Αν το «όραμα» που εξεπέμπετο μέχρι τώρα από την Κυβέρνηση ήταν η έξοδος της χώρας από το Μνημόνιο, τώρα ποιο είναι; Η ανάπτυξη είναι στόχος, αλλά δεν μπορεί να είναι το «όραμα». Και ως προς αυτό, η κυβερνητική επικοινωνία πάσχει αφάνταστα και αφήνει τεράστιο κενό στον Σύριζα. Διότι ελλείψει πραγματικού οράματος από κυβερνητικής πλευράς, ο κ. Τσίπρας υπόσχεται ανέξοδα την «λύτρωση». Και δεδομένου ότι ο ελληνικός λαός έχει υποφέρει πολλά, είναι έτοιμος να πιστέψει οποιονδήποτε του λέει ό,τι θέλει να ακούσει. Ο δε Σύριζα με την παροχολογία του γεννά την ελπίδα.
Αυτό που απουσιάζει από το κυβερνητικό «αφήγημα» και ειδικότερα από την Νέα Δημοκρατία, είναι ένα κεντρικό σύνθημα το οποίο να εκπέμπει όραμα στον ελληνικό λαό. Όραμα για τον κάθε πολίτη ξεχωριστά, δράμα για τα παιδιά του και τα εγγόνια του, ώστε να μην αφήνεται το πεδίο ελεύθερο στον Σύριζα να κάνει εμπόριο ελπίδας. Αντί να προσπαθούν οι κυβερνώντες να πείσουν την κοινή γνώμη γιατί δεν είναι εφικτά αυτά πού υπόσχεται ο κ. Τσίπρας, θα ήταν καλύτερο να επικεντρωθούν στο δικό τους έργο και να αναδείξουν τις προοπτικές του. Διότι ενόσω αυτό δεν γίνεται, οι πολίτες θα είναι άθυρμα στις δημαγωγικές υποσχέσεις του αρχηγού της αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως.
Η «Εστία» έχει κατ’ επανάληψιν επισημάνει ότι στον τομέα της επικοινωνίας, η κυβερνητική τακτική είναι σαθρή. Εκστομίζονται κατά καιρούς από υπουργούς κάποιες δηλώσεις, που απορεί κανείς για την αφέλειά τους αλλά και την έλλειψη κεντρικής επικοινωνιακής γραμμής. Προσφάτως σε μια εκδήλωση ο άπειρος περί τα επικοινωνιακά υπουργός Οικονομικών πιέσθηκε για το θέμα του ΕΝΦΙΑ και απήντησε προ του εμβρόντητου κοινού ότι ο νόμος δεν είναι δικό του δημιούργημα και ότι δεν θα απολογηθεί για αυτόν! Μα είναι δυνατόν να λέγονται τέτοια πράγματα από τον αρμόδιο Υπουργό; Οι φορολογούμενοι ξέρουν ότι τώρα πληρώνουν και ότι υπουργός είναι ο κ. Χαρδούβελης. Και επομένως ή είναι σωστός ο νόμος και ο Υπουργός αναλαμβάνει την ευθύνη του, ή διαφωνεί οπότε τον ανατρέπει. Η, έστω, δεσμεύεται να τον ανατρέψει από την 1η Ιανουαρίου 2015.
Γενικώς, εμφανίζονται στην τηλεόραση υπουργοί και υφυπουργοί και λέει ο καθένας το μακρό του και το κοντό του, χωρίς καμία συνοχή και κάποιον κεντρικό συντονισμό. Γίνονται ακόμη και αστεϊσμοί που είναι ούτως ή άλλως ανεπίτρεπτοι, οι οποίοι προκαλούν την κοινή γνώμη. Οι υπουργοί που είναι απολύτως προσηλωμένοι στο έργο τους και έχουν αρχή, μέση και τέλος στα όσα λένε είναι ελάχιστοι, ίσως μετρημένοι στα δάκτυλα της μιας χειρός. Σε αυτό έχουν παίξει αρνητικό ρόλο και οι διαρκείς αλλαγές υπουργών. Υπάρχουν υπουργεία στα οποία ο υπουργός έχει αλλάξει ήδη δύο φορές μέσα στους 26 μήνες που κυβερνά η Κυβέρνηση Σαμαρά. Όταν λοιπόν η μέση υπουργική θητεία είναι κάτω του έτους, επόμενο είναι κάποιοι υπουργοί να μην ενδιαφέρονται τόσο για το έργο καθ’ εαυτό που θα επιτελέσουν, όσο για να προβάλλονται διαρκώς στην τηλεόραση.
Το πρόβλημα με την «τηλεμανία» κάποιων υπουργών είναι παλαιό και έχει οδηγήσει στην πρόωρη φθορά και πτώση ολοκλήρων κυβερνήσεων. Αποκομίζει κανείς την εντύπωση ότι ορισμένοι υπουργοί βρίσκονται ελάχιστες ώρες στα υπουργεία τους, αφού περιφέρονται από κανάλι σε κανάλι ή από εκδήλωση σε εκδήλωση για να τους δείξει και εκεί η τηλεόραση. Και διερωτάται ο απλός πολίτης αν και πότε εργάζονται. Διότι όταν βλέπει κανείς τον ίδιο υπουργό το πρωί σε κάποια πρωινή τηλεοπτική εκπομπή, το βράδυ σε κάποια μεταμεσονύκτια και το άλλο πρωί πάλι σε μια άλλη πρωινή εκπομπή, το τελευταίο που μπορεί να πιστέψει είναι ότι ο άνθρωπος αυτός έχει εργασθεί στο υπουργείο του. Μάλιστα δεν είναι τυχαίο ότι τα υπουργεία όπου πράγματι έχει παραχθεί έργο, είναι κυρίως αυτά όπου οι υπουργοί αποφεύγουν τις πολλές τηλεοπτικές εμφανίσεις.
Αλλά πέραν του επικοινωνιακού «αχταρμά», αυτό που απουσιάζει είναι το κυβερνητικό όραμα. Η ίδια η Νέα Δημοκρατία αποκαλούσε τον Κ. Σημίτη όταν ήταν Πρωθυπουργός «λογιστή», θέλοντας να υποδηλώσει ότι δεν είχε όραμα. Άραγε τώρα το όραμα ποιό είναι; Το πρωτογενές πλεόνασμα; Τα διάφορα ποσοστά επί του ΑΕΠ; Η μείωση των επιτοκίων την οποία θα επιδιώξει ο Πρωθυπουργός κατά την αυριανή συνάντησή του στο Βερολίνο με την κ. Μέρκελ; Όλα αυτά είναι στόχοι και καλώς υπάρχουν. Όμως θα έπρεπε να κατατείνουν σε ένα ευρύτερο δράμα το οποίο δεν εκπέμπεται. Και επειδή πολύ μεγάλο τμήμα των πολιτών βρίσκεται σε απόγνωση, η απουσία οράματος τους αποκαρδιώνει ακόμη περισσότερο.
Δυστυχώς το πεδίο έχει αφεθεί ελεύθερο στον πρόεδρο του Σύριζα να λέει ό,τι θέλει. Ακόμη και η επίσκεψις του στο Βατικανό, κάτι θέλει να συμβολίσει. Διότι πέραν της απίστευτης υποκρισίας, οι δηλώσεις για τους φτωχούς κάποιους αγγίζουν. Και είναι αυτό ακριβώς που απουσιάζει από την σημερινή Κυβέρνηση. Δεν υπάρχει η αίσθηση της συμπόνιας, ενώ πολλά ζητήματα αντιμετωπίζονται με αδικαιολόγητο κυνισμό. Δεν εκπέμπεται δράμα και δεν δημιουργείται ελπίδα. Αυτά πρέπει να διορθωθούν αμέσως. Αλλά για να γίνει αυτό, θα πρέπει και οι υπουργοί να αποκτήσουν όραμα.
