Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης
Είμαστε και εμείς που στις κρίσιμες μέρες του δημοψηφίσματος δεν νίψαμε τας χείρας μας και πήραμε θέση. Και πήραμε θέση είτε υπερ του ΝΑΙ είτε υπέρ του ΟΧΙ. Εγώ προσωπικά πήρα υπέρ του ΝΑΙ και δεν το μετανιώνω κιόλας. Γιατί έχει αυτό το πράγμα σημασία πέραν της ιστορικής καταγραφής; Γιατί, η ΕΣΗΕΑ έκρινε πως δημοσιογράφοι που είπαν την άποψή τους είτε έχριζαν διαγραφής, είτε προστίμου, είτε απλής επίπληξης.
Αλήθεια, στις προσκλήσεις της ΕΣΗΕΑ, γιατί δεν συμπεριλαμβάνονταν συνάδελφοι που πήραν θέση υπέρ του ΟΧΙ; Διότι, εγώ μπορεί να σέβομαι τη θέση και την άποψή τους, αλλά πολλοί εξ αυτών γυρνούσαν όλη μέρα, ως άλλη αστυνομία γνώμης, στο facebook και στο twitter για να την πέσουν και σε συναδέλφους τους. Και γιατί δεν παραπέμπονται και οι δημοσιογράφοι που υπέγραφαν σε κομματικά έντυπα λιβέλους εναντίον είτε όσων στήριζαν το ΝΑΙ είτε εναντίον άλλων δημοσιογράφων;
Η ΕΣΗΕΑ έχει αρχίσει να μην έχει καμία σημασία πια. Δεν αναγνωρίζει τα ιντερνετικά μέσα, αφήνοντας τόσους και τόσους δημοσιογράφους ακάλυπτους, χωρίς να τους αναγνωρίζει ως συναδέλφους, ενώ παράλληλα συμμετέχει σε «ακυρες» απεργίες και εγκαλεί όσους είπαν τη γνώμη τους. Αρεστή ή μη αρεστή, ήταν η γνώμη τους. Επί παραδείγματι, πολλά μπορεί να πει κανείς για την κάλυψη που έκαναν τα media την περίοδο του δημοψηφίσματος. Κατά τη γνώμη μου, δεν είναι πρόβλημα το να παίρνει ένα κανάλι ή μια εφημερίδα θέση σε ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα. Είναι όμως πρόβλημα, όταν ένα κανάλι εκπέμπει το Σάββατο, χωρίς σήμα, για να αποφύγει τις πειθαρχικές κυρώσεις. Αυτό θα το δεχθώ. Την ποινικοποίηση της άποψης όμως δεν θα τη δεχθώ και θα σταθώ δίπλα στους συναδέλφους που στήριξαν το ΝΑΙ και βρέθηκαν κατηγορούμενοι. Όπως θα βρισκόμουν και δίπλα σε όσους στήριζαν το ΟΧΙ, αν έπρεπε, αν και αμφιβάλλω κατά πόσο πολλοί από αυτούς θα το έκαναν, αν δημοσιογράφοι, όπως εγώ, είχαμε παρόμοιο πρόβλημα.
Είναι πολύ υπεύθυνο σε τόσο κρίσιμες στιγμές να παίρνει κανείς θέση, διατηρώντας παράλληλα τόσο την αξιοπρέπεια, όσο και την επαγγελματική αξιοπιστία του. Διότι, όταν κάνεις ρεπορτάζ, οφείλεις να παραμένεις ανεπηρέαστος. Και αντίθετα, αν λες την άποψή σου και σχολιάζεις, οφείλεις να το κάνεις αδιαμεσολάβητα και χωρίς κάποιος να προσπαθεί να σε ποδηγετήσει.
Η απόφαση της ΕΣΗΕΑ είναι και ένα μήνυμα προς τυχόν μιμητές: «Προσέξτε μην κάνετε τα ίδια, σας περιμένει η διαγραφή», είναι το moto. Δεν έχουν καταλάβει ορισμένοι εργατοπατέρες εκεί μέσα πως αυτές οι πρακτικές διώχνουν κόσμο, ιδίως τώρα που το σωματείο χρειάζεται νέα μέλη. Συνεπώς, η απόφαση της ΕΣΗΕΑ είναι ένα πλήγμα στην ελευθεροτυπία και στην ελευθερία της γνώμης. Ήθελαν οι εν λόγω να είναι υπέρ του ΝΑΙ; Ναι, κανένα πρόβλημα. Και εκεί κλείνει η ιστορία.
Αν νομίζουν κάποιοι πως, μετά την απόφαση του Πειθαρχικού κάποιοι θα γυρίσουν και το άλλο μάγουλο για να δεχθούν ένα ακόμα χριστιανικό χαστούκι, τότε κάνουν οικτρό λάθος. Θα διαψευστούν στην πράξη.
