χρόνια πως στο ρεύμα της Αριστεράς διεθνώς αλλά και εγχώρια πως ο πυρήνας της σκέψης τους συνοψίζεται στην εξής φράση: “Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού”. Η υπεραπλουστευμένη αυτή άποψη για την οποία πρέπει να γραφτούν δοκίμια και δοκίμια, δυστυχώς, βρίσκει σημαντικά και επικίνδυνα ερείσματα και στους σημερινούς ηγέτες της χώρας μας.
Οι μέχρι τώρα ενέργειες
Με μεγάλη μου λύπη και εκνευρισμό ακούω τον Υπ. κ. Φίλη να πυροβολεί και να προσπαθεί να εκλογικεύσει δικές του απόψεις ωσάν απόψεις ενός ενιαίου και αδιαιρέτου συνόλου. Η αρχή έγινε με τις δηλώσεις για τον Ποντιακό πληθυσμό, και συνεχίστηκε για το μείζον ζήτημα των Θρησκευτικών και της προσευχής. Και εάν το ζήτημα της προσευχής διαλευκάνθηκε προς το παρόν, το μείζον ζήτημα της διδασκαλίας των Θρησκευτικών είναι ακόμη στο προσκήνιο.
Μέχρι και αυτήν την στιγμή, οι προθέσεις αλλά και οι ενέργειες της κυβέρνησης και του Υπουργείου είναι να αντικατασταθεί το μάθημα των Θρησκευτικών ή, εν πάση περιπτώσει, να αποτελέσει ένα μάθημα επιλογής.
Λάδι στην φωτιά έριξε με δηλώσεις του τις προηγούμενες ημέρες ξανά ο Υπουργός κ.Φίλης, ο οποίος χαρακτηριστικά δήλωσε πως “Η Εκκλησία έχει συμβάλει στην ηθική έκπτωση της κοινωνίας”.
“Η απάντηση από την Εκκλησία”
Η απάντηση δεν άργησε να δοθεί και με αιχμηρή της ανακοίνωση η Αρχιεπισκοπή δήλωσε τα εξής: «Η μόνη απάντηση που αρμόζει σε όποιον υβρίζει ή συκοφαντεί την Εκκλησία είναι το ίδιο της το έργο για τους πλέον αδύναμους για τις ευπαθείς ομάδες της κοινωνίας πέρα από κάθε διάκριση και για αυτούς του οποίους απευθύνονται πολλοί με πολλά λόγια και κανέναν λόγο», απάντησε ο εκπρόσωπος τύπου της αρχιεπισκοπής Χάρης Κονιδάρης.
Νωρίτερα, αιχμές κατά του κ. Φίλη άφησε και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, κάνοντας λόγο για απαράδεκτα και επικίνδυνα πράγματα.
Το συμπέρασμα
Επιπροσθέτως, δεσμεύομαι να επιστρέψω με μελλοντικό μου άρθρο, καταδεικνύοντας ενδελεχώς τα πρόσωπα που βρίσκονται πίσω ακόμη και από τον Υπ. κ. Φίλη, τα πρόσωπα εκείνα που αποτέλεσαν τον προθάλαμο σκέψης του Υπουργού και που, δυστυχώς, ακόμη και σήμερα “κόβουν και ράβουν μέσα στο Υπουργείο.”
Εν κατακλείδι, είναι πασιφανές πως βλέπουμε μία οργανωμένη προσπάθεια περιχαράκωσης των αξιών με τις οποίες έχουμε γαλουχηθεί σαν λαός, υπό το πρίσμα μίας δήθεν “Παγκοσμιοποίησης”, η οποία σιωπηλώς και τεχνηέντως μας οδηγεί προς τα δύσβατα και επικίνδυνα μονοπάτια της ανεξιθρησκείας.
Υ.Γ. Ποτέ μην ξεχνάτε ότι στις δύσκολες στιγμές, εκεί όπου όλα δείχνουν να κλονίζονται, η Πίστη μας στον Θεό είναι εκείνη που μας κρατάει ενωμένους.
