Γράφει ο Γιάννης Κουτρουμπής
Πριν από μερικά χρόνια το Κογκρέσο κλήθηκε από τον Αμερικάνο Πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα να περάσει μια δεσμίδα μέτρων όσον αφορά την οπλοκατοχή, και το αποτέλεσμα ήταν ότι ενώ πέρασε το νομοσχέδιο από την Γερουσία δεν πέρασε από την Βουλή με αποτέλεσμα το πακέτο μέτρων κατά της οπλοκατοχής να παγώσει. Μέσα από αυτό το αποτέλεσμα που είχε ένας τέτοιος νόμος βλέπουμε ότι το θέμα αυτό δημιουργεί πολιτική διαμάχη και αυξάνει την αντιπαλότητα των δύο κομμάτων εντός του Κογκρέσου.
Παρόλα αυτά είναι καλύτερο να κάνουμε μία αναδρομή στην ιστορία προκειμένου να δούμε το φαινόμενο της οπλοκατοχής πόσο έχει επηρεάσει τον αμερικάνικο λαό. Ουσιαστικά, η οπλοκατοχή υπάρχει από το πρώτο Σύνταγμα των ΗΠΑ το 1791 όπου η Δεύτερη Τροπολογία αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής: «δεν μπορεί να παραβιαστεί το δικαίωμα του λαού να κατέχει και να φέρει όπλα», δεδομένου ότι «η καλά οργανωμένη εθνοφυλακή είναι απαραίτητη για την ασφάλεια ενός ελεύθερου κράτους».[1]
Αν χρησιμοποιήσουμε την διευρυμένη ερμηνεία του όρου <<λαός>>, δηλαδή αν θεωρήσουμε ότι ως λαός εννοείται ο κάθε αμερικάνος πολίτης ατομικά, υπηρετείται η κουλτούρα των όπλων, η λεγόμενη gun culture, που χαρακτηρίζει τους απόγονους των ενόπλων κατακτητών του Νέου Κόσμου.
Για την υπεράσπιση της Δεύτερης Τροπολογίας, το 1871 δημιουργήθηκε η Εθνική Ένωση Όπλων, η οποία έχει ως στόχο της την προστασία των δικαιωμάτων της κατοχής όπλων από την πλευρά των πολιτών.
Τον Ιούνιο του 2008, το Ανώτατο Δικαστήριο είχε ερμηνεύσει την τροπολογία ως το δικαίωμα κάθε πολίτη να διαθέτει στο σπίτι του ένα όπλο για την αυτοάμυνά του, σε μια απόφαση που αφορούσε πάντως μόνο την πόλη της Ουάσινγκτον.
Δύο χρόνια αργότερα από αυτήν την απόφαση του Δικαστηρίου, στην πόλη του Σικάγου, όπου τα όπλα έχουν απαγορευτεί από το 1982, ένας πολίτης έκανε μία προσφυγή προκειμένου να επεκτείνει την απόφαση αυτή σε όλες τις Πολιτείες, με το σκεπτικό ότι ήθελε να υπερασπιστεί τον εαυτό του από τους εμπόρους ναρκωτικών και τις συμμορίες. Με ψήφους πέντε έναντι τεσσάρων, το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ αποφάνθηκε τον Ιούνιο του 2010 ότι οι πολιτείες δεν μπορούν να περιορίζουν ή να απαγορεύουν την κατοχή όπλων.
Η οπλοκατοχή, όμως είναι ένα φαινόμενο, το οποίο έχει μέχρι και σήμερα δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα, με επιθέσεις πολιτών έναντι άλλων και με αποτέλεσμα μεγάλων απωλειών σε ανθρώπινες ζωές.
Ένα από αυτά τα συμβάντα είναι όταν ένας ένοπλος άνδρας μπήκε σε ένα δημοτικό σχολείο του Κονέκτικατ και άρχισε να πυροβολεί κατά ριπάς με αποτέλεσμα να σκοτωθούν τουλάχιστον 26 άτομα, έξι ενήλικες και 20 παιδιά (πιθανώς μία ολόκληρη τάξη). Στη συνέχεια, ο δράστης αυτοκτόνησε.
Ένα άλλο τραγικό συμβάν, ήταν όταν ένας ένοπλος άνδρας ονόματι James Holmes μπήκε στο κινηματογράφο του Κολοράντο και σκότωσε πολλούς παρευρισκόμενους έχοντας τέσσερα όπλα μεταξύ αυτών ένα αυτόματο, δύο πιστόλια και μια καραμπίνα.
Τα γεγονότα αυτά έφεραν με αυτόν τον τρόπο για μια ακόμη φορά την ανεξέλεγκτη οπλοκατοχή στο προσκήνιο. Η αντίδραση της κυβέρνησης ήταν πολύ γρήγορη, καθώς ο Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα ετοίμασε ένα πακέτο μέτρων για την καταπολέμηση της οπλοκατοχής.
Το πακέτο μέτρων αυτό περιελάμβανε την ανανέωση από το Κογκρέσο της απαγόρευσης πωλήσεων τουφεκιών στρατιωτικού τύπου, ένα αίτημα για έλεγχο του ποινικού μητρώου των πελατών στις αγορές όπλων, την κατάργηση της δυνατότητας πωλήσεων στις εκθέσεις όπλων και νέα ομοσπονδιακή νομοθεσία για το εμπόριο για να εξαλειφθούν τα μη καταγεγραμμένα όπλα από τους δρόμους των πόλεων. Επίσης έκανε λόγο για 23 μέτρα που θα λάβει χωρίς την έγκριση του Κογκρέσου.
Το νομοσχέδιο αυτό πέρασε από την Γερουσία με 68 ψήφους, γεγονός που επιτρέπει την είσοδο του νομοσχεδίου προς συζήτηση, ενώ παρόντες στην συνεδρίαση ήταν οι συγγενείς των θυμάτων του γεγονότος στο δημοτικό σχολείο.
Παρόλα αυτά αναμένεται το συγκεκριμένο νομοσχέδιο να προκαλέσει την αντίθεση της πλειοψηφίας της αντιπολίτευσης κυρίως λόγω της διάταξης για την απαγόρευση τουφεκιών.
Το συγκεκριμένο ζήτημα αναμένεται να απασχολήσει τόσο την Αμερικάνικη κυβέρνηση όσο και το Κογκρέσο για αρκετό καιρό ακόμα μέχρι να βρεθεί η χρυσή τομή μεταξύ των μέτρων που θέλουν οι Ρεπουμπλικάνοι και αυτών που θέλουν οι Δημοκρατικοί. Πάντως είναι πολύ σημαντικό να βρεθεί σύντομα μία φόρμουλα έστω και προσωρινή προκειμένου να μειωθούν οι θάνατοι που έχουν προκληθεί από την οπλοκατοχή, διότι Το αποτέλεσμα είναι οι ΗΠΑ, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία να είναι πρώτες στους θανάτους από όπλα σε αναλογία με τον πληθυσμό (αυτοκτονίες και δολοφονίες) στον κόσμο, με νούμερο δύο την Βραζιλία.
Κλείνοντας, τα συγκεκριμένα γεγονότα αποδεικνύουν το παραπάνω συμπέρασμα ότι η οπλοκατοχή είναι ένα ζήτημα το οποίο εγείρει πολιτική διαμάχη μεταξύ των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικάνων, όπου οι μεν Δημοκρατικοί επιθυμούν τον περιορισμό της οπλοκατοχής με αυστηρά μέτρα όπως είδαμε παραπάνω, ενώ οι Ρεπουμπλικάνοι επιθυμούν είτε να παρθούν πιο ελαστικά μέτρα είτε καθόλου μέτρα.
[1] Δευτερη Τροπολογια του Συντάγματος του 1791, ψηφίστηκε στις 15 Δεκεμβρίου του 1791
