Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης, πραγματικά κατάφερε να κλέψει τις εντυπώσεις με τις τελικές ανακοινώσεις της για τη λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές.
Γιατί; Μα για τον τρόπο που ήρθε να διαχειριστεί ένα τόσο λεπτό για την ελληνική πραγματικότητα θέμα, που όπως σας είχαμε επισημάνει, πολλοί το επιχείρησαν, κανείς δεν τα κατάφερε.
Η θύελλα των αντιδράσεων φυσικά και ήταν αναμενόμενη. Έτσι γινόταν κάθε φορά που άνοιγε το θέμα της Κυριακής. Δε θα σταθούμε όμως εδώ.
Θα σταθούμε στο γεγονός ότι προσπαθεί να βαφτίσει κατά το κοινώς λεγόμενο, «το κρέας ψάρι», προβάλλοντας τη δυνατότητα των καταστημάτων έως 250 τ.μ. να είναι ανοιχτά αν το θέλουν όλες τις Κυριακές και των μεγάλων του χώρου και των εμπορικών κέντρων, μόνο επτά, ως μέτρο ενίσχυσης των μικρών…
Εν μέσω τούτων των οικονομικών συνθηκών, οι «μικροί» είναι εξαιρετικά δύσκολο να έχουν εν τέλει ωφέλεια από την ενδεχόμενη χρήση αυτής της δυνατότητας.
Καθώς οι κατοικούντες και διοικούντες στο Ανάπτυξης είναι εξυπνότατοι και μεθοδικοί άνθρωποι, εύκολα οδηγείται κανείς στο συμπέρασμα ότι προσπάθησαν να πλασάρουν το ζήτημα «θετικά» για τους «μικρούς»…
Διότι διαφορετικά, με τις εξαιρέσεις που θέτουν υπάρχει πρόβλημα.
Όχι μόνο γιατί ενδεχόμενες προσφυγές προς τα δικαστήρια μπορεί δικαιώσουν τους «μεγάλους», αλλά γιατί δεν αντιμετωπίζουν ισότιμα την επιχειρηματικότητα.
Εξηγούμαστε. Ένα κατάστημα καλλυντικών για παράδειγμα, θα μπορεί να λειτουργεί όλες τις Κυριακές του χρόνου αν θέλει, φτάνει να είναι έως 250 τ.μ. Ένα όμοιου μεγέθους κατάστημα καλλυντικών που είναι franchise και άρα μέλος επώνυμης αλυσίδας, μάλλον δεν μπορεί… Επιχειρηματίας ο ένας που έχει βάλει τα λεφτά του και η επιχείρηση φέρει το όνομά του, επιχειρηματίας κι ο άλλος που έχει βάλει τα λεφτά του και πληρώνει και δικαιώματα για τη χρήση κάποιου ευρέως γνωστού ονόματος…
Μα θα πείτε μπορεί να υπάρξουν εξαιρέσεις και διορθώσεις στη συνέχεια. Βεβαιότατα. Μόνο που εξαιτίας των διαχρονικών εξαιρέσεων και διορθώσεων σε μια σειρά από ζητήματα έχουμε φτάσει στο σημείο να είναι τόσο πολύπλοκη η νομοθεσία (για την αγορά) που στο τέλος να δημιουργεί ανταγωνιστικά μειονεκτήματα. Δεν θα ήταν καλύτερα, ευθύς εξ αρχής και χωρίς να υπολογίζονται οι αντιδράσεις, να μπαίνουν ξεκάθαροι κανόνες; Είναι μια ιδέα.
Από την άλλη, την ώρα που απεγνωσμένα χρειαζόμαστε επενδύσεις ή τη διατήρηση επενδύσεων στην ελληνική αγορά, ερχόμαστε και περιορίζουμε τους «μεγάλους» στο όνομα των «μικρών» σε μόλις επτά Κυριακές το χρόνο. Δείτε το από την πλευρά του επενδυτή. Θα αποτελούσε κίνητρο κι ευνοϊκό επιχειρηματικό περιβάλλον;
Υποθέτουμε ότι το υπουργείο μπορεί να βρει πολλούς άλλους τρόπους προστασίας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, διότι στο κάτω κάτω είναι και υποχρέωσή του. Αλλά τρόπους ουσιαστικής προστασίας και ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας.
Σε κάθε περίπτωση για να φτιάξεις ομελέτα πρέπει να σπάσεις αυγά. Διαφορετικά δε γίνεται ή δεν θα είναι ομελέτα.
