Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Το αδιέξοδο που δημιουργήθηκε στις ανελαστικές αξιώσεις των τροϊκανών έναντι της κυβέρνησης, το οποίο και αποτυπώθηκε στην συνεδρίαση του τελευταίου Eurogroup, εξώθησε αναντίρρητα την κυβέρνηση των Σαμαρά-Βενιζέλου στην δύσκολη απόφαση, να σπρώξουν την καυτή πατάτα του νέου «συμπληρωματικού» μνημονίου, στην επερχόμενη κυβέρνηση που θα έχει ως βάση τον ΣΥΡΙΖΑ. Η επίσπευση των ψηφοφοριών εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας που προσδιορίζονταν για τα τέλη Ιανουαρίου, καταδεικνύει την δεινή θέση στην οποία περιήλθαν οι κυβερνητικοί εταίροι Σαμαράς-Βενιζέλος και την πρόθεσή τους να ξεκαθαρίσει το τοπίο, με τις αναπότρεπτες πλέον κατά την γνώμη μας εκλογές.
Η τρόϊκα και η τεχνοδομή των Βρυξελλών, έθεσαν προ σκληρών και ανελαστικών όρων την κυβέρνηση, προκειμένου να αποπερατωθεί επιτυχώς η αξιολόγηση και να οδηγήσουν έτσι την Ελλάδα στην έξοδό της απο το οδυνηρό καθεστώς του μνημονίου και την μετάβασή της, στην ελαστικότερη φάση της προληπτικής πιστωτικής γραμμής. Στην δύσκολη διαπραγμάτευση που έλαβε χώρα η κυβέρνηση αποδέχθηκε ένα μεγάλο τμήμα των αξιώσεων των τροικανών, ωστόσο αντετάχθη στην ψήφιση νέων επώδυνων και ισοπεδωτικών μέτρων για την κοινωνία, που θα έδιναν την χαριστική βολή σε ότι έχει απομείνει στην κατακαημένη χώρα !!! Έχοντας επίγνωση λοιπόν ότι θα ΄ταν δύσκολο να περάσει απο την Βουλή νέα αντιλαϊκά μέτρα που θα δυσχέραιναν κατά πολύ την ψήφιση του προέδρου της Δημοκρατίας τον Ιανουάριο, προτίμησε μια ηρωϊκή έξοδο, με την δρομολόγηση της πρόωρης προεδρικής εκλογής.
Μέσα σ΄αυτό το πλαίσιο το ευρωπαϊκό διευθυντήριο αντέταξε την παράταση του μνημονίου για ένα εξάμηνο και η κυβέρνηση αντέτεινε την παράτασή του για ένα μήνα. Εν τέλει επήλθε συμβιβασμός με την παράταση του μνημονίου για δυο μήνες, υπο την αναβλητική αίρεση, ότι θα αποσαφηνιστεί το πολιτικό τοπίο, με την διενέργεια εκλογών, ένεκα της προεδρικής εκλογής. Η αξίωση του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου, δηλαδή να ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο της Ελλάδας, ήταν που εξώθησε τους κυβερνητικούς εταίρου Σαμαρά-Βενιζέλο στην επίσπευση των προεδρικών εκλογών, για να διαφανεί στις 29 Δεκεμβρίου με την τρίτη καθοριστική προεδρική φηφοφορία, αν πάμε ή όχι σε εθνικές εκλογές.
Ο Σταύρος Δήμας που προετάθη ως πρόεδρος της Δημοκρατίας, έχει σαν στόχο απο τους κυβερνητικούς εταίρους Σαμαρά-Βενιζέλο, όχι τόσο να προσελκύσει τους βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας, αλλά να μειώσει τις αντιδράσεις απο τους βουλευτές της αντιπολίτευσης και ιδίως της ΔΗΜΑΡ και των ΑΝΕΛ, στην προοπτική να διαρρήξουν τις επίσημες κομματικές τους γραμμές και να τον υπερψηφίσουν.
Ως προσωπικότητα ο προταθής πρόεδρος της Δημοκρατίας, είναι ένας ευπρεπής πολιτικός, χωρίς «δύσκολα» και «διαιρετικά» σημεία στην πολιτική του σταδιοδρομία, που αποσκο-πούν στο να αμβλύνουν τα όποια εμφανιζόμενα εμπόδια απόρριψής του. Ομως στην πραγ-ματικότητα αυτό που μετράει εν τέλει στην προεδρική εκλογή και στην ανεύρεση του μαγικού αριθμού των 180 βουλευτών – που φαίνεται πως αν δεν επισυμβεί κάτι συνταρακτι-κό δεν βρίσκεται με τίποτα – είναι η πρόκληση ή η αποτροπή των εθνικών εκλογών.
Όπως εξελίσσονται τα πράγματα, αν η κυβερνητική πλειοψηφία βρει τους 180 βουλευτές-προεδρικές ψήφους, θα μπορέσει να ξεπεράσει τον μεγάλο σκόπελο των εθνικών εκλογών, να συνεχίσει τον τραχύ βίο της και να περάσει τα νεα επώδυνα και ισοπεδωτικά για τον ελληνικό λαό μέτρα, που αξιώνει το ευρωπαϊκό ιερατείο. Άλλως στις αρχές Φεβρουαρίου προσφεύγουμε σε βουλευτικές εκλογές.
Με αυτά τα δεδομένα και αποτιμώντας τις μέχρι σήμερα δημοσκοπήσεις, οι επικείμενες εθνικές εκλογές θα αναδείξουν κυβέρνηση, που ως βάση της θα έχει τον ΣΥΡΙΖΑ, η οποία πάραυτα θα κληρονομήσει το ζήτημα των συγκρουσιακών και οδυνηρά δύσκολων σχέσεων με τους δανειστές. Υπο αυτή την έννοια οι Αντώνης Σαμαράς και Ευάγγελος Βενιζέλος επιλέγουν – με την υψηλού ρίσκου κινήσή τους για πρόωρη εκλογή προέδρου Δημοκρατίας – μια ηρωϊκή έξοδο απο την θανατηφόρα τάφρο μέσα στην οποία οι ίδιοι οδηγήθηκαν, μέσω των οδυνηρών για την ελληνική κοινωνία, μνημονιακών τους επιλογών…
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
