Τις πρώτες μέρες της πρόσφατης παρουσίας της τρόικας στην Αθήνα, ο Γκίκας Χαρδούβελης απείλησε να παραιτηθεί εξαιτίας της “ωμής” παρέμβασης των πρωθυπουργικών συμβούλων στις συνομιλίες με την τρόικα. Η παραίτηση, που θα οδηγούσε σε άμεση κυβερνητική κρίση, αποφεύχθηκε με εύσχημο τρόπο: δηλώθηκε ότι η απουσία του υπουργού Οικονομικών από σύσκεψη με την τρόικα οφειλόταν σε περιστασιακή αδιαθεσία…
Εκείνες τις μέρες κορυφώθηκε μια “κόντρα” μεταξύ των δύο ανδρών που υπέβοσκε όλο το τελευταίο διάστημα. Το γενικό υπόβαθρο είναι προφανές διά γυμνού οφθαλμού: άνθρωπος των αγορών, του οικονομικού ρεαλισμού και ένα από τα “παιδιά του Σημίτη” ο μεν (Γκίκας Χαρδούβελης), μυστικοσύμβουλος προδιαγραφών λαϊκής δεξιάς και γαλουχημένος με τα νάματα της δεξιάς του ρεπουμπλικανικού κόμματος των ΗΠΑ ο δε. Όμως, ακόμη σημαντικότερο και αγεφύρωτο είναι το συγκεκριμένο περιεχόμενο της μεταξύ τους “κόντρας”: Ο κ. Χαρδούβελης θέλει συνέπεια με τις δεσμεύσεις της Ελλάδας στο πλαίσιο του προγράμματος προσαρμογής και όχι βεβιασμένες κινήσεις για την “έξοδο από το μνημόνιο”, ο Χρύσανθος Λαζαρίδης εκφράζει τη γραμμή της “ηρωικής εξόδου” από το μνημόνιο “εδώ και τώρα”.
Ύστερα από το επεισόδιο της “αδιαθεσίας” του κ. Χαρδούβελη, τα μηνύματα από την πλευρά των δανειστών έγιναν πολύ σκληρά: όχι μόνο ο “σεσημασμένος” κ. Σόιμπλε, αλλά και οι “φιλικοί” κ. Ντράγκι και Λαγκάρντ “έκλεισαν τις πόρτες” στη γραμμή για “εδώ και τώρα” έξοδο από το πρόγραμμα προσαρμογής. Σε αυτό το σημείο, ο κ. Χαρδούβελης γεύτηκε την πρώτη του νίκη απέναντι στον κ. Λαζαρίδη και ό,τι αυτός εκπροσωπεί: στο ταξίδι του υπουργού Οικονομικών στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού για την ετήσια σύνοδο του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας τον συνόδευσαν αποκλειστικά οι δικοί του άνθρωποι: έλειπαν όχι μόνο οι πρωθυπουργικοί σύμβουλοι αλλά και ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών κ. Σταϊκούρας…
Ύστερα, αυτές τις μέρες, ήρθε η σειρά των αγορών να κλείσουν “κατάμουτρα την πόρτα” στο κυβερνητικό σχέδιο για έξοδο από το μνημόνιο “εδώ και τώρα”, κλείνοντας το δρόμο της εξόδου της Ελλάδας στις αγορές. Είναι η δεύτερη -και πιο “εκκωφαντική” – νίκη του κ. Χαρδούβελη επί του κ. Λαζαρίδη, αφού η γραμμή του δεύτερου καταρρέει κάτω από τα χτυπήματα των αγορών.
Ο προσωρινός απολογισμός, λοιπόν, είναι: Γκίκας Χαρδούβελης – Χρύσανθος Λαζαρίδης… 2-0!
Όμως αυτό καθόλου δεν σημαίνει ότι ο Γκίκας Χαρδούβελης νίκησε τον αγώνα. Διότι τα κριτήρια της νίκης ή της ήττας για τον μεν και τον δε είναι πολύ διαφορετικά. Ο Γκίκας Χαρδούβελης ανέλαβε το υπουργείο Οικονομικών διαδεχόμενος τον κ. Στουρνάρα, του οποίου η θητεία θεωρήθηκε επιτυχημένη καθώς “παρέλαβε χάος” το 2012 και ανέλαβε ένα τεράστιο ρίσκο και παρέδωσε πρωτογενή πλεονάσματα το 2014 και μια ώριμη δυνατότητα εξόδου στις αγορές. Ο κ. Χαρδούβελης όμως παρέλαβε μια θετική κατάσταση και κινδυνεύει να παραδώσει χάος. Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι, παρόλο που δεν φταίει αυτός για το “χάος”, αυτός θα το χρεωθεί!
Ο κ. Λαζαρίδης, αντίθετα, είναι πολιτικός και μάλιστα του “παρασκηνίου”: σύμβουλος του πρωθυπουργού, δηλαδή “back office” ενός πολιτικού πρώτης γραμμής. Αν “χρεωθεί” κάτι, θα το “χρεωθεί” απέναντι στον κ. Σαμαρά. Ο κ. Χαρδούβελης όμως θα το χρεωθεί απέναντι στην Ιστορία, αν βρεθεί ξαφνικά -έστω και χωρίς δική του υπαιτιότητα- να διαχειρίζεται ένα χάος με καταστροφικά αποτελέσματα.
Ίσως τότε σκεφτεί (στερνή μου γνώση…) ότι την κρίσιμη εκείνη μέρα θα ήταν πιο σοφό να παραιτηθεί και όχι να “αδιαθετήσει”…
