Γράφει ο Ναπολέων Λιναρδάτος
Τελικά η κυβέρνηση Τσίπρα δεν έχει τις ιδεολογικές αγκυλώσεις που νομίζαμε ότι είχε. Εχει αρχίσει να αποδέχεται τον ρόλο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι αυτή η αποδοχή της ιδιωτικής πρωτοβουλίας περιορίζεται αυστηρά στον τομέα της εγκληματικότητας. Η εγκληματικότητα είναι ο μόνος τομέας της οικονομίας που γνωρίζει άνθηση.
Τελικά την 85χρονη την έκαψαν με σίδερο ληστές που είχαν αποφυλακιστεί πρόωρα με τον νόμο Παρασκευόπουλου. Η υπόθεση έχει περισσότερο ενδιαφέρον, μιας και οι συγκεκριμένοι δράστες ήταν λαθρομετανάστες. Όχι μόνο κανένας δεν εμπόδισε την είσοδό τους στην Ελλάδα, αλλά και κανένας δεν τους έστειλε πίσω, όταν διέμεναν εδώ. Αργότερα, όταν διέπραξαν εγκλήματα, το ελληνικό κράτος τούς έδωσε ουσιαστικά συμβολικές ποινές. Αλλά ούτε τις συμβολικές ποινές δεν θα εκτίσουν, γιατί ο νόμος Παρασκευόπουλου θα τους αφήσει ελεύθερους πολύ νωρίτερα.
Βέβαια, μετά την αποφυλάκισή τους κανένας δεν θα αποπειραθεί να τους απελάσει. Τι κι αν μπήκαν παράνομα στη χώρα, τι κι αν διέπραξαν εγκλήματα, τίποτα από όλα αυτά δεν μπόρεσε να αλλάξει τη στάση του κράτους. Με τον νόμο Παρασκευόπουλου θα αποφυλακιστεί και ο Γεωργιανός Ρομπέρτο Σοχακιάν, ο οποίος με τη νεοαποκτηθείσα ελευθερία του θα βρεθεί στη Νεάπολη Θεσσαλικής, όπου θα δολοφονήσει έναν 27χρονο κοσμηματοπώλη. Θα αποφυλακιστούν και επτά Γεωργιανοί, οι οποίοι θα μεταβούν στην Υδρα και εκεί θα δολοφονήσουν τον εστιάτορα Μανώλη Οικονόμου. Στο ρεπορτάζ του εγκλήματος θα διαβάσουμε: «Οι αστυνομικοί, όταν συνέλαβαν τους δύο από τους επτά Γεωργιανούς, βρήκαν τα αποφυλακιστήρια στις τσέπες τους…»
Η λίστα με τα ονόματα των θυμάτων του νόμου Παρασκευόπουλου διαρκώς αυξάνεται. Αυτό που κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι η πλήρης απάθεια της πολιτικής τάξης και των ΜΜΕ γι’ αυτό το θέμα. Η τιμωρία του εγκλήματος θεωρείται μια δεισιδαιμονία του παρελθόντος. Υπάρχει βέβαια η εξαίρεση σ’ αυτόν τον κανόνα. Αν, για παράδειγμα, τα κίνητρα του εγκλήματος είναι ρατσιστικά και το θύμα δεν είναι Ελληνας, τότε φυσικά η τιμωρία του εγκλήματος για την πολιτική τάξη είναι κάτι περισσότερο από αναγκαία. Επίσης, η πολιτική τάξη, που γενικά δεν φαίνεται να έχει κανένα ιδιαίτερο θέμα με δολοφονίες, βιασμούς, κλοπές και ξυλοδαρμούς, είναι ιδιαιτέρως πρόθυμη να τιμωρήσει και να αστυνομεύσει πολιτικές απόψεις που δεν είναι της αρεσκείας της.
Από την ανοχή στο έγκλημα μέχρι και την αστυνόμευση των πολιτικών απόψεων η ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς είναι κάτι περισσότερο από προφανής. Βέβαια, η κύρια αιτία αυτής της ηγεμονίας είναι η παντελής απουσία ενός δεξιού αντιλόγου. Είναι απόλυτα φυσικό η Αριστερά να βάζει γκολ, όταν παίζει τους πολιτικούς αντιπάλους της μονότερμα. Τα περισσότερα δε τέρματα είναι αυτογκόλ.
