Την αυτοπεποίθηση που εκπέμπει η νέα περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου σχολίασε ο Θανάσης Καρτερός σε άρθρο του στην κυριακάτικη Αυγή και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ ακούγεται η ερμηνεία ότι πρόκειται για μήνυμα των «παπούδων» της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη φιλόδοξη πολιτικό. Το άρθρο είναι αρκετά αιχμηρό, αν λάβει κανείς υπόψιν ότι σημειώνεται μάλλον ειρωνικά πως ηΔούρου «μια σιγουριά, μια αυτοπεποίθηση και μια μαγκιά αν θέλετε τις βγάζει. Και δύο θα λέγαμε».
Το άρθρο του Θανάση Καρτερού στην Αυγή (31/8)
Εδώ που τα λέμε, όποιος και να ήταν στη θέση της Δούρου, θα αισθανόταν όσο να “ναι κάποιο φόβο, κάποιο σύγκρυο πολιτικό, κάποια αγωνία φυσική, ίσως και μεταφυσική: Θα τα καταφέρω, μπορώ να τα καταφέρω, κι αν δεν τα καταφέρω, πώς θα το φέρω και θα το υποφέρω; Η νέα κυρία της Αττικής όμως δεν δείχνει να έχει τέτοιους φόβους. Μια σιγουριά, μια αυτοπεποίθηση και μια μαγκιά αν θέλετε τις βγάζει. Και δύο θα λέγαμε.
Αυτό είναι το ήμισυ του παντός. Έλα όμως που στις φοβίες που η ίδια (δείχνει να) έχει έλλειμμα, εμείς οι άλλοι έχουμε πλεόνασμα. Πρωτογενές μάλιστα, αφού για πρώτη φορά η Αριστερά γίνεται κατά κάποιο τρόπο κυβερνώσα. Στην Αττική θα πεις, αλλά η Αττική είναι η μισή Ελλάδα. Άσε που εδώ έχουμε προξενιό. Πετυχαίνει η προξενήτρα Δούρου; Μπαίνει ο Τσίπρας γαμπρός στο Μαξίμου. Δεν πετυχαίνει; Πάμε για βρούβες επί μονίμου. Δεν είναι ακριβώς έτσι, αλλά κάπως έτσι δεν σκεφτόμαστε;
Όλες οι απαιτήσεις, οι συμβουλές, οι ευχές, έχουν, με αφορμή την ορκωμοσία -και τι ορκωμοσία!-, διατυπωθεί με το νι και με το σίγμα. Καθώς τις διαβάζεις μάλιστα, φαντάζουν σχεδόν απειλητικές στη σοβαρότητά τους. Και δεν μπορείς να αποφύγεις το γνωστό «ούτε ψύλλος στον κόρφο της». Πολιορκημένη από θηριώδη συμφέροντα, αλλά και υπεριώδεις φόβους, καλείται να εκπροσωπήσει όνειρα και προσδοκίες. Να αποδείξει ότι η πολιτική βούληση μετακινεί βουνά. Και μάλιστα τι βουνά – σκουπιδιών!
Λοιπόν, εδώ δεν υπάρχουν έρημα να τα φυλάει ο φόβος. Θα τα καταφέρει μια χαρά – θα το δείτε. Όπως θα τα καταφέρουν μια χαρά αύριο και ο Τσίπρας, και ο ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτον, γιατί είναι ικανότερη από κάθε επαγγελματία της εξουσίας. Δεύτερον, γιατί ξέρει με ποιους θα πάει και ποιους θ” αφήσει. Τρίτον, γιατί είναι καταδικασμένη ως αριστερή να βάζει στην πρώτη γραμμή τους πιο αδύναμους. Τέταρτον γιατί έχει πείρα των αγώνων. Και πέμπτον, γιατί έχει δείξει ότι θέλει να πετύχει. Κι αυτή είναι μια αξία υποτιμημένη στην Αριστερά.
Καλό θα ήταν, φυσικά, οι εύλογοι αριστεροί φόβοι να ωθήσουν σε εύλογη αριστερή στράτευση. Αν χιλιάδες άνθρωποι που φοβούνται μήπως δεν πετύχει η προξενήτρα βάλουν το χεράκι τους, τότε σίγουρα θα πετύχει. Και μετά έρχεται κι ο γάμος…
