Μείωση τιμής στα επίπεδα του 7% έχει πετύχει μέχρι στιγμής η ΔΕΠΑ, για τις ποσότητες που προμηθεύεται από τη ρωσική Gazprom, υποψήφια συν τοις άλλοις για την εξαγορά της επιχείρησης. Η ΔΕΠΑ υπόσχεται ότι η μείωση θα περάσει και στους καταναλωτές, αν και οι μεγαλύτεροι, βιομηχανικοί, έχουν λόγους να «γκρινιάζουν» για υψηλό κόστος που τους προκαλούν οι όροι που θέτει η ΔΕΠΑ. Εκτός όμως από τους Ρώσους, μαθαίνουμε, ότι η (ακόμη) δημόσια επιχείρηση, βρίσκεται στο τελικό στάδιο διαπραγμάτευσης για καλύτερες τιμές και με την αλγερινή Sonatrach. Από την τελευταία προμηθεύεται υγροποιημένο φυσικό αέριο, με μακροχρόνια σύμβαση και σε ποσότητες περίπου 0,7 δις. κυβικών μέτρων το χρόνο. Η ανακοίνωση των νέων όρων της συμφωνίας είναι θέμα ημερών και, εκτός απροόπτου, αυτή θα έχει αναδρομική ισχύ.
Γιατί όμως η τόση καλοσύνη των προμηθευτών;
Η αναθεώρηση συμβάσεων μεταξύ παραγωγών και Ευρωπαϊκών εταιρειών, αποτελεί κοινό τόπο τον τελευταίο χρόνο. Όπως τονίζουν αναλυτές, αυτές έγιναν απαραίτητες για τους κύριους προμηθευτές της Ευρώπης, (ρωσική Gazprom, νορβηγική Statoil, αλγερινή Sonatrach), ώστε να διατηρήσουν τους πελάτες τους, τις υποδομές που ελέγχουν (αγωγοί) και κυρίως τον όγκο πωλήσεων. Ο διαφαινόμενος κίνδυνος έχει σχέση με τις εξελίξεις που αναμένονται στις ΗΠΑ. Η Χώρα αυτή σε 3-4 χρόνια γίνεται καθαρά εξαγωγική καθώς η εγχώρια παραγωγή συμβατικού και μη αερίου (Αλάσκα, shale gas) θα υπερκαλύψει τις ανάγκες της ζήτησης και θα διατίθεται εκτός συνόρων.
Για το τι θα σημάνει αυτό στην ευρωπαϊκή αγορά, αρκεί να αναφέρουμε ότι η τιμή spot για το 1 εκατ. ΒTU (μονάδα μέτρησης με βάση τη θερμογόνο δύναμη του αερίου) στις ΗΠΑ (Henry Hub) κυμάνθηκε το 2012 μεταξύ 1,90 και 3,80 δολάρια, ενώ στην Ευρώπη στα επίπεδα των 10 δολαρίων. Στην Ελλάδα να σημειώσουμε ότι οι μεγάλοι καταναλωτές χρεώνονται με…14 δολάρια!
Αρκούν τα παραπάνω για να γίνει αντιληπτό ότι μόνο καλοσύνη δεν έχει πιάσει Ρώσους, Νορβηγούς και Αλγερινούς, που κάνουν πιο ελαστικούς τους όρους των συμβάσεων.
