Σε ένα κλίμα ηθικής πανδαισίας, έγινε χθές 31 Αυγούστου 2015, η ομιλία του συγγραφέα, Δ/χου Μηχανικού Ε.Μ.Π. Πάνου Αβραμόπουλου με τον πρόεδρο της «Ένωσης Κεντρώων» κ-ο Βασίλη Λεβέντη, στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, με θέμα «Κοινωνική, πολιτισμική, πολιτική κρίση και δημιουργικές διέξοδοι διαφυγής». Η παρουσία του κόσμου ήταν συγκλονιστική και βούλιαξε στην κυριολεξία το Αμφιθέατρο Αντώνης Τρίτσης» του Πνευματικού Κέντρου. Πάνω απο 400 άτομα έδωσαν το παρών και δημιουργήθηκε πανδαιμόνιο. Η ομιλία του Πάνου Αβραμόπουλου έχει ως εξής.
Κυρίες και κύριοι, καλησπέρα σας,
Σας ευχαριστώ απο καρδιάς για την παρουσία σας στην σημερινή εκδήλωση. Παρουσία που συνιστά αφενός μεν μεγάλη τιμή, αφετέρου και ηθική δύναμη για να συνεχίσουμε απρόσκοπτα την παρουσία μας στον δημοκρατικό διάλογο, γύρω απο τα μεγάλα προβλήματα που ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία. Εξάλλου με πολλούς απο εσάς για χρόνια έχουμε σφυρηλατήσει μια σχέση αγάπης και αμοιβαίας εκτίμησης, μέσα απο την Τοπική Αυτοδιοίκηση και ευρύτερα την πολιτική. Και με αυτή την σχέση, πορευόμαστε στα κοινωνικά μετερίζια.
Παράλληλα θα ήθελα να ευχαριστήσω, τον πρόεδρο της «Ένωσης Κεντρώων» κ-ο βασίλη Λεβέντη, που τιμά την συζήτησή μας και παρεμβαίνει με τις θέσεις και με τις κρίσεις του στο Β΄Μέρος της. Έναν έντιμο πρωτίστως άνθρωπο και ευπρεπή πολιτικό, που έργω και όχι λόγω πρίν δυο δεκαετίες είχε επισημάνει έγκαιρα την επερχόμενη βαθιά κοινωνική και πολιτισμική μας κρίση και που είχε επίσης έγκαιρα καταθέσει ρηξικέλευθες προτάσεις, για την αποτροπή της ολέθριας πορείας του «Τιτανικού». Τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω τον καλό φίλο κ-ο Γιάννη Καλλιάνο, εξαίρετο μαθηματικό και δημοσιογράφο που συντονίζει την αποψινή μας συζήτηση. Έναν νέο άνθρωπο με ήθος, αξόλογη επιστημονική κατάρτιση και ευπρεπή δημόσια παρουσία.
Κυρίες και κύριοι διάγουμε σαν έθνος μετά απο μια παρατεταμένη περίοδο ηθικής και κοινωνικής χαύνωσης ιστορικές στιγμές. Με την πατρίδα μας να αντιμετωπίζει διλήμματα υπαρξιακής υφής απέναντι στην ιστορία και την ελληνική κοινωνία, αν δεν αναληφθούν άμεσα δραστικές πρωτοβουλίες ανάσχεσης, να οδεύει με μαθηματικά ακρίβεια στην κατάρ-ρευση. Οι κεντρικές θεσμικές επάλξεις της χώρας έχουν στην κυριολεξία αποδομηθεί και έχουν μείνει μερικές μόνο ατομικές εστίες αντίστασης, να παλεύουν με τα κύμματα για να αποσοβηθεί η τιμή, το πολιτισμικό ήθος και η αξιοπρέπεια των Ελλήνων. Για να μην σβήσει ποτέ όπως εύστοχα επεσήμανε κάποτε ο κορυφαίος του Μακεδονικού έπους Παύλος Μελλάς «αυτός ο μοναδικός τρόπος του σκέπτεσθαι και του αισθάνεσθαι που λέγεται ελληνι-σμός».
Η δημοκρατία όπως και εκτενώς θα αναλύσουμε παρακάτω υπέστη καίρια χτυπήματα απο τα έλκη της διαπλοκής και τα παντοδύναμα παγκόσμια πολυκεντρικά χρηματιστηριακά δίκτυα και απο κορυφαία συμετοχική λειτουργία, μεταλλάχθη σε ένα άνευρο και αφυδατωμένο πολιτικό σύστημα. Ο πολιτισμός όπως επίσης εκτενώς θα αναφερθούμε παρακάτω, κεντρική δομή στην ελληνική κοινωνία, παραγωγής της δημόσιας κουλτούρας και διαμόρφωσης του σύγχρονου πνευματικού ήθους του ελληνικού λαού, εγκαταλελειμμέ-νος απο την πολιτεία σε οικονομική και θεσμική στήριξη, αφέθηκε στην τραγική μοίρα του. Με αποτέλεσμα να μην μπορεί να επιτελέσει τον ηθικά αναγεννητικό χαρακτήρα του και να δώσει όραμα και ηθική ανάταση στην καταπτοημένη ελληνική κοινωνία.
Και η δημόσια παιδεία, ο κατ΄εξοχήν θεσμικός εκφραστής της ηθικής διάπλασης των ελληνοπαίδων και της παραγωγής πεπαιδευμένων και δημοκρατικών πολιτών, υπο το εκφυλιστικό βάρος του κομματισμού, της επιβολής της αναξιοκρατίας ως συστήματος ανάδειξης και προαγωγής των εκπαιδευτικών, αλλά και της εμπέδωσης του στείρου τεχνοκρατικού πνεύματος, ως κεντρικού στόχου στην εκπαιδευτική της αποστολή, έχασε τον σπουδαίο ηθικοπλαστικό της ρόλο και μεταλλάχθηκε σε μηχανισμό παραγωγής άχρη-στων, μηχανιστικών και χωρίς ηθικό υπόβαθρο γνώσεων.
Τα βαθύτατα τραύματα και ο θεσμικός εκφυλισμός που υπέστησαν οι τρείς αυτές κεντρικές επάλξεις της ελληνικής κοινωνίας, δηλαδή η δημοκρατία, η παιδεία και ο πολιτισμός, αποτυπώνουν σήμερα μεταξύ άλλων την οδυνηρή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική κοινωνία και την ανάγκη να αναληφθούν αναγεννητικές κοινωνικές και πολιτικές πρωτοβουλίες, πρίν κλάψουμε σαν έθνος πάνω στα ερείπια. Να κάνουμε όπως λέει ο πρωτόθρονος οικουμενικός μας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης «Άλμα πιο γρήγορο απο την φθορά, προτού η φθορά μας ξεπεράσει» !!! Αδιαμφισβήτητα την βασική ευθύνη της εθνικής μας κατάπτωσης και παρακμής, έχει η μεταπολιτευτική πολιτική μας τάξη, που αντί να καταστρώσει και να εφαρμόσει, ένα εμπνευσμένο σχέδιο κοινωνικής και οικονομικής ανασυγκρότησης, με μακριά θωριά στον κοινωνικό ορίζοντα, που παρακολουθώντας τον γοργό ευ-ρωπαϊκό βηματισμό, θα καθιστούσε την οικονομία μας βιώσιμη και ανταγωνιστική, βουτηγμένη στην ιδιοτέλεια και στην προσωπική της και μόνον ανέλιξη, εγκατέλειψε τη χώρα στην μοίρα της και την οδήγησε θανατηφόρα στα βράχια !!! Έτσι φθάσαμε τα πέντε τελευταία χρόνια, να έχουμε είκοσι χιλιάδες αυτοκτονίες, διακόσιες πενήντα χιλιάδες κλειστές επιχειρήσεις, ενάμισυ εκατομμύριο ανέργους και το χειρότερο όλων, το πολύτιμο διανοητικό μας κεφάλαιο οι νέοι έλληνες επιστήμονες, για τους οποίους τόσα επένδυσε ο έλληνας φορολογούμενος, για να τους εκπαιδεύσει και να προσφέρουν στην πατρίδα, μεταναστεύουν αποκαρδιωμένοι, δίχως ελπίδα στο εξωτερικό. Ένας απίστευτος δηλαδή κοινωνικός και οικονομικός αρμαγεδδώνας, που απονέκρωσε στην πατρίδα μας κάθε ικμάδα ζωής και δημιουργίας.
Αλλά ας επανέλθω στον κεντρικό πυρήνα της ανείπωτης εθνικής τραγωδίας που διάγουμε, που δεν είναι άλλος απο την ευθανασία της Δημοκρατίας. Της κεντρικής δηλαδή θεσμικής έπαλξης του ελληνικού έθνούς, που το κατευόδωνε για τρείς χιλιάδες χρόνια, στην αχανή λεωφόρο του χρόνου.
Το άλλοτε ατίμητο δημοκρατικό μας πολίτευμα, υπέστη καίρια πλήγματα απο την επικυριαρχία της αγοράς επάνω στην κοινωνία, με τα παντοδύναμα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, τις υπερσύγχρονες τεχνικές πειθούς και προπαγάνδας, να έχουν εκφυλίσει το δημοκρα-τικό παιχνίδι και τα έλκη της ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ πλέον, να έχουν εγκαθιδρύσει μια ιδιότυπη «δημοκρατία του θεατή», όπως επισημαίνει ο Νοάμ Τσόμσκυ.
Η συμμετοχή των πολιτών πλέον στη λειτουργία της δημοκρατίας έχει εκφυλιστεί και όπως επισημαίνει ο Αλ Γκόρ «ο δημοκρατικός διάλογος, μοιάζει με το εμπορικό κέντρο μικρής, που την έχει παρακάμψει, ο μεγάλος εθνικός αυτοκινητόδρομος των ηλεκτρονικών μέσων επικοινωνίας.
Η τηλεόραση και η έκγονή της παντοδυναμία της εικόνας, που συνιστά τον κεντρικό εξομειωτή της συλλογικής συνείδησης, κατασκευάζουν κοινή γνώμη, εκλογικό σώμα και ιδάλματα, ενώ επιβάλλει και τους εκλεκτούς της, που πρόθυμα θα υπηρετήσουν τις αιμομικτικές σχέσεις χρήματος και πολιτικής.
Οι πολίτες έχουν περιέλθει σε πλήρη αδράνεια και άγονται και περιφέρονται σαν ζαλισμένο κοπάδι όπως σημειώνει ο Νοάμ Τσόμσκυ, ή «σαν μάζες δίχως θέληση και δίχως προορι-σμό», όπως σημειώνει ο Οκτάβιο Πάζ. Ζούμε στην ασημαντότητα που μοιάζει με έρημο που εξαπλώνεται στον σύγχρονο κόσμο», παρατηρεί ακόμα ο κορυφαίος Έλληνας πολι-τικός φιλόσοφος Κορνήλιος Καστοριάδης.
Η εκλογική διαδικασία έχει εκφυλιστεί και ο προεκλογικός αγώνας, αντί να αποτελεί μια γόνιμη αντιπαράθεση μεταξύ προγραμμάτων και ιδεών, έχει εκφυλιστεί σε ένα πλήρες ελεγχόμενο θέαμα, που ενορχηστρώνεται μεταξύ ανταγωνιστικών ομάδων, επαγγελμα-τιών, ειδικευμένων σε τεχνικές πειθούς και επικοινωνίας. Και έχει μεταπέσει έτσι το δημοκρατικό μας πολίτευμα στην «μεταδημοκρατία» που διάγουμε σήμερα, με τα έλκη της διαπλοκής και τις αναθυμιάσεις των παρεπόμενων σκανδάλων της, να δηλητηριάζουν ατέρμονα την δημόσια σφαίρα και την παραπαίουσα πολιτική μας ζωή.
Εν τω μεταξύ οι δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης και των πολυδύναμων χρηματιστηριακών δικτύων, μετάλλαξαν πλήρως το πολιτικό σύστημα και το ομογενοποίησαν, εξασφαλίζοντας μέσω της προσομείωσης της συμμετοχικής δημοκρατίας, την ψευδεπίγραφη συναίνεση των πολιτών και αφού πρωτίστως αλλοτρίωσαν και αφομοίωσαν όλους τους ιδεολογικούς χώρους.
Απάντηση όμως σ΄αυτή την βαθιά προσβολή της δημοκρατίας και τον εκφυλισμό των θεμελιωδών πολιτικών της λειτουργιών, που κυριαρχεί σήμερα, μπορεί να δώσει ο μόνον ο ενεργός πολίτης. Που απο πολίτης απλά εκλογέας, θα μεταμορφωθεί σε πολίτη κριτή-veto. Χιλιάδες χρόνια πρίν ο απαράμιλλος και διαχρονικός δάσκαλος της πολιτικής τέχνης Θουκιδίδης υπεδείκνυε την λύση «Ου τοις άρχειν βουλομένοις μέμφομαι, αλλά τοις υπακούειν ετοιμοτέροις ούσι». Δεν είναι αξιόμεπτοι οι επίδοξοι τύραννοι, όσο οι πρόθυμοι εθελόδουλοι υπήκοί τους». Αναδεικνύοντας με ενάργεια την πελώρια ευθύνη των πολιτών, αλλά και την υψηλή τους ισχύ ως δύναμης αντίστασης, απέναντι σε κάθε απόπειρα υπονόμευσης και σφετερισμού της δημοκρατίας.
Κλείνοντας αγαπητοί φίλες και φίλοι την προσέγγισή μου στην βαθιά και πλατιά κοινωνική και πολιτισμική κρίση που διάγουμε, ώς έθνος και κοινωνία, θα ήθελα εμφατικά να τονίσω, πέρα απο τις αυτονόητα μεγάλες ευθύνες των πολιτικών μας ταγών και τις δικές μας ευθύνες ως στοιχειώδους κυττάρου της κοινωνίας. Μιας και απεμπολήσαμε στο όνομα της καταναλωτικής ευδαιμονίας και της πλησμονής των ανέσεων, κάθε αξία και ιδέα της σπουδαίας μας εθνικής παρακαταθήκης, που λέγεται «ελληνικό ήθος». Απολέσαμε την βιωματική μας σχέση με τις ρίζες και την παράδοσή μας. Αποτινάξαμε απο την κοινωνική μας ζωή κάθε αυθεντική έκφραση δημιουργίας και την αντικαταστήσαμε με τα φθηνά κατασκευάσματα της μαζικής βιομηχανικής δυτικής κούλτούρας. Αποξενωθήκαμε απο τις κλασικές ελληνικές αξίες ζωής, την αγάπη, την αλληλεγγύη, τον σεβασμό, την ευγένεια και την φιλαλληλία και αναδείξαμε ως κυρίαρχες εκφράσεις της ατομικής μας συνείδησης, τον εγωϊσμό, την αλαζονεία και την χρησιμοθηρία. Λησμονήσαμε τα λόγια του μεγάλου στρατηγού της εθνεγερσίας Γιάννη Μακρυγιάννη και απο το ηθικά ευγενές και συλλογικά ωφέλιμο «ΕΜΕΙΣ», περάσαμε στο εγωπαθές και στείρο «ΕΓΩ». Και έτσι καταρρεύσαμε ως κοινωνία.
Πολύ εύστοχα χιλιάδες χρόνια πριν, είχε επισημάνει αυτές τις παθογένειες αποδόμησης των κοινωνιών, ο μεγάλος Έλληνας Μαθηματικός και Φιλόσοφος Πυθαγόρας «Εισιέναι εις τας πόλεις πρώτον τρυφήν, έπειτα κόρον, είτα ύβριν, μετά δε ταύτα όλεθρον». Δηλαδή στις πόλεις μπαίνει πρώτα η πολυτέλεια, κατόπιν ο κορεσμός, έπειτα η αλαζονεία και ύστερα απο αυτά ακολουθεί η καταστροφή.
Κυρίες και κύριοι είναι καιρός ως λαός να αλλάξουμε ρότα και να προλάβουμε την επερχόμενη καταστροφή. Αναγεννημένοι μέσα απο τις κλασικές ελληνικές αξίες ζωής, τις ιδέες και τα ιδεοφόρα νοήματα της δημοκρατίας, αλλά και αντλώτας απο τα αστείρευτα αποθέματα, της τιμαλφούς πολιτιστικής μήτρας των Ελλήνων της Ορθοδοξίας, μπορούμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ στα λόγια του στρατηγού Μακρυγιάννη, να διαμορφώσουμε το νέο αφήγημα, δημιουργικής επέλασης του ελληνισμού. Και να επανατροχιοδρομήσουμε την πατρίδα μας στην πρόοδο και την ευημερίας. Στο χέρι μας είναι, αν θέλουμε να τα καταφέρουμε. Και θα τα καταφέρουμε εμείς οι Έλληνες, όπως έχουμε αποδείξει στις μεγάλες προσκλήσεις της ΙΣΤΟΡΙΑΣ.
Αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την γεμάτη αγάπη σήμερα παρουσίας σας, θα ήθελα να σας τονίσω, ότι επέλεξα ειδικά τον ηθικά ευγενή πρόεδρο της «Ένωσης Κεντρώων» κ-ο Βασίλη Λεβέντη, για να παρέμβει ως πολιτικός, διότι με την εντιμότητα, την κοινωνική του ανιδιοτέλεια, την πολιτική του ευπρέπεια και το αδιαμφισβήτητο δημοκρατικό του ήθος, έχει εδώ και χρόνια χαράξει ένα ΑΛΛΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΗΘΟΣ. Και αυτό το δημόσιο ήθος έχουμε σήμερα ανάγκη, για να απεγκλωβιστούμε απο τις ατραπούς της κατάρρευσης και της χρεοκοπίας.
Σας ευχαριστώ θερμά για την αγάπη σας.
