Γράφει ο Χάρης Τσιόκας
Οι πυκνές πλην όμως ενδιαφέρουσες πολιτικές εξελίξεις και τα διαφορετικά περιεχόμενα στην ατζέντα των διαπραγματεύσεων που επιδιώκουν τόσο οι δανειστές όσο και η Ελληνική πλευρά επιβεβαιώνουν ότι ο “μονόδρομος” της πολιτικής που πολλαπλασίασε την κρίση , έχει σοβαρό αντίλογο από δυνάμεις του προοδευτικού χώρου, με διευρυνόμενη κοινωνική και πολιτική νομιμοποίηση σε Ελλάδα και Ευρώπη!
Πρακτικά τα ζωντανά πολιτικά κόμματα-ιδιαίτερα τα προοδευτικά και όσα αυτοπροσδιοριζονται στο σοσιαλιστικό χώρο-θα έπρεπε με αντιπροσωπευτικά συνέδρια βάσης -και όχι αξιωματούχων και «αριστίδην»- να ανοίξουν αυτή τη συζήτηση που επίμονα η εκλογική και κοινωνική βάση καταγράφει και διεκδικεί!
Είναι φανερό πως ζητείται επίμονα, να γίνει διαπραγματεύσιμο ένα άλλο σχέδιο για την έξοδο από τη κρίση με ανάπτυξη και δικαιοσύνη!
Ένα πραγματικά Ευρωπαϊκό σχέδιο!
Η βολική θεωρία που παρουσιάζουν ορισμένες πολιτικές ηγεσίες-οι οποίες μάλιστα έχουν εμμονή στην πάση θυσία κυβερνητική εμπλοκή- πως η κοινωνική βάση του σοσιαλιστικού χώρου «ξεβολεύτηκε» και γι αυτό «μετακινήθηκε» αποδεδείχθηκε ψευδής αν όχι υστερόβουλη!
Γιατί η κοινωνική πλειοψηφία του σοσιαλιστικού χώρου όχι μόνο δεν μετακινήθηκε πολιτικά , αλλά φαίνεται πως με τις επανειλημμένες επίσημες καταγραφές , να προσάπτει πολιτική και ιδεολογική εγκατάλειψη , στις ηγεσίες εκείνων των προοδευτικών(;;) κόμματων”!
Αυτές που ταυτίστηκαν μέσω του δεξιού εναγκαλισμού ,με πολιτικές που όχι μόνο πολλαπλασίασαν το πρόβλημα αλλά μέσω ελεγχόμενης «οικονομικής απομείωσης» επέτρεψαν να ανακατανεμηθεί πολιτική, οικονομική και θεσμική εξουσία σε λίγους και ισχυρούς!
Απόδειξη είναι όλα τα εκλογικά και δημοκοπικά ευρήματα!
Αυτά που δείχνουν ότι η βάση παραμένει στον προοδευτικό χώρο , πλην όμως οι πολιτικές ηγεσίες κόμματων μετάλλαξαν την κοινωνική και οικονομικοπολιτικη αναφορά για την όποια ιδρύθηκαν!
Το προηγούμενο καθίστα προφανές πως ο αυτοπροσδιορισμός των κόμματων , ότι δηλαδή ανήκουν στο σοσιαλιστικό χώρο προϋποθέτει και την απόδειξη!
Χρειάζεται δηλαδή να να αποδείξουν πως όχι μόνο εμπνέονται από αρχές και αξίες του σοσιαλιστικού χώρου , αλλά ότι ταυτόχρονα ξαναγίνεται αταλάντευτη και αδιαπραγμάτευτη επιδίωξη πως θα επιμείνουν σε πολιτικές που δεν διαχωρίζουν τη σωτηρία της χώρας απ αυτή των πολιτών ,της πραγματικής οικονομίας της δημοκρατικής ολοκλήρωσης!
Με απλά λόγια πως επιδιώκουν να πρωταγωνιστούν με όσες δυνάμεις διεκδικούν-διαπραγματεύονται , ένα άλλο σχέδιο ,σ αντιπαράθεση μ αυτό της νεοφιλελεύθερης κερδοσκοπικής επέλασης !
Η σχέση λοιπόν του υπαρκτού σοσιαλιστικού χώρου με όσα κόμματα τον επικαλούνται , μπορεί να ξαναβρεί νήμα κατανόησης και αλληλοτροφοδοτησης μόνο εάν αρθεί το εμπάργκο αυτής της «απαγορευμένης» συζήτησης!
Μιας συζήτησης που θα αφορά το επανειλημμένα διατυπωθέν κοινωνικό αίτημα:
— για αλλαγή του διχαστικού και ατελέσφορου σχεδίου της κρίσης και
— τις ευθύνες για τον παρά φύση εναγκαλισμό με την κυβέρνηση Σαμαρά που οδήγησαν στην κοινωνική αποστροφή!.
Είναι η απαγορευμένη συζήτηση που αφορά τις επιλογές που θυσίασαν τον πολίτη , στο όνομα της σωτηρίας της χώρας και μεγέθυναν το χρέος , μ ένα νεοφιλελεύθερο σχέδιο που επέφερε και αλλά πλήγματα στην πραγματική οικονομία , το κοινωνικό κράτος και τις δημοκρατικές κατακτήσεις!
Αυτές που με αγώνες είχε καταφέρει , για την εξέλιξη της κοινωνίας , ο σοσιαλιστικός χώρος μαζί με την άλλη αριστερά!
Είναι άλλωστε αδιανόητο πως ενώ η κοινωνία πολλαπλώς , είτε με το12% , είτε με το 8% είτε με το 4% , είτε τώρα κάτω απ αυτά , να δείχνει πως αποδίδει ευθύνες στις ηγεσίες που ταυτιστήκαν με τις πολιτικές που ηττήθηκαν , αυτές να στρουθοκαμηλίζουν λέγοντας ότι για την εκλογική κατάρρευση φταίνε οι «διασπαστές» οι … »βολεμένοι» και όχι τα περιεχόμενα των επιλογών τους!
Προφανώς η εμμονή όσων χρησιμοποιούν ένα τέτοιο το αφήγημα αν δεν υποκρύπτει στοχεύσεις προσωπικής επιβίωσης τότε πρόκειται για σχισματική επιλογή οριστικής αποκοπής με τον υπαρκτό σοσιαλιστικό χώρο!
Ο σοσιαλιστικός χώρος όμως , σ όλα τα ευρήματα , καταγράφεται ως πλειοψηφούν ρεύμα στον προοδευτικό πόλο της αντίθεσης πρόοδος – συντήρηση!
Δεν είναι ούτε ΚΟΔΗΣΟ ούτε ολιγον απ όλα, δηλαδή σοσιαλδημοκρατικό παρακολούθημα της Δεξιάς!
Αυτός ο χώρος διαχρονικά είναι υπαρκτος,προοδευτικος ,αγωνιστικός ,παραγωγικός και καινοτόμος, δεν «μεταλλάσσεται » σε παρακολούθημα του συντηρητισμού όπως οι ηγεσίες αξιωματούχων!
Επιλέγει πολιτικά σχήματα που μετασχηματίζουν τις δίκες του αγωνίες και στοχεύσεις!
Και όταν οι πολιτικοί σχηματισμοί μεταλλάσσονται σε παρά φύση μορφώματα τότε τα αντικαθιστά για να συνεχίσει τη διαδρομή του!
Ερώτημα!
–Και το συναίσθημα;;
—Τα χρόνια αγώνων με πολιτικά σχήματα που τώρα φθίνουν?
Λάθος οι αγώνες;;;
Απάντηση!
Δεν φθίνει ο χώρος του δημοκρατικού σοσιαλισμού ,ούτε η παρακαταθήκη που άφησε ο Ανδρέας!
Αυτός υπάρχει εκφράζεται και εκφράζεται από όσους αγγίζουν τον πυρήνα της διαχρονικής ύπαρξης του!
Άλλωστε :
— πως μπορεί να τιμηθεί καλλίτερα τη διαδρομή του , η συμβολή αν δεν επιμείνει στις αρχές και τις αξίες , το πρόγραμμα και την ολοκλήρωση των κατακτήσεων αυτής της συναρπαστικής διαδρομής:
—Αν δεν διαχωρίσει έμπρακτα ,με αυτοκριτική ,με νέο αφήγημα και αξιόπιστο τρόπο , την ανάγκη συμβολής στην ανασυγκρότηση του προοδευτικού πόλου , απ αυτόν που μετατράπηκε σε όργανο αποκαθήλωσης μιας θετικής στο πρόσημο διαδρομής 40 χρονών?….
Υ Γ : Μετά από παράκληση φίλων! Το κείμενο αυτό είναι ένας δημόσιος σχολιασμός για τα πρόσφατα “συνεδρία-συγκεντρώσεις κόμματων που αυτοπροσδιοριζονται στο σοσιαλιστικό χώρο πλην όμως….
