Πλήρως ευθυγραμμιζόμενη με το πνεύμα των δυσοίωνων διαπιστώσεων για τα εργασιακά στην Ελλάδα, εμφανίζεται η δήλωση του νέου γενικού γραμματέα εσόδων Χάρη Θεοχάρη, ο οποίος εμμέσως πλην σαφώς συμβουλεύει τους νέους της χώρας να αναζητήσουν αλλού τη τύχη τους, καθώς στην παρούσα φάση ελάχιστες προοπτικές επαγγελματικής αποκατάστασης και ανέλιξης για τους 18χρονους διαφαίνονται για τα επόμενα χρόνια στην Ελλάδα.
Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την ειλικρίνεια και την αμεσότητα που επιδεικνύει o κ. Θεοχάρης σε ένα πρόβλημα, το οποίο τείνουν εσκεμμένα να αμβλύνουν οι Έλληνες πολιτικοί και να το εξωραΐζουν με «κούφιες» υποσχέσεις για ανάκαμψη της απασχόλησης.
Άλλωστε, ο γενικός γραμματέας δεν διστάζει να αφήσει μια χαραμάδα αισιοδοξίας, καθώς υπογραμμίζει ότι οι κόποι της δικής του γενιάς θα αποδώσουν καρπούς και θα είναι σε θέση να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο αύριο για τις μελλοντικές γενιές που θα βγουν στην αγορά εργασίας.
Προς το παρόν, πάντως, τα στατιστικά στοιχεία κάθε άλλο παρά ενθαρρυντικά είναι για τις ευκαιρίες απασχόλησης του πιο δυναμικού κομματιού της χώρας.
Όπως προκύπτει από έκθεση της Alpha Bank, μόνο το 17,4% των νέων 20-29 ετών συμμετέχει στην αγορά εργασίας, ενώ την ίδια στιγμή, το 43,3% από αυτούς είναι άνεργοι.
Η δυσμενής συγκυρία για τους νέους στην χώρα έχει οδηγήσει πολλούς να κάνουν λόγο για την ύπαρξη μιας «χαμένης γενιάς» από ανθρώπους νέους, αποκλεισμένους από την εργασία και καταδικασμένους σε αδράνεια, που παρακολουθούν τις κυβερνήσεις να εναλλάσσονται δίχως αποτελεσματική λύση στο πρόβλημα τους.
Η σημερινή «χαμένη γενιά» μπορεί να μην έχει υποστεί τις κακουχίες που έζησαν οι παλιότεροι, αλλά βιώνει την αμείλικτη πραγματικότητα της ανεργίας που της αποστερεί το δικαίωμα να ονειρεύεται και έρχεται αντιμέτωπη με μια κοινωνία που στήθηκε πάνω σε πελατειακές σχέσεις, κρατική αρρυθμία και ασυνεπείς πολιτικούς.
Όμως, η φυγή δεν είναι πάντα η ενδεδειγμένη λύση, καθώς δεν εξαλείφει το πρόβλημα στο σύνολο του και αφήνει ανεκμετάλλευτες τις προκλήσεις που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι νέοι.
Μόνον αν ξεπεράσει την συστηματική εκστρατεία εκφοβισμού τόσο από την κυβέρνηση όσο και από τους Ευρωπαίους εταίρους και ορθώσει το ανάστημα της στα λάθη και τις στρεβλώσεις του πολιτικού συστήματος, θα μπορέσει η νέα «χαμένη γενιά» να αξιοποιήσει την ιστορική ευκαιρία που της δόθηκε στην διεκδίκηση μιας κοινωνίας βασισμένης σε αρχές και αξίες και ενός δημόσιου βίου στον οποίο θα εκλείψουν τα φαινόμενα νεποτισμού και διαφθοράς. Αν δεν το πράξουν οι ίδιοι οι νέοι, κανείς δεν θα το κάνει για λογαριασμό τους.
