Γράφει ο Γιάννης Νικήτας
H κατάκτηση της εξουσίας προσγείωσε τον ΣΥΡΙΖΑ και το οικονομικό του επιτελείο μοιραία στην πραγματικότητα κάνοντας το να εγκαταλείψει τις ιδεοληψίες του. Μία συνέντευξη πραγματική βόμβα παραχώρησε ο νέος έλληνας υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης στους Financial Times, ανοικοινώνοντας πως η Ελλάδα αποσύρεται ουσιαστικά από το αίτημα για διαγραφή του ελληνικού χρέους. Η είδηση αυτή που αναμένεται να προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων στο εσωτερικό της χώρας και ίσως της κυβέρνησης μιας και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες έχουν ταχθεί υπέρ του κουρέματος ενός μεγάλου μέρους του ελληνικού χρέους.
Μάλλον ο Γιάννης Βαρουφάκης και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν το αίτημα για διαγραφή του ελληνικού χρέους ως στοιχείο διαπραγματευτικής ισχύος ώστε να αποκομίσουν τα μέγιστα δυνατά οφέλη για τη χώρα. Το δια ταύτα είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ προσαρμόζεται σταδιακά στην αδυσώπητη ελληνική πραγματικότητα. Στο σημείο αυτό πρέπει να τονίσουμε από πού ο ΣΥΡΙΖΑ αντλεί αυτή την ισχυρή διαπραγματευτική ισχύ. Οι πρόσφατες δηλώσεις υποστήριξης του προέδρου Ομπάμα στην Ελλάδα φανερώνουν πως οι ΗΠΑ θέλουν μια Ελλάδα ώστε να αποτελέσει ανάχωμα στον γερμανικό οικονομικό επεκτατισμό. Υπενθυμίζουμε ότι ανάλογες δηλώσεις υπέρ των ελληνικών θέσεων έγιναν και επί κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου το 2010-2011 με αποκορύφωση τη συμμετοχή του τότε υπουργού Οικονομικών Γκάιτνερ στις διαβουλεύσεις των ευρωπαϊκών οργάνων.
Μια βασική διαφορά ανάμεσα σε ΗΠΑ και Γερμανία είναι η οικονομική φιλοσοφία που διέπει τις δύο σχολές σκέψης. Η πρώτη έχοντας το τραύμα του μεγάλου κραχ του 1929 έχει πάντα θεμελιώδη στόχο τον έλεγχο της ανεργίας. Όπερ σημαίνει ελλειμματικούς προϋπολογισμούς ώστε να επενδύεται δημόσιο χρήμα, έστω δανεικό, σε παραγωγικούς τομείς, ενισχύοντας την ανάπτυξη και δι’ αυτής την απασχόληση.
Αντιθέτως η Γερμανία ασκεί μια μονεταριστική πολιτική που περιλαμβάνει σφιχτή πολιτική, σταθερό νόμισμα, μηδενικά ελλείμματα είναι ο κανόνας. Πάση θυσία η αποτροπή του πληθωρισμού. Μόνο που η γερμανική συνταγή που κατέστη κανόνας όλης της ευρωπαϊκής πολιτικής με το όριο 3% ως ανώτατου ποσοστού ελλείμματος στις χώρες μέλη της ευρωζώνης, οδήγησε, πέραν των ελλειμμάτων σε πολλές χώρες του Νότου, και σε συνολικό έλλειμμα ανταγωνιστικότητας της Ευρώπης έναντι των ΗΠΑ.
Εκτίμηση μας είναι πως οι ΗΠΑ επιθυμούν μια ισχυρή Ευρώπη (όχι “Γερμανική Ευρώπη”) καθώς η Ευρώπη δέχεται το 40% των Αμερικανικών εξαγωγών. Συνεπώς, μια Ευρώπη με ύφεση ελαχιστοποιεί τις αμερικανικές εξαγωγές προϊόντων και ως εκ τούτου πλήττει την Αμερικανική οικονομία στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Το δια ταύτα λοιπόν είναι πως ο Τσίπρας επιθυμεί να οικοδομήσει μια συμμαχία χωρών του Νότου και των ΗΠΑ ώστε να αποτελέσουν ανάχωμα στον γερμανικό οικονομικό επεκτατισμό.
