Γράφει ο Ιπποκράτης Χατζηαγγελίδης
Την πλήρη και επιστημονική ανάλυση του εκλογικού αποτελέσματος θα την κάνουν οι κοινωνικοί ψυχολόγοι και οι πολιτικοί επιστήμονες, όταν θα καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός και -κυρίως- όταν θα υπάρχουν τα πλήρη στοιχεία για την διεξαγωγή όχι μόνο ποσοτικών αλλά και ποιοτικών αναλύσεων.
Όμως, όλοι μας και ιδίως όσοι επιζητούμε να έχουμε δημόσιο λόγο, οφείλουμε σήμερα κιόλας να αποτιμήσουμε το αποτέλεσμα της κάλπης.
Ξεκινώ από την κριτική των εκτιμήσεών μου, τις οποίες -ευτυχώς- απέφυγα να δημοσιοποιήσω.
– Πίστευα, όμως, ότι η διαφορά θα ήταν πολύ μικρή, μάλιστα ήταν στιγμές που έδινα προβάδισμα στη Ν.Δ.
– Πίστευα ότι οι ΑΝ.ΕΛ. μάλλον θα έμεναν εκτός Βουλής.
– Πίστευα ότι Λαφαζάνης και Κωνσταντοπούλου θα έμπαιναν στη Βουλή οπωσδήποτε.
Έκανα λάθος σε όλες μου τις εκτιμήσεις. Προφανώς, δύο τινά συνέβησαν: είτε δεν είχα όλα τα δεδομένα είτε τα διάβαζα λάθος. Ισχύει το δεύτερο. Ακόμη και αν δεν είχα όλα τα δεδομένα, είχα πάρα πολλά και έπρεπε να κάνω τη σωστή ανάλυση. Μάλλον σκέφθηκα όπως θα ήθελα και όχι όπως θα έπρεπε. Θα το θυμάμαι.
Όμως, πολλοί κάναμε τα ίδια λάθη. Τι δεν είχαμε καταλάβει;
– Δεν καταλάβαμε ότι η απαξίωση του πολιτικού συστήματος είναι τόσο μεγάλη και τόσο οριστική που ακόμη και τον αναίσχυντο και απροκάλυπτο εκβιασμό του καιροσκόπου Αλέξη Τσίπρα οι πολίτες είτε δεν τον αντελήφθησαν είτε τον θεώρησαν έλασσον κακό σε σχέση με την δικαίωση της Ν.Δ. και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Το ότι τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ψήφισαν όσοι κατά το παρελθόν αποθέωναν τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον θλιβερό υιό του, ελάχιστη σημασία έχει. Τον λαό δεν μπορούμε να τον αλλάξουμε, την ευθύνη έχουν οι πολιτικοί. Η Ν.Δ. πληρώνει την ανικανότητα του Κώστα Καραμανλή και την αλαζονεία, τις εμμονές και την εμπάθεια του Αντώνη Σαμαρά. Αυτό δεν θα αλλάξει, ίσως, ποτέ.
– Δεν καταλάβαμε ότι είναι πολύ μεγάλο το ποσοστό των πολιτών που έχουν -ευθέως ή εμμέσως- συνδεθεί με το κράτος συνδέσει τα συμφέροντά τους με το κράτος είναι πάρα πολύ μεγάλο και θα συνεχίσει να ψηφίζει όποιον του τάζει την προστασία των συμφερόντων του.
– Δεν καταλάβαμε ότι ο ανορθολογισμός της συναισθηματικής νοημοσύνης -της ανάλυσης δηλαδή των πολιτικών καταστάσεων όχι με εργαλείο τον ορθολογισμό αλλά το συναίσθημα- αυτός που εκφράσθηκε μέσω του συντριπτικού ποσοστού του ΟΧΙ θα εκφραζόταν και πάλι. Ποιος άλλος από τον Αλέξη Τσίπρα θα μπορούσε να το εκφράσει καλύτερα; Για τους ανθρώπους αυτούς, ακριβώς επειδή δεν αναλύουν τα γεγονότα με κριτήριο τη λογική, δεν συνέβη τίποτα το παράλογο μετά το δημοψήφισμα! Η ψήφιση του μνημονίου τους ενόχλησε, αλλά την εξέλαβαν ως το αποτέλεσμα άλλης μίας συνωμοσίας και όχι ως αυτό που ήταν: την παταγώδη αποτυχία του συριζαίϊκου καιροσκοπισμού!
– Στο σημείο αυτό πρέπει να παραδεχθώ ότι έχουν δίκιο σε κάτι: νομίζουν ότι ο Τσίπρας, αν μη τι άλλο, διαπραγματεύθηκε «έπεσε» ηρωικώς μαχόμενος. Αυτό εξέπεμπε η προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό τους ήταν εύκολο και εύλογο να πιστέψουν, ιδίως κάνοντας τη σύγκριση με τον τραγικό τρόπο που χειρίσθηκε τις παλαιότερες διαπραγματεύσεις η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, ο επικοινωνιακός σχεδιασμός της οποίας εξαντλείτο στα ανόητα twits του Μουρούτη!
– Δεν καταλάβαμε ότι η πλήρης απαξίωση του πολιτικού συστήματος, η εκκωφαντική χυδαιότητα του «πολιτικού λόγου του τίποτα» και άναρθρες κραυγές των -ένθεν και εκείθεν- οργανωμένων συντεχνιών και κομματόσκυλων, δημιούργησαν ένα ισχυρό και πολύ συνειδητό αίσθημα απόρριψης της ίδιας της εκλογικής διαδικασίας σε ένα μεγαλό ποσοστό μετριοπαθών ψηφοφόρων, οι οποίοι θέλησαν, δια της αποχής, να στείλουν το μήνυμα ότι αρνούνται να συμμετέχουν σε κάτι που καταλήγει μονίμως σε βάρος τους. Δεν πιστεύω στη δύναμη της αποχής, αλλά φαίνεται υπήρξε η ελκυστικότερη επιλογή για πολλούς. Δεν ήταν αποχή αδιαφορίας, αλλά αποχή διαμαρτυρίας!
Η τραγική κατάσταση στην οποία έχει περέλθει η κοινωνία μας, η πλήρης κυριαρχία του λαϊκισμού, είναι αποτέλεσμα της τραγικής διακυβερνήσεως του ΠΑ.ΣΟ.Κ. -παπανδρεϊκού και εκσυγχρονιστικού- και της ανικανότητος της Ν.Δ. να εκφράσει πολιτικώς την ανάγκη του αστικού μετασχηματισμού της χώρας. Δυστυχώς, ήδη από το 1984, η Ν.Δ. είχε αρχίσει να μετατρέπεται σε ένα ΠΑ.ΣΟ.Κ. της Δεξιάς, αντιγράφοντας οργανωτικά και συμπεριφορικά πρότυπα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Όμως, η Δεξιά δεν χρειάζεται ένα αριστερό κόμμα. Η Ελληνική Δεξιά δεν έχει ένα γνήσιο φορέα να την εκφράζει ως αυτό που –πρέπει να- είναι: η πατριωτική, φιλοευρωπαϊκή και δυτικόστροφη δύναμη προόδου και Δημοκρατίας! Χωρίς ένα τέτοιο κόμμα και με την τραγική κατάπτωση κάθε κώδικος αξιών, δεν είναι περίεργο που σημαντικό ποσοστό των ψηφοφόρων της Δεξιάς, η λεγόμενη λαϊκή Δεξιά, γοητεύεται από τα μισαλλόδοξα και ολοκληρωτικά κηρύγματα της ναζιστικής Χ.Α. ή/και από την αναίσχυντη πολιτική αλητεία του Πάνου Καμμένου, κρυμμένη πίσω από πομφόλυγες περί πατριωτισμού και καταπολέμησης της διαφθοράς!
Η αποτυχία της Ν.Δ. να αντιμετωπίσει την πολιτική αλητεία του Αλέξη Τσίπρα και της -κρυφής και φανερής- παρέας του, κατέδειξε τα όριά της. Ασφαλώς, το κόμμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή δεν θα διαλυθεί. Όμως, πλέον δεν εκφράζει την παράταξη κατά τον τρόπο που το είχε πετύχει ο ιδρυτής του. Πλέον, η πολιτική παρακαταθήκη του αείμνηστου εθνάρχη αναζητά νέα κιβωτό για να στεγασθεί. Είναι ζήτημα χρόνου να αναδυθεί η Νέα Ελληνική Δεξιά.
Ίσως κάποιοι ενοχληθούν από την απροκάλυπτη και ευθεία χρήση του όρου Δεξιά. Δικαίωμά τους και δικό μου δικαίωμα να μην έχω κανένα απολύτως σύνδρομο ενοχής για το παρελθόν της παρατάξεως που με εκφράζει. Αν Δεξιά ευθύνεται για την «εποχή του χωροφύλακα», οι επικριτές της ευθύνονται για την «εποχή του κατσαπλιά». Κάνανε εμφύλιο και χάσανε, ήταν μοιραίο να υποστούν συνέπειες. Η Δεξιά το λάθος της να συντηρήσει το εμφυλιοπολεμικό κλίμα το εξισορρόπησε με την πρωτόγνωρη οικονομική ανάπτυξη, το πλήρωσε με την επιβολή της Δικτατορίας και εξιλεώθηκε με την ένταξη της χώρας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς και την εδραίωση της Δημοκρατίας. Η Αριστερά, η ηττημένη του εμφυλίου, συνεχίζει ακόμη και σήμερα να επιζητά εκδίκηση, χωρίς να έχει ούτε την ελάχιστη ουσιαστική πρόταση για το μέλλον! Ας ζήσει, λοιπόν, η Αριστερά με τα εμφυλιοπολεμικά της σύνδρομα. Η Νέα Ελληνική Δεξιά θα ασχοληθεί με την εμβάθυνση της Δημοκρατίας, την ανάπτυξη, αλλά και την ευρωπαϊκή παρακαταθήκη του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του ανθρώπου που αποκατέστησε πλήρως τη Δημοκρατία νομιμοποιώντας -ως όφειλε- το Κομμουνιστικό Κόμμα και καταργώντας το αστυνομικό κράτος.
Δεν έχουμε τίποτα να ντρεπόμαστε!
Αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας και παύουμε να είμαστε θεατές στο έργο που αφορά τη ζωή μας. Θα αναδείξουμε τη νέα πολιτική, την Νέα Ελληνική Δεξιά όχι μέσα από τη συνδιαλλαγή των βρώμικων κομματικών διαδρόμων, αλλά από την συμμετοχή στους αγώνες που δίνει η πατρίδα μας για επιβίωση και αξιοπρέπεια. Είμαστε άνθρωποι της εργασίας, όχι επαγγελματίες της πολιτικής, ούτε παιδιά του κομματικού σωλήνα! Προτείνουμε νέους πολιτειακούς θεσμούς, το νέο Σύνταγμα που χρειάζεται η χώρα, ένα σύνταγμα πλήρους διαχωρισμού των εξουσιών και αληθινής ελευθερίας, ένα πραγματικό καταστατικό χάρτη δημοκρατικής και αποτελεσματικής διακυβερνήσεως της χώρας. Έχουμε όραμα για την Τέταρτη Ελληνική Δημοκρατία, ένα όραμα για την Πολιτική, τον Πολιτισμό, τη Δικαοσύνη, την Παιδεία και την Ανάπτυξη!
Η περίοδος που άνοιξε χθες θα είναι ακόμη πιο ενδιαφέρουσα από αυτή που έκλεισε. Η νέα κυβέρνηση Τσίπρα -άνευ εκπλήξεως με τον επαγγελματία συνέταιρο- θα έχει να αντιμετωπίσει όλα όσα προκύπτουν από το τραγικό μημόνιο που υπέγραψε υπό την πίεση των λαθών της. Δεν θα αντέξει πολύ. Σε μικρό χρονικό διάστημα θα καταρρεύσει υπό το βάρος των αδιεξόδων στα οποία οδηγεί ο πολιτικός καιροσκοπισμός των επι κεφαλής της! Οψόμεθα εις Φιλίππους…
