Ανταπόκριση από το Βερολίνο: Γιώργος Ευγενίδης
Η ικανότητα της Γερμανίδας Καγκελαρίου να υπερβαίνει τις δυσκολίες, τόσο σε εθνικό όσο και σε κομματικό επίπεδο, είναι αξιοσημείωτη. Έτσι, στο συνέδριο του CDU στην Καρλσρούη, η κ. Μέρκελ πήρε την πολυπόθητη έγκριση του κόμματός της για τη μεταναστευτική πολιτική που ακολουθεί, έστω και αν αναγκάστηκε να δεσμευθεί για σαφή μείωση των προσφυγικών ροών, αποφεύγοντας έτσι να αναφερθεί σε «όριο» για τους πρόσφυγες. Και όλα αυτά, σε μια περίοδο, όπου τα υπόλοιπα κόμματα στη Γερμανία εξακολουθούν να αναζητούν τον βηματισμό τους. Έτσι, κάνοντας και ένα άνοιγμα στη συντηρητική πτέρυγα του κόμματός της, η κ. Μέρκελ είναι έτοιμη για όλα και φυσικά και για μια τέταρτη θητεία στην Καγκελαρία, αν εν τέλει το αποφασίσει.
Οι Χριστιανοδημοκράτες δεν αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα, όπως οι αντίπαλοί τους. Πολλοί μπορεί να εξύφαιναν διάφορα σενάρια τους προηγούμενους μήνες, πλην όμως η Καγκελάριος κατάφερε και πάλι να περάσει με αρκούντως ικανοποιητικό βαθμό ένα τεστ πολιτικής επιβίωσης για την ίδια, ίσως και το πιο δύσκολο της πολιτικής της καριέρας.
Στο συνέδριο του CDU επαναβεβαιώθηκε η ηγετική θέση της Μέρκελ και κατάφερε, συν τοις άλλοις, να πάρει την έγκριση του κόμματός της για την πολιτική που ασκεί και πτυχές της μας αφορούν άμεσα. Η κ. Μέρκελ κατάφερε να αμβλύνει τις ενστάσεις της συντηρητικής πτέρυγας του κόμματός και παράλληλα να μην υποστεί στρατηγική ήττα, με μια διατύπωση στο κείμενο συμπερασμάτων του συνεδρίου, όπου αναγνωρίζεται μεν η ανάγκη «αισθητής μείωσης των προσφυγικών ροών», πλην όμως αποφεύγεται να τεθεί ένα σαφές όριο, ένα ταβάνι, όπως ζητούσε μετ’ επιτάσεως ο πρωθυπουργός της Βαυαρίας και πρόεδρος του CSU Χόρστ Ζεεχοφερ. Παράλληλα, έκανε και άνοιγμα στη συντηρητική πτέρυγα του κόμματός της κατ’ αυτό τον τρόπο, ενώ επίσης συνεχάρη και τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για τον τρόπο που διαχειρίστηκε την κρίση με την Ελλάδα
Με τα παρόντα δεδομένα στη Γερμανία, αν η κ. Μέρκελ καταφέρει να αποφύγει νέες ισχυρές αναταράξεις για το κόμμα της, θα είναι σε ιδανική θέση για να διεκδικήσει μια τέταρτη θητεία στην Καγκελαρία. Άλλωστε, η Γερμανία είναι ίσως η μοναδική χώρα στην Ευρώπη, όπου τα άκρα δεν γίνονται mainstream, με την ξενοφοβική Εναλλακτική για τη Γερμανία να έχει ισχυροποιηθεί, πλην όμως να μην καταφέρνει να πιάσει διψήφιο ποσοστό στις μετρήσεις, παραμένοντας γύρω στο 8,5%. Οι Γερμανοί πολίτες κλίνουν προς το πολιτικό κέντρο, ενθαρρυμένοι από το θετικό οικονομικό κλίμα, πλην όμως σαφώς ανησυχούν για την εξέλιξη της προσφυγικής κρίσης, η οποία θα μπορούσε να δοκιμάσει σοβαρά τη συνοχή τη Γερμανίας το επόμενο διάστημα. Όλα αυτά, συνδυαστικά με την απουσία εσωτερικού αντιπάλου (στο CDU δεν έχει ακόμα ανατείλει το άστρο αυτού/αυτής που θα μπορούσε να διαδεχθεί την κ. Μέρκελ), δείχνουν πως ο δρόμος προς μια τέταρτη θητεία στην Καγκελαρία μπορεί να μην είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, πλην όμως η Καγκελάριος έχει τα φόντα για να τον βαδίσει.
Άλλωστε, η ίδια παίζει λίγο έως πολύ χωρίς αντίπαλο. Και για να δανειστούμε και μια δική της φράση: «δεν υπάρχει εναλλακτική».
