Γράφει ο Νίκος Ι. Νικολόπουλος*
Η Ελλάδα για μια ακόμη φορά μέσα σε πολύ σύντομο χρόνο βρίσκεται σε ιστορικό-πολιτικό σταυροδρόμι. Η επτάμηνη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ,
το δημοψήφισμα, η συμφωνία και η προκήρυξη πρόωρων εκλογών είναι δηλωτικά της σοβαρότητας της κατάστασης.
Οι Αλέξης Τσίπρας και Πάνος Καμμένος με τα σωστά και τα λάθη τους, προσπάθησαν όλο αυτό το χρονικό διάστημα να αλλάξουν πολιτικά δεδομένα και πάγιες πρακτικές τόσο στον ελληνικό όσο και στον ευρωπαϊκό χώρο.
Η σκληρή διαπραγμάτευση που έκανε ο Έλληνας Πρωθυπουργός σε συνδυασμό με το αρνητικό γι’ αυτόν και τη χώρα περιβάλλον οδηγεί εκ των πραγμάτων σε μια νέα αντίληψη για τη λειτουργία του πολιτικού προσωπικού σε Ελλάδα και Ευρώπη, που μένει να αποτυπωθεί στις κάλπες.
Και ενώ ξεκίνησαν οι έρευνες της κοινής γνώμης, παρότι τα εκλογικά – πολιτικά διλήμματα ακόμη δεν έχουν τεθεί, η συμπεριφορά των ψηφοφόρων θυμίζει ζελέ… αφού εντελώς αβέβαιη αποτυπώνεται η εκλογική τους συμπεριφορά . Αιφνιδιασμένο από την προκήρυξη των εκλογών και σε στάση αναμονής βρίσκεται το εκλογικό σώμα, και εντελώς αβέβαιη αποτυπώνεται η εκλογική του συμπεριφορά .Και ενώ διαφωνούν στο κούρεμα του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ και ενώ η κάθε κομμώτρια κάνει το δικό της χτένισμα , συμφωνούν όλα τα γκάλοπ στο εξής εύρημα σε ότι αφορά τη θέση ότι : η Ελλάδα έπρεπε πάση θυσία να μείνει εντός ευρώ, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει περαιτέρω μέτρα και θυσίες για τον λαό, το 68% των ερωτηθέντων δηλώνει ότι συμφωνεί , το 28% ότι διαφωνεί και 2% απαντά ΔΞ/ΔΑ. Από τις απαντήσεις προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι οι εκλογείς επικροτούν την επιλογή διασφάλισης της παραμονής στο ευρώ από την κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου ακόμη και με νέες θυσίες .Υπό αυτή την έννοια, το τρίτο μνημόνιο και τα μέτρα που αυτό περιέχει δεν φαίνεται να αποτελούν βασικό κριτήριο εκλογικής συμπεριφοράς. Τα διακυβεύματα των εκλογών πολλά και ισχυρά για το σύνολο του πολιτικού συστήματος, ενώ ο πολιτικός χάρτης που θα διαμορφωθεί είναι εντελώς αβέβαιος. Το γεγονός ότι οι αναποφάσιστοι αναδεικνύονται πρώτο «κόμμα» δείχνει τη μεγάλη δεξαμενή από την οποία όλοι θα θελήσουν να αποκομίσουν εκλογικά οφέλη.
Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ σε αυτούς τους επτά μήνες κατόρθωσε να ψηφιστεί και να εφαρμοστεί ο νόμος για την ανθρωπιστική κρίση, που, , πρόσφερε ανάσα σε εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες. Ψήφισε επίσης και εφάρμοσε τις 100 δόσεις που ανακούφισαν τους επαγγελματίες, ενώ ξεκίνησε και το χτύπημα στη διαπλοκή.
Πρώτη φορά είδαμε Έλληνα επιχειρηματία από αυτούς που ανήκουν στο λεγόμενο «σύστημα διαπλοκής» να προσάγεται στην αστυνομία και να αναγκάζεται να πληρώσει ένα υπέρογκο ποσό για να γλιτώσει από την προσωρινή κράτηση και την ενδεχόμενη προφυλάκισή του.
Συστήθηκε ειδικό υπουργείο κατά της Διαφθοράς και τα πρώτα αποτελέσματα είναι ενθαρρυντικά για την πάταξή της. Το σκάνδαλο με τα δάνεια της Αγροτικής Τράπεζας, που φτάνει στα 5 δις χαρακτηρίστηκε από τον υπουργό Παναγιώτη Νικολούδη ως ένα από τα μεγαλύτερα του ελληνικού κράτους.
Ασφαλώς όμως έπρεπε να έχουν γίνει ακόμη περισσότερα. Η προσήλωση στη διαπραγμάτευση για την επίτευξη συμφωνίας άφησε πίσω πολύ σημαντικό μέρος του κυβερνητικού έργου που όφειλε να είχε παραχθεί. Ο θρυλούμενος νόμος για τις ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες που «θα βάλει τέλος στην ασυδοσία των καναλαρχών» ενώ πράγματι έχει αργήσει… ήδη ολοκληρώθηκε η διαβούλευση και είναι έτοιμο να ψηφισθεί από τη νέα Βουλή.
Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ πλέον, με τις επιλογές της έχει διώξει από πάνω της την όποια σκιά αντιευρωπαϊκής δύναμης και, αντιθέτως, έχει αναδειχθεί σε εγγυητή της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας. Κατά την εξάμηνη διαπραγμάτευση, έδειξαν, ότι είναι οι μόνες πολιτικές δυνάμεις που μπορούν να τραβήξουν αυτή τη διαπραγμάτευση στα άκρα επιτυγχάνοντας το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για τη χώρα χωρίς να ρισκάρουν κάποιο «ατύχημα».
Τρεις σύνοδοι κορυφής και πάνω από 10 Eurogroup για την Ελλάδα το μαρτυρούν.
Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες μπορούν να ζητήσουν από τον λαό, μια ισχυρή εντολή για να ολοκληρώσουν το έργο που ξεκίνησε και βρίσκεται στη μέση: να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις απαλλαγής από τον έλεγχο των δανειστών και ανασυγκρότησης της χώρας, περιλαμβανομένων των ρυθμίσεων για το χρέος -που βρίσκονται υπό διαπραγμάτευση-, αποδειχθεί πράγματι «εμπροσθοβαρές».
Ποιος μπορεί «να τελειώσει τη δουλειά»; Αυτός που την άρχισε με τη στήριξη του λαού ή όσοι είτε την αμφισβητούν είτε την απορρίπτουν;
(*) Ο Νίκος Ι. Νικολόπουλος είναι Βουλευτής Αχαΐας και Γραμματέας της ΚΟ των ΑΝΕΛ
