Η Κατερίνα Μπέη σπούδασε στη Νομική Αθηνών και στο Δημοσιογραφικό κολέγιο.
Το καινούριο της βιβλίο, «Τετράδιο της ευτυχίας», μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Σαββάλας.
Έχει εκδώσει άλλα δύο μυθιστορήματα ( «Κι αν μου κάτσει», «Επάγγελμα Ερωτευμένη»).
Από το 1998, άρχισε να συνεργάζεται σε σενάρια για το σινεμά ( «Θηλυκή εταιρία», «Φούσκα», «Η Λίζα κι όλοι οι άλλοι», « Η καρδιά του Κτήνους», «Μια νύχτα στην Αθήνα» «Φελίνι» κτλ) και την τηλεόραση (« Σχεδόν Ποτέ», «Λούφα και παραλλαγή», «Μόνη εξ Αμελείας», «Χρυσά Κορίτσια», «Steps». «Κλεμμένα Όνειρα», «9 μήνες» κτλ) συνεργαζόμενη με τους Ν. Περάκη, Π. Δημητρακοπούλου, Ε. Χρονοπούλου, Ρ. Χαραλαμπίδη, Δ. Αρβανίτη, Φ. Κοτρώτση, Ν, Γιατζουτζάκη, Κ. Ζωναρά, Π. Πορτοκαλάκη κτλ.
Το 2004 πήρε τρίτο βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου θεατρικού συγγραφέα και το 2007 πρώτο βραβείο σεναρίου για παιδική ταινία animation.
Το 2013 συμμετείχε, μαζί με τον Κ. Σπυρόπουλο, στην διασκευή του θεατρικού έργου Toc- Toc και το 2015 στη διασκευή του «Ομερτά» που παίζονται στο θέατρο Ήβη σε σκηνοθεσία Κ. Σπυρόπουλου.
Παλιότερα, εργάστηκε σε περιοδικά (Κλικ, Ταχυδρόμος, Status, Cosmopolitan, Harper’s Bazaar, Esquire) ραδιόφωνα (Κλικ, Εν λευκώ) και τηλεοπτικές εκπομπές.
Συνέντευξη στον Ορέστη Δούση (Εκδόσεις Perugia)
Πότε ξεκίνησες να αποκαλείς τον εαυτό σου συγγραφέα;
Δεν μου είναι εύκολοι οι «τίτλοι». Προτιμώ να λέω ότι γράφω… ίσως γιατί μου φαίνεται κάπως σοβαροφανές να το χρησιμοποιώ, για «ιδιωτική χρήση»…
Ωστόσο την πρώτη φορά που «αναγκάστηκα» να το χρησιμοποιήσω, δημοσίως ήταν στην ταυτότητα στο facebook…
Ποιο είναι το λογοτεχνικό σου πρότυπο;
Πολλοί… Μου αρέσει ο Χέμινγουει, ο Κούντερα, ο Φιτζέραλντ, ο Μπρυκνέρ, η Φλιντ…
Αλήθεια, γιατί γράφεις;
Γράφω γιατί μου αρέσει να παρατηρώ και να επικοινωνώ. Επίσης, γιατί είναι κι ένας τρόπος να βάζω σε σειρά τις σκέψεις μου πάνω σε αυτά που με απασχολούν…
Ποιος ήρωάς σου θα ήθελες να είσαι εν ζωή;
Έχω στοιχεία από όλες τις ηρωίδες μου και λογικό είναι, αφού τις φτιάχνω από εικόνες και σκέψεις μου.
Από το «τετράδιο της ευτυχίας» έχω τον αυτοσαρκασμό της Αριάδνης και πολλές φορές τον κυνισμό της, αλλά και την «χαζοζαρουμενιά» και την αισιοδοξία της Φρατζέσκας…
Τώρα, συνειδητοποιώ πως ίσως τα βασικά «συστατικά» των δύο κεντρικών χαρακτήρων μου είναι οι δυο αντιφατικές πλευρές μου…
Ποιο είναι το πιο βαρετό και το πιο δημιουργικό κομμάτι της διαδικασίας συγγραφής ενός βιβλίου σου;
Βαρετή είναι η αναμονή μέχρι να εκδοθεί κι ίσως κάποιες στιγμές στην διάρκεια της συγγραφής που νιώθεις πως δεν έχεις τίποτα να πεις και διορθώνεις ξανά και ξανά. (ευτυχώς μου περνάνε γρήγορα)
Πιο δημιουργική είναι η διαδικασία της σύλληψης της βασικής ιδέας κι η δημιουργία των χαρακτήρων…
Πόσο επιβαρυμένη/επιφορτισμένη θεωρείς τη γενιά σου;
Δυστυχώς κάθε γενιά έχει τα βάρη της.
Οι πολύ πιτσιρικάδες ξεκινούν από το μηδέν και κινούνται στο άγνωστο, οι μεγαλύτεροι πήραμε μια γεύση είχαμε κάποιες ευκαιρίες και μας πήραν το γλυκό από το στόμα.
Όπως και να χει πιστεύω πολύ στην επιμονή και στην προσωπική προσπάθεια.
Πάντα-ανεξάρτητα από τις συνθήκες- θα υπάρχουν κάποιοι που απογοητεύονται και κάποιοι που συνεχίζουν.
Όσο κλισέ κι αν ακούγεται, πιστεύω πραγματικά πως αν συνεχίζεις και προσπαθείς κάποια στιγμή παίρνεις αυτό που σου αναλογεί.
Τα social media και γενικότερα το διαδίκτυο, τελικά βοηθούν το βιβλίο;
Βοηθούν στην επικοινωνία του σίγουρα.
Τίποτα δεν πιστεύω πως είναι πανάκεια… Για να πάει κάτι καλά εμπορικά χρειάζεται να συντρέχουν πολλές συγκυρίες.
Καλό βιβλίο, καλή επικοινωνία, καλό τάιμιγκ, ένα θέμα που απασχολεί κτλ κτλ
On-line ξεφύλλισμα ή τη μυρωδιά του χαρτιού καθώς γυρνούν οι σελίδες, τι προτιμάς;
Προσωπικά δεν έχω εξοικειωθεί ακόμη με το on line διάβασμα.
Φαντάζομαι είναι θέμα χρόνου κι αυτό…
Ενώ η ελληνική κοινωνία δεν θεωρείται διαδικτυακά αναλφάβητη, γιατί πιστεύεις ότι το e-book έχει μηδενικό μερίδιο στην αγορά;
Πιστεύω πως ευθύνεται ο ελληνικός ήλιος.
Είναι δύσκολο να διαβάζεις έξω, μέσα από το ipad.
Έχουν αρνητικές τακτικές οι εκδότες που αδικούν εν τέλει το έργο των συγγραφέων;
Δεν μου αρέσει το τσουβάλιασμα. Υπάρχουν εκδότες κι εκδότες… Σε όλους τους χώρους γίνεται αυτό.
Τελευταία η έκδοση έχει γίνει ήδη πολύ δύσκολη. Οι περισσότεροι εκδότες ζητούν αυτοέκδοση ειδικά από τους νεότερους συγγραφείς.
Το καταλαβαίνω, αλλά το βρίσκω σκληρό. Ειδικά για ψυχολογικούς λόγους.
Μπορεί ένας συγγραφέας στις μέρες μας να βιοπορίζεται από τη συγγραφή και μόνο;
Κάποιοι μετρημένοι στα δάχτυλα του χεριού ναι.
Υπάρχει ελπίδα στην Ελλάδα της κρίσης; Μπορεί να έρθει μέσα από το βιβλίο;
Η ελπίδα αν έρθει, θα έρθει από τον καθένα ξεχωριστά. Είναι στάση ζωής και δε νομίζω πως πρέπει επαφίεται σε κάποιον άλλον… Παρόλα αυτά και τα βιβλία κι οι ταινίες, το θέατρο… η τέχνη γενικά μπορούν να μας δώσουν ερεθίσματα. Την λύση όμως θα τη βρει ο καθένας μόνος του…
Προσφέρεται η εποχή για συγγραφή ή θεωρείς ότι το διαμορφωμένο περιβάλλον είναι στείρο;
Για συγγραφή φυσικά και προσφέρεται. Τα ερεθίσματα είναι πολλά, κάθε άνθρωπος έχει και μια ενδιαφέρουσα ιστορία…
Η έκδοση δεν είναι πλέον εύκολη…
Ποιά ανάγκη γέννησε το νέο σου βιβλίο;
Έβλεπα όλο ανθρώπους που ψάχνονταν να φύγουν από την Ελλάδα, μεγάλες ανακατατάξεις στις ζωές όλων μας και στις προτεραιότητες μας. Και σκέφτηκα να φτιάξω μια ηρωίδα που κάνει την αντίστροφη πορεία. Η Αριάδνη επιστρέφει από τη Νέα Υόρκη να εγκατασταθεί στην Αθήνα. Έχοντας μέσα της την εικόνα της Ελλάδας προ κρίσης έρχεται σε μετωπική με τη νέα πραγματικότητα.
Παράλληλα αναζητά και τους παλιούς της φίλους από το σχολείο και σε κάθε συνάντηση ξαναζεί ένα ριγιούνιον φορτισμένο με τις προσδοκίες της εφηβείας που διαψεύδονται.
Παρόλα αυτά, αν και το περιβάλλον που κινείται η ηρωίδα είναι ζοφερό, βρίσκει την άκρη και τελικά, ξαναφτιάχνει τη ζωή της, τις σχέσεις της, την κοσμοθεωρία της, τον έρωτά της…» αποδεικνύοντας πως ο έρωτας πολλές φορές φωλιάζει στα πιο αλλόκοτα μέρη»
Όπως διαπιστώνει σε ένα σημείο του βιβλίου.
Να περιμένουμε κάποια μεταφορά σεναρίου σου και πάλι στην τηλεόραση, τον κινηματογράφο ή στο θέατρο;
Είναι πολύ νωρίς για κάτι τέτοια. Μακάρι όμως να συμβεί.
