Σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό του «νέου Μαξίμου» αύριο Παρασκευή θα γινόταν η πρώτη ψηφοφορία για την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Εντούτοις επικράτησε η τάση «να το ξανασκεφτούμε» κι έτσι η εκλογή μετατίθεται χρονικά.
Η λύση «Αβραμόπουλος» δεν περπατάει καθώς δεν αρέσει σε κανέναν άλλον, πέραν του ίδιου ασφαλώς. Δεν αρέσει ούτε στο εσωτερικό, ούτε στο εξωτερικό. Δεν αρέσει ούτε στον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε στη ΝΔ. Και κυρίως δεν αρέσει στη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών που κινείται πάνω από το 70% και η οποία αυτή τη στιγμή επιδοκιμάζει και στηρίζει την κυβέρνηση.
Τα μηνύματα αυτά τα παίρνει η κυβέρνηση και προκειμένου να αναζητήσει εναλλακτική λύση, στρέφεται προς τις γυναίκες. Η αλήθεια είναι πως οι γυναίκες έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και τα «γυναικεία κοινά» είναι αυτά που σήμερα δείχνουν πιο μεγάλο βαθμό αποδοχής των πρωτοβουλιών και της στρατηγικής της κυβέρνησης στο θέμα της διαπραγμάτευσης. Εδώ εντοπίστηκε η «πολιτική ευκαιρία» να γίνει μια επιλογή που θα δείχνει τιμή και σεβασμό στις Ελληνίδες, ενισχύοντας ακόμη περισσότερο τις τάσεις που καταγράφονται.
Τα ονόματα που άρχισαν να συζητούνται αρχικά προήλθαν από τον χώρο του πολιτισμού. Όπως της Ιωάννας Καρυστιάνη και της Κικής Δημουλά. Εντούτοις θεωρήθηκε και σωστά, πως οι καιροί απαιτούν μια πιο «πολιτική υποψηφιότητα». Κάπου εκεί βρίσκεται το «νέο Μαξίμου» σήμερα.
Αν τελικά προκριθεί η υποψηφιότητα γυναίκας πολιτικού τότε κατά πάσα πιθανότητα θα προέρχεται από την κεντροδεξιά για να κάνει τη «γέφυρα της εθνικής ενότητας». Κι αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από την Μαριέττα Γιαννάκου. Είναι μια πολιτικός που σταθερά έχει υποστηρίξει την άποψη της μη δαιμονοποίησης του πολιτικού αντιπάλου ενώ ταυτόχρονα έχει αποδείξει πως ξέρει να μάχεται για τις ιδέες της. ‘Έχει αδικηθεί πολιτικά καθώς τα media – των οποίων δεν υπήρξε ποτέ άνθρωπος – επιδόθηκαν σε έναν ανθρωποφαγικό κανιβαλισμό εναντίον της, με αφορμή το γνωστό θέμα του βιβλίου της Ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού.
Θα την είχαμε ξεχάσει όλοι σήμερα, αν δεν είχε αποδειχθεί μια μεγάλη μαχήτρια της ζωής. Συγκίνησε όλο το πανελλήνιο όταν υποβλήθηκε σε ακρωτηριασμό του δεξιού της ποδιού μετά από κάταγμα που υπέστη και ο σακχαρώδης διαβήτης από τον οποίο πάσχει, εμπόδιζε το τραύμα να επουλωθεί και προκάλεσε μόλυνση. Ο αγώνας της να σταθεί ξανά όρθια και να συνεχίσει να υπηρετεί με ηθική ακεραιότητα τις πολιτικές ιδέες της, την καθιστά πραγματικά μια ιδανική υποψηφιότητα. Συμβολίζει κατά κάποιο τρόπο τον αγώνα ολόκληρης της Ελλάδας να ξεπεράσει τον τραυματισμό που υπέστη αυτά τα πέντε τελευταία χρόνια και να ξαναβρεί τη δύναμη να γίνει πρωταγωνιστής στη νέα ευρωπαϊκή πραγματικότητα.
Τέλος, με δεδομένες τις αναπόφευκτες ανακατατάξεις στον ευρύτερο χώρο της Κεντροδεξιάς, η Μαριέττα Γιαννάκου ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας με τη στάση της και την άποψη που θα εκφράζει μέσα από την εθνική εκπροσώπηση της χώρας, θα δώσει και το σωστό «στίγμα» για την κατεύθυνση στην οποία θα πρέπει να κινηθεί η «επόμενη μέρα» της Κεντροδεξιάς. Κι αυτό είναι μεγάλη προστιθέμενη αξία σε μια στιγμή που το πολιτικό σύστημα πρέπει να μετακινηθεί περισσότερο σε «συνεργατικές αντιλήψεις» και όχι σε αναμέτρηση προσωπικών ή κομματικών εγωισμών.
Θα το τολμήσει ο ΣΥΡΙΖΑ; Πάντως μέχρι σήμερα έχει ακολουθήσει τη στρατηγική του «ο τολμών νικά» και φαίνεται πως του βγαίνει.
