Γράφει ο Δημήτρης Κατσαρός
Η νέα κυβέρνηση, της οποίας τη σύσταση θα μάθουμε τις επόμενες μέρες, εκπροσωπεί το μεσαίο έλληνα νοικοκύρη
Εχθές το βράδυ θα περίμενε κανείς έναν έξαλλο ενθουσιασμό, από τους υποστηριχτές του ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά τους νέους. Μέσα όμως στο πλήθος, μιλώντας με ανθρώπους και ιδιαίτερα μόνιμους υποστηριχτές και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ καταλάβαινες ότι ήταν αρκετά μουδιασμένοι.
Οι λόγοι ήταν δύο. Αφενός ότι διαισθάνονταν όλοι ότι η επόμενη μέρα θα είναι πολύ δύσκολη για την κυβέρνηση, την Ελλάδα και τους κοινωνικούς αγώνες, γνωρίζοντας ότι αυτή θα είναι η μία και μοναδική ιστορική ευκαιρία που θα έχει η αριστερά στην Ελλάδα να αποδείξει ότι έχει εναλλακτική πρόταση, όχι μόνο για την αντιμετώπιση της κρίσης αλλά και συνολικά για την αναδιαμόρφωση και εκσυγχρονισμό του κράτους και του πολιτικού συστήματος. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν παίζει με τους ίδιους όρους που έπαιξαν για δεκαετίες τα δύο μεγάλα κόμματα του παλαιού δικομματισμού. Δε θα του συγχωρεθεί η παραμικρή αποτυχία από τους στόχους του, ακριβώς γιατί προσπαθώντας να εκπροσωπήσει το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής κοινωνίας και με πολιτικοιδεολογικούς όρους αλλά και με κοινωνικούς και ταξικούς, αν αποτύχει θα χτυπηθεί και θα εγκαταλειφθεί από πολλές πλευρές ταυτόχρονα.
Για αυτόν άλλωστε το λόγο, ο διακαής πόθος των υποστηριχτών ήταν η αυτοδυναμία. Ώστε να μη χρειαστεί να κάνει το κόμμα συμβιβασμούς ενάντια στην επιθυμία των ψηφοφόρων του, τις οποίες φυσικά θα χρεωνόταν εξ ολοκλήρου το ίδιο και ο αρχηγός του. Και αυτός ακριβώς είναι ο δεύτερος λόγος που ήταν κάπως μουδιασμένη η γιορτή των νικητών. Ακόμη και τα μέλη εκείνα που έχουν παλέψει δυναμικά υπέρ των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων, των μεταναστών ή εκείνοι που είναι ιδιαιτέρως ευαίσθητοι σε ζητήματα εθνικισμού και μισαλλοδοξίας απαντούσαν με ευκολία στο ερώτημα «συγκυβέρνηση με ποιον; Ποτάμι ή ΑΝΕΛ;», «φυσικά με τους ΑΝΕΛ». Όμως οι περισσότεροι δεν ήθελαν να το δουν αυτό. Πολλοί πίστευαν έστω και με μια έλλειψη ρεαλισμού, ότι ίσως τελευταία στιγμή, γίνει κάποια παραίτηση από άλλο κόμμα, ή προσχώρηση δύο βουλευτών άλλου κόμματος στο ΣΥΡΙΖΑ. Φυσικά όλοι γνώριζαν ότι κάτι τέτοιο αποκλειόταν και όλοι πίστευαν ότι δεν υπάρχει καλύτερη επιλογή από τους καθαρά αντιμνημονιακούς ΑΝΕΛ, παρά τα όποια αρνητικά χαρακτηρίστηκα τους.
Όμως υπάρχει μια μεγάλη μερίδα πολιτών που στήριξαν το ΣΥΡΙΖΑ κλείνοντας τα αυτιά τους στα ίδια τους τα συντηρητικά αντανακλαστικά και που σήμερα αισθάνονται κάποια ανακούφιση που το ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα θα πρέπει να συγκυβερνήσει με τη λαϊκή δεξιά των Ανεξαρτήτων Ελλήνων. Πρόκειται για πρώην ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας του Κωνσταντίνου Καραμανλή, τους ο ποίους ο Αλέξης Τσίπρας είχε καλέσει να τον στηρίξουν. Εκείνους που θέλουν να δουν τη χώρα και την κοινωνία να πατά ξανά στα πόδια της χωρίς όμως να χάνει τις παραδοσιακές αξίες και την πίστη στο τρίπτυχο Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια. Άλλωστε το 100% των ψηφοφόρων των ΑΝΕΛ είναι ακριβώς αυτοί οι άνθρωποι που ήθελαν να δουν τον Τσίπρα να κυβερνά, αλλά σε καμία περίπτωση μόνος του.
Έτσι λοιπόν, πριν δούμε πώς θα κινηθεί η νέα κυβέρνηση αναφορικά στα καυτά ζητήματα που περιμένουν τα στελέχη της πίσω από τις πόρτες των υπουργικών γραφείων, γνωρίζουμε ήδη γιατί η νέα κυβέρνηση, της οποίας τη σύσταση θα μάθουμε τις επόμενες μέρες, εκπροσωπεί το μεσαίο έλληνα νοικοκύρη.
