Οι αλλαγές που συντελούνται στην καταναλωτική συμπεριφορά δεν είναι απλώς κρίσιμες, αλλά θα αποβούν και καθοριστικές για την πορεία της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Μπορεί να φαντάζει ενδεχομένως υπερβολικό, όμως η ικανότητα παρακολούθησης των διαρκώς μεταβαλλόμενων αναγκών και προτιμήσεων των καταναλωτών και η ταχύτητα ανταπόκρισης, θα διαδραματίσουν ουσιαστικό ρόλο στην επιβίωση και μελλοντική πορεία σειράς επιχειρήσεων.
Ποιος για παράδειγμα θα φανταζόταν πως θα ερχόταν μια ημέρα κατά την οποία σχεδόν ένας στους δύο καταναλωτές θα προτιμούσε να αγοράζει ελληνικά προϊόντα από τα ράφια των σούπερ μάρκετ; Πόσο μάλλον θα φανταζόταν πως θα ερχόταν μια ημέρα κατά την οποία σχεδόν το 95% των καταναλωτών θα δήλωνε ότι επιθυμεί να υπάρχει ειδικό σήμα για τα προϊόντα εγχώριας παραγωγής… Αφήστε που ένα 86% δηλώνει ότι όταν βρίσκει ελληνικά προϊόντα τα προτιμά από τα εισαγόμενα…
Λαμβάνοντας υπόψη λοιπόν τα ευρήματα ερευνών αλλά και έχοντας ιδία αντίληψη για το πως αντιδρά ο καταναλωτής, θα ήταν μάλλον παράλογο τα σούπερ μάρκετ π.χ. , να μην ενδυναμώνουν , όπου μπορούν κι όπου υπάρχει διάθεση, την ποικιλία με εγχώρια προϊόντα. Τουλάχιστον σε ότι αφορά στα τρόφιμα, δεν λείπουν οι καλές παραγωγές και ετικέτες.
Τούτη είναι ίσως μια ακόμη νέου τύπου πτυχή του ανταγωνισμού μεταξύ των αλυσίδων: η αξιολόγηση και συγκέντρωση της καλύτερης δυνατής ποικιλίας προϊόντων ελληνικής παραγωγής. Δεν αρκεί η επικοινωνιακή αξιοποίηση της ελληνικής καταγωγής μιας αλυσίδας, αν αυτό δεν συνοδεύεται στην πράξη με τις ανάλογες παρουσίες στα ράφια.
Την ίδια ώρα όμως οι τάσεις φέρνουν προ των «ευθυνών» τους και τις παραγωγικές επιχειρήσεις οι οποίες καλούνται να αναζητήσουν τρόπους να αξιοποιήσουν μακροπρόθεσμα την στροφή (η οποία και θα ενδυναμωθεί) των καταναλωτών προς την εγχώρια παραγωγή. Για να μην είναι η κρίση άλλη μια χαμένη ευκαιρία.
